What’s up Rory?

What’s up Rory? Wat is dat? Een nieuwe rubriek ofzo? Nee hoor. Ineens bedacht ik mij dat ik dit ook nog niet heb gedaan. Gewoon een blogpost schrijven over wat mij bezighoudt. Waar ik op dit moment aan denk. Je hebt niet altijd een opschrijfboekje bij je (wanneer ik mijn dochtertje naar school breng heb ik dat bijvoorbeeld niet. Zou toch best handig zijn overigens).

Nationale campagne ‘Gezonde Kinderogen’

Vanochtend viel mijn blik op een bericht op Facebook van het Oogfonds. Een pakket wat je kunt aanvragen waarin benadrukt wordt dat kinderen lekker moeten buitenspelen. Niet de hele tijd. In totaal een uurtje of twee. Natuurlijk heb je direct reacties van voor- en tegenstanders. Bij ‘hittepetit’-reacties denk ik dan altijd: “Voel je jezelf aangesproken?“. Ik zal eerlijk zijn, dat herken ik ook weleens bij mijzelf. In dit geval? Ik sta er helemaal achter, als voorstander. En ik vraag het gratis pakket zeker aan. Omdat ik persoonlijk geïnteresseerd ben. Maar ook omdat ik het bewustzijn hiervan wil vergroten.

Myopie (bijziendheid) neemt toe

Voor de duidelijkheid. Wat hebben buitenspelen en het Oogfonds dan gemeen? Kinderen die te weinig buitenspelen. Veel aan de beeldbuis of tablet, laptop, pc of telefoon gekluisterd zijn. Die veel binnen zijn. Die kunnen last krijgen van hun ogen. Minder zicht. Wist je dat kinderen met oogsterkte -6 een grotere kans maken op ernstige slechtziendheid en zelfs blindheid? Dat bijziendheid (myopie) enorm toeneemt in Nederland? Van alle twintigplussers draagt maar liefst de helft een min-bril of lenzen.

Over myopie en obesitas

Goede reactie van een orthoptist op Facebook: “Sturen jullie die pakketten ook naar consultatiebureaus en jeugdartsen? Los van de toenemende obesitas onder kinderen is dit nóg een reden om ouders te adviseren om kinderen veel buiten te laten spelen“. Obesitas dus. Ook iets wat mijn aandacht heeft. In een toekomstig artikel wil ik jullie graag vertellen over tussendoortjes op school. Over traktaties bij verjaardagen. En wat ik om mij heen signaleer.

Kwak maar neer hoor

Vanochtend nog, in de supermarkt. Vlak nadat ik mijn kind naar school heb gebracht en samen met vele andere ouders nog even snel meteen wat boodschapjes haal. Heb jij dat ook weleens? Dat je automatisch de boodschappen van de persoon vóór of achter jou op de band ‘scant‘? Afijn, de persoon achter mij ‘kwakte’ letterlijk zijn boodschappen op de band. Witte puntjes, wit brood, croissants en twee grote literflessen Cola. Niet mijn zaak? Dat klopt. Maar voor mij persoonlijk een voorbeeld van hoe ik op deze manier niét een voorbeeld wil zijn voor mijn kind.

Wat is de achterliggende boodschap?

Wat is het overigens met dat ‘neerkwakken’ van boodschappen op de band? Wat voor boodschap geef je hiermee af? ‘Ik hecht geen waarde aan deze artikelen’ óf  ‘Het is rommel’ óf ‘Deze items doen mij niets?’. Waarom koop je het dan? Verder lopend naar huis signaleer ik huizen op mijn route die ook een bepaalde boodschap uitstralen. Een verwilderde tuin met onkruid tot ooghoogte waar echt al jaren niets aan wordt gedaan. Wat zeg je dan eigenlijk over jezelf? ‘Mijn huis en ik zijn de moeite niet waard?’ ‘Kom niet verder?’ ‘Je bent niet welkom?’

Moraalridder Rory, tot uw dienst!

Rory, ben je een moraalridder geworden? Doe jíj het dan allemaal zo goed? Heb je tijd teveel ofzo? Ga eens aan het werk! Yep, dat kan en mag je allemaal denken (en zeggen). Ik ben geen moraalridder. Ook wij eten weleens een croissant. Ook ik heb niet altijd zin om de tuin te doen. Sterker nog, ik heb een hele lieve vader die dat een paar keer per jaar voor ons doet. Maar Rory, wat klets je dan over andere mensen?

Bewustwording creëren

Het is niet mijn bedoeling om te oordelen over andere mensen. Wel om te vertellen wat ik om mij heen signaleer. Een stukje bewustwording creëren. Bewustwording over een noodkreet van het Oogfonds. Een noodkreet van de consultatiebureaus. Bewustwording over wat er in deze nog steeds maar ‘druk-druk-drukke’-samenleving gebeurt. Wat daar dan ook de consequenties van zijn. Voor onze kinderen. Zoals myopie en obesitas.

O ik heb het zó makkelijk!

Jij hebt makkelijk praten Rory? Want een bedrijf opstarten vanuit huis zorgt ervoor dat jij legio tijd hebt om aan je kind te besteden? Mis! Dat kost juist reteveel tijd. Ik ben er 24 uur per dag mee bezig. Het zorgt voor frustratie wanneer ik tussen alle bedrijven door niet kan doen wat ik wil. Ieder vrij moment wordt eraan besteed. Echt ‘vrije tijd’? Die is er nagenoeg niet. Daar wil ik ook niet over zeuren. Wat ik wel wil, is mijn kind op nummer 1 zetten. En dat is precies wat ik doe.

De dilemma’s die ik zo nu en dan noem in artikelen. Die zou ik ook weleens ‘in beeld’ willen brengen. Een vlog dus. Wat vinden jullie daarvan? Yay or nay?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl