Wat als (ogenschijnlijke) vooruitgang eigenlijk achteruitgang is?

Is vooruitgang eigenlijk achteruitgang? Zwaar onderwerp hè? Best wel. Hoe dat komt? Door een aantal dingen. Ik heb onlangs het boek ‘Koorts’ van Deon Meyer gelezen en dat drukt je letterlijk met je neus op de feiten. We zijn onze wereld aan het ‘opeten’. Of vervuilen, uitputten, zelfs vernietigen. En dan slaat de wereld ineens terug. It sets the record straight. Brengt alles weer in balans. Dat is min of meer de essentie van dit zeker niet vrolijke verhaal. Ik lees alleen maar vlak voor het slapen gaan en blijkbaar zet dat – bij mij – een denkproces in werking.

Simplify your life…

Maar dat is niet alles. Ik volg ook al – sinds maanden – een (online) cursus van Stephanie Bennett Vogt, genaamd ‘Simplify Your Life‘ en les 35 hiervan ging min of meer over hetzelfde onderwerp. Ditmaal werd er verwezen naar het confronterende You Tube-filmpje van Erin Janus (“Get out of the materialism trap now“). Ok, het is erg Amerikaans. Dramatiserend bijna. Maar… het klopt wat ze zegt. En die oprechtheid komt bij mij ook zeker binnen.

OMG, you’ve gót to have this!

Het raakt mij. Omdat er een waarheid in zit die we – denk ik – niet onder ogen willen zien. We putten de aarde uit, blazen de ozonlaag naar de vaantjes en blijven maar consumeren (in plaats van consuminderen). De voorbeelden die Janus in het filmpje laat zien? Van influencers die – op zijn Amerikaans, denk aan: “OMG, you have gót to buy this” – je aanzetten tot kopen. Het kopen van spullen. Spullen die je eigenlijk niet nodig hebt en bijna tot ‘compulsive hoarding‘ oproepen.

Het leed op eigen schouders nemen

En ik steek de hand in eigen boezem. Doe ik hier eigenlijk niet keihard aan mee? Ook ik ontvang best veel producten en – al naar gelang mijn ervaringen daarmee – prijs ik die al dan niet aan. Zet ik je wellicht aan tot het kopen daarvan. Of mag ik ervan uitgaan dat iedereen een eigen wil heeft en moet ik niet al het leed op mijn schouders willen nemen?

Vooruitgang? of achteruitgang?

Is het vooruitgang of achteruitgang, dat we inmiddels zoveel verder zijn dan – pakweg – een jaartje of vijftig geleden? Bieden het hebben van een smartphone, de sociale media, streamingsdiensten als Netflix, Spotify en apps als Tinder eigenlijk wel zoveel voordelen? Of haalt diezelfde vooruitgang juist alle vrijheid, spontaniteit, echtheid en oprechte blijheid weg? Want maakt online wel gelukkig? Al die prikkels. Al die “Kijk mij nou“-posts, gefotoshopte mensen. Biedt dat nu echt iets? Worden we er allemaal niet veel egocentrischer en ‘gemaakter’ door?

It is beyond appropriate

Confronterend uit het eerder genoemde filmpje van Erin Janus (en velen zullen het wellicht wegwuiven als ‘ver van mijn bed’): beelden van verhongerende mensen, stervende kinderen versus succesvolle, beroemde, rijke BA-ers (Bekende Amerikanen) in hun exorbitante luxueuze villa’s. Zoals Erin het zo treffend omschrijft: “It is beyond appropriate to have such a large mansion with 26 rooms, 8 bathrooms, a cinema and 4 swimming pools”. Just saying…

Let’s change this world

Natuurlijk kan je niet alles on hold zetten en daarmee de wereld veranderen. Al het leed van diezelfde wereld op je schouders nemen. Aan de andere kant heeft iedere persoon de kans (en keuze) om zijn eigen bijdrage leveren door minder bezig te zijn met materie en meer aandacht te besteden aan de mensheid, het milieu, je medemens, de aardbol waarop wij mogen leven. Kortom, minder consumeren en meer aandacht voor de mensen, dieren en de ruimte om je heen.

Uh Rory, wat doe je er zelf eigenlijk aan?

Wat ik zelf doe op dit moment? Ik probeer oprecht minder producten aan te schaffen (al gaat mij dat niet altijd even goed af). En als ik denk iets nodig te hebben, probeer ik daar een aantal weken niets mee te doen. Om vervolgens opnieuw te bekijken of ik het echt nog steeds nodig heb / wil hebben. Sowieso kan je bepaalde dingen ook tweedehands aanschaffen. Dat is ook al beter voor het milieu (hergebruik). Ons afval scheiden we al zo goed mogelijk.

Wat kun je doen om de vooruitgang, vooruitgang te laten blijven

Wat ik moeilijk vind, maar waar ik wel steeds meer naar toe ga is het sneller selecteren van kleding die we niet meer dragen. En die dan weg te geven. Aan instanties als goede doelen instellingen in binnen- en buitenland. Zo zonde om dingen lang in de kast te laten verstoffen terwijl iemand anders er nu nog iets aan kan hebben of het zelfs hard nodig heeft en zelf niet kan betalen. Waarom ik het moeilijk vind? Waar ik meteen al bij blijf hangen is de baby- en kinderkleding van Mila. Het doet mij denken aan de afsluiting van een fase. Eentje die niet meer terugkomt. Aan bepaalde kledingstukken kleven herinneringen. Aan gebeurtenissen en aan loved ones zoals mijn moeder, Mila’s Oma.

Mijn struikelpunt?

Struikelpunt? Ik krijg inmiddels – als blogger – steeds meer producten toegestuurd. Ook krijg je bij de meeste events een mooie goodiebag mee. Daar ben ik oprecht heel blij mee. Ik gebruik nu producten waar ik vroeger alleen maar van kon dromen. Mag ze uitgebreid testen en reviewen. En gebruik ze na die periode ook nog. Toch wordt het soms best veel. Aan de andere kant maak ik mijn vriendin, haar nichtje en diverse vriendinnen heel blij met de producten die ik over heb. Of ik ze nu al getest heb of niet. Ook zij zijn er blij mee en dankbaar voor. Hoe fijn is dat? Ook een vorm van herverbruik. Aldus mijn hersenspinsels van deze week.

Wat is jouw visie op de vooruitgang zoals we die de afgelopen jaren hebben ervaren?

Tot de volgende week.

Rory Blokzijl