Berusting

Weerstand

Berusting. Dat is een eigenschap die ik mijzelf graag aan wil leren. Ik ben iemand die in eerste instantie vol in de weerstand gaat. Niet het equivalent van een mak lammetje dus. Ik weet niet zo goed waarom het zo bij mij werkt. Komt het door het ouder worden? Niet meer zo flexibel zijn en verandering zien als een nadeel in plaats van een kans? Tja, het glas halfvol zien of half leeg, that’s the question.

Ingewikkeld

Ingewikkeld dus, berusting. Ik weet nog goed dat men, toen ik zwanger was, het maar continu had over genieten: “geniet van de begintijd als je baby er eenmaal is, want die tijd gaat zo voorbij”. Afijn, genieten dus, dat wilde ik absoluut gaan doen.

‘Me’-tijd?

En dan is je baby er. En dan zit je ineens volop in de wereld van 12 voedingen op een dag. Ok, uiteindelijk werden het er tien. Maar man, wat een veranderingen vonden er ineens plaats. Je wordt geleefd! Weerstand, weerstand, weerstand. Hoe ontzettend dol ik ook was en ben op dit kleine, mooie, dierbare schepseltje, zo intens moeilijk was het om je leven zo om te gooien. Ineens is er geen ‘me’-tijd meer. Vol-le-dig weg! En dan kan je al die mensen die maar blijven glimlachen dat je moet ‘genieten’ wel wurgen.

Fases

Maar ik had het over berusting. Juist omdat je zo ontzettend veel van zo’n klein onschuldig, hulpeloos en volledig van jou afhankelijk kindje houdt, ga je je vanzelf berusten in de situatie. Het kost wat tijd, maar als moeder gaat dit over het algemeen gewoon vanzelf. En er zijn zoveel verschillende fases. Op het moment dat je denkt “dit trek ik niet meer”, vindt er een verandering plaats in het aantal voedingen, of het slaappatroon, of anders.

Berusting, ik leer het…met vallen en opstaan

Op dit moment is mijn dochtertje in de fase aanbeland van net kunnen lopen. Met vallen en opstaan dus. Dacht ik tot voor kort dat ik weinig tijd had, nu heb je geen seconde rust meer. Behalve als ze slaapt. Dat betekent dat ik alle ‘werkzaamheden’ (zoals even lunchen, de was doen, solliciteren, bloggen) moet proppen in de paar uurtjes die ze overdag nog slaapt. Of ’s avonds, wanneer ik juist het liefst een tikje uitgeblust (oei) op de bank naar een van onze favoriete series kijk (ik noem: Elementary, CSI, Chase, Criminal Minds, Borgen).

En toch merk ik dat de weerstand langzaam wegebt. Het is zoals het is. Loslaten is het grote toverwoord. Op dat moment valt alles van mijn schouders, kijk ik met een frisse en open blik en…geniet ik van al het moois wat ik voor mij zie. Berusting dus. Juistem.