Wat voor zelfbeeld creëer je voor jouw dochter?

Zelfbeeld. Voor mijn dochter. Iets waar ik nu al heel veel mee bezig ben. Toekomstgericht. Niet uit angst. Maar wel vanuit een realistisch oogpunt. Want ik wil dat mijn dochter weet dat ze mag zijn wie ze is. Dat ze goed is zoals ze is.

Eetstoornis

De documentaire waar iedereen het over had. Over het meisje met een eetstoornis waar ze uiteindelijk aan is overleden? Ik kon het niet zien. Ik durfde het niet te zien. Het raakt mij enorm. Dat deze ziekte je kan overkomen. Want een ding wat ik wel eruit heb gehaald. Is dat het niet een ‘ad random‘ iets is wat je jezelf aanpraat. Natuurlijk heeft het ook met jezelf te maken. Maar niet per definitie met specifiek het (niet) eten alleen. Het schijnt ook heel veel met controle te maken te hebben. Controle die je zelf over je leven wilt hebben.

De invloed van social media op je zelfbeeld

Daarom vind ik het zo ingewikkeld dat social media zoveel invloed heeft gekregen op ons leven, maar straks ook op het leven van onze kinderen. Vertekende, soms zelf sterk bewerkte beelden komen het leven van je kinderen binnen. Beelden van meisjes (en jongens) die een heel strak lijf laten zien. Het hebben over slanker worden. Over strakke benen hebben. Collega-blogger Yousra heeft het prachtig, puur, rauw en oprecht verwoord. Dat haar blogpost viral ging? Ik begrijp het.

Fronsend in de spiegel kijken

Wat kan je zelf als moeder doen om ervoor te zorgen dat je kind hier zo min mogelijk van oppakt? Gezond en logisch denkend bezig zijn. Als ik met een frons naar mijn eigen spiegelbeeld kijk. Het veelvuldig heb over slank zijn of willen worden. Het over dik zijn heb. Grumpy mijn grijze haren uit mijn haar trek. Continu naar mijn rimpels kijk. Wat geef ik dan eigenlijk voor boodschap aan mijn kind?

Ja, ik ben een oudere moeder. Deal with it

Ja, ik heb mijn dochter op latere leeftijd gekregen. Dat betekent dat ik een ‘oudere moeder’ ben. En dus al eerder te maken krijg met rimpels, grijze haren en wat al niet meer. Dat kan ik niet veranderen. Wel hoe ik ermee omga. Maar Rory, dat is toch niet eerlijk? Want eerder schreef je een artikel over hoe jij je grijze haren verdoezelt. Ja, dat klopt. Maar als je heel goed leest dan merk je dat ik er op een positieve manier over schrijf.

Glimlachend naar jezelf kijken

Wat ik doe in de nabijheid van mijn dochtertje? Die altijd ’s ochtends gezellig bij mij in de badkamer wil staan? Geniet van de crèmes, make-up en luchtjes die ze ziet. Die ik gebruik. En waar ze soms ook even iets mee mag? Met een glimlach kijk ik naar mijn lachrimpels. Smeer ik geduldig een fijne oogcrème op. Geniet ik van de heerlijke geur van een luchtje. Lachend trek ik eens een wit haartje uit.

Accepteren en respecteren van je zelfbeeld

Natuurlijk kan ik het jammer vinden om te zien dat bepaalde dingen anders worden. Maar als ik daar toch eens op zou focussen dan zou ik het wel heel erg ingewikkeld maken. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn dochtertje. Dat is absoluut niet wat ik haar wil meegeven. Mooi ben je altijd. Van binnen en dus dan ook van buiten. Het accepteren en respecteren van de veranderingen in een ouder wordend lijf. Het is niet altijd even makkelijk. Maar het is zoals het is.

Een klein kind houd je jong

Focussen op de mooie dingen. Je richten op je gezondheid van lijf en leden. Geestelijk overigens ook. Pas op er een te groot issue van te maken. Je zou je verbazen wat kinderen allemaal oppikken van jou. Als moeder. Ze voelen verdriet, ongemak, pijn haarfijn aan. Dus ja. Ik ben op latere leeftijd moeder geworden. Maar een klein kind houd je – naast dat het ook best uitputtend kan zijn soms – jong. Houd je scherp.

(Zelf)beeld

En ongeacht je leeftijd. Het is per definitie een goed plan om je kind geen vertekend beeld mee te geven, toch? Teveel bezig zijn met uiterlijk. Teveel bezig zijn met voeding. Teveel bezig zijn met gewicht. Alles wat ’te’ is is niet goed. Daarom let ik enorm op opmerkingen van mijzelf. Van de man. Laatstgenoemde maakte ooit een – goedbedoelde – opmerking tegen kleuter. Vertelde dat teveel snoepen (wat ze niet doet overigens) niet goed is. Want daar word je dik van. Daar grijp ik in. Nuanceer ik. Want de nadruk op woorden als dik en dun leggen. Daar sta ik niet achter.

Ik kan hier wel uren over doorgaan. Maar voor nu is het goed volgens mij. Wat geef jij je dochter mee over zaken als zelfbeeld, lichaam en social media?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl