Ik zie wat in je haar! Oh nee, het is je oor … Je oor?!? Hilarisch moment tijdens de afsluiting van een werkmoment op de zondagmiddag. Let op! Vriendin heeft geen druppel alcohol gedronken en ik slechts één speciaalbiertje van de tap. Het feit dat ik niet meer weet welk biertje het was, maar nog wel weet hoe gezellig de afsluiting was zegt genoeg.
Mila’s beestenbende!
We zijn bezig met zoiets moois! Uitgeverij – want dat zijn we ook – Milaboekjes ‘to the max!‘. Waarmee dan? Hoor ik je vragen. Met een prachtig boek. Niet persé behorend bij, maar wel een mooie aanvulling op ons kinderyogabordspel. De kracht en wijsheid van de dieren, speels gecombineerd tot een echte gezellige beestenbende. Mensen, het wordt zó gaaf!
We komen er wel
Maar genoeg over ons meest recente project. Het feit dat vriendin en ik elkaar (bijna) iedere week zien en onszelf op die manier blijven prikkelen en uitdagen draagt veel bij aan de ontwikkeling van Milaboekjes. In een rustig maar gestaag tempo komen we er wel.
Even sparren hoor
Ook een reflectiemoment maakt onderdeel uit van de werkmiddag. Niet alleen Milaboekjes maar ook mijn blog en de ontwikkelingen daarin komen meestal aan bod. Net als de manier waarop we beiden in het leven staan. Wist je dat ik echt uitkijk naar dit soort momenten? Lekker sparren. En natuurlijk ook de humor tussendoor (iets met haar en een oor…). Vol energie en geïnspireerd stuiter ik na afloop weer naar huis.
Treinmomentje anyone?
Overigens van het treinmoment gebruik makend om weer een verse blogpost te schrijven of om nieuwe inspiratie op te doen. Of gewoon om even bij te komen. Want het is best druk kan ik je vertellen. In de laatste weken vóór de zomervakantie moest er ineens zóveel gebeuren. Vanuit school, de blog en gewoon sowieso. Tel daarbij het gebrek aan opvang op. En alles wat nu gepropt moet worden in ‘ergens tussendoor’, de avonden en weekenden.
Al buffelend naar de vakantie
Ja, dan ben je zomaar ineens toe aan een ‘echte’ vakantie. Je weel wel, een periode van ‘even niets’. De periode waarin de belangrijkste vraag is: wat of waar eten we vandaag? Nog even buffelen en eerst een familieweekend tussendoor. En dan even kijken of ik het ook ècht kan. Dat ‘even niets’. Mijzelf kennende wil ik alles toch door laten lopen. Niet alleen uit verplichting, maar ook omdat ik het een goed signaal vind naar mijn lezers toe.
Mijn blog is wie ik ben
Mijn blog is namelijk niet zomaar een hobby. Het is iets waar ik echt achtersta. Wat ik serieus neem. Wat ik niet alleen heel belangrijk vind en zie als mijn werk. Maar ook echt heel erg leuk vind. Regelmatig realiseer ik mij ook hoe ‘lucky’ ik ben. Dat ik éindelijk kan doen wat ik ècht wil. Dat ik niet meer vastzit in een stramien van 9 – 18 uur, wat op het laatst gewoon niet meer bij mij paste. Maar dat ik nu echt volledig in mijn creativiteit mag zitten. In mijn kracht. In wie ik ben.
Kiezen voor jezelf
Ik merk dat de humor, het plezier veel meer terug is in mijn leven. Een moeder die gelukkig is, is ook goed voor een kind. En de partner. Ik geniet intens van het schrijven. Creatief denken. Maar ook van het netwerken. En sparren met mijn beste vriendin en partner in Milaboekjes. Het leven is mooi. En het is nooit te laat om te kiezen voor dat wat je ècht, diep van binnen wilt. Nogmaals, ik heb de luxe dat het kan en dat we vooralsnog kunnen leven van een salaris. Maar dat is niet wat ik hiermee wil zeggen. Kiezen voor jezelf. Voor de invulling van je leven zoals je dat ècht heel graag wilt. Is gewoon hartstikke belangrijk.
Doe jij wat je – diep van binnen – ècht heel graag wilt?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
