Weerbaarheid. Een onderwerp wat mij na aan het hart ligt. In september van vorig jaar heb ik een symposium van de Stichting Omgaan met Pesten bijgewoond. Dit symposium werd gehouden ter gelegenheid van hun alweer tienjarige bestaan. Ontzettend interessant, verdrietig, vrolijk, belangrijk, ingewikkeld. Zomaar een aantal woorden die opkomen als ik weer aan deze dag en het boeiende en diverse programma denk. Pesten. Een onderwerp wat redelijk lang in de taboesfeer is gebleven. Een fenomeen wat al sinds het begin van de mensheid bestaat.
Weerbaarheid versus pesten
Toch wil ik niet de nadruk leggen op het negatieve. En het dus niet puur en alleen hebben over pesten. Ik vind het belangrijker om het over de weerbaarheid te hebben. Je kind meer in zijn kracht zetten. Als een kind in zijn jonge jaren al leert weerbaar te zijn, dan legt dat wellicht de basis om een evenwichtige, weerbare, pure volwassene van straks te worden. Het intrigeert mij. Niet alleen omdat ik het vroeger ook wel eens moeilijk heb gehad. Niet alleen omdat ik zelf inmiddels moeder ben van een kleine peuter die ik graag wil voorbereiden. Ik ben geïntrigeerd door de verschillende aspecten.
Waarom doet het zo’n pijn?
We zijn nu eenmaal allemaal mens. We willen niet genegeerd of afgewezen worden. We willen erbij horen. Een ‘need to belong‘. Grappig genoeg moet ik direct denken aan het meest fantastische boek ‘ever‘ wat ik zojuist heb gelezen. Hèt boek van Ayn Rand: De Eeuwige Bron. Zonder veel van het verhaal te willen verklappen is haar gedachtengoed (de scheppende mens versus de tweedehands mens) nog steeds heel actueel. Ook als je het naast het pesten legt.
De gevolgen zijn niet mis
Ik heb tijdens het symposium gehoord wat een consequenties langdurig pesten teweeg kan brengen. Dat is echt niet niks! Als je de weerbaarheid (nog) niet bezit. Dan zouden er zomaar psychosociale- (laag zelfbeeld, angst), psychosomatische- (hoofdpijn, slapeloosheid) en zelfs academische (blijven zitten, school verlaten) klachten kunnen ontstaan. Klinkt niet leuk. Maar moet wel gezegd worden. Vind ik. Denk ik. Zonder mijn visie of gedachtengang te willen opdringen.
Pesten is lonend
Say what? Ja, je leest het goed. De daders onder ons zijn gemotiveerd om dit te doen. Je krijgt namelijk aandacht, macht. Je steelt de show. Je krijgt bewondering. Het allerergste…je krijgt zelfs volgers. Pesten is een echt groepsproces. Het gaat niet alleen om de dader en het slachtoffer. Nee, er zijn ook aanmoedigers, meelopers, diegenen die zich afzijdig proberen te houden.
Ik ga voor bewustwording!
Dit is allemaal mooi gezegd en geschreven Rory. Dat kan jij allemaal opgepikt hebben van het symposium en je vertelt het allemaal uitgebreid. Maar wat ga je er nu zelf concreet mee doen? Sowieso heeft het echt een tijd bij mij moeten bezinken. Want ik vind het ingewikkeld om met negatieve dingen om te gaan. Vandaar dat ik het even heb ‘geparkeerd’. Toch bleef ik er in mijn hoofd maar mee bezig. En ik merk dat ik om mij heen dingen zie gebeuren waar ik niet blij van word. Aldus dit artikel. Om er zelf weer mee bezig te zijn. Om de bewustwording te vergroten. Om er even aandacht voor te vragen.
Gepest worden heeft mij uiteindelijk heel veel gebracht. En net zoals alle gebeurtenissen in mijn leven (want het is er maar een klein onderdeel van geweest) heeft het mij gevormd tot de persoon die ik nu ben. Ben jij wel eens gepest? En wat doe jij om de weerbaarheid van je kind te vergroten?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Wil je meer weten over de Stichting Omgaan met Pesten en de Sta Sterk Training die zij geven? Kijk dan even op hun site .
