Trots zijn!

Trots zijn! Yep, wat kan je toch trots zijn als je je broertje – nou ja, technisch gezien mijn zwager – ziet stralen als dé Soldaat van Oranje. In eerste instantie leek ik wat op te zien tegen de musical ‘an sich’. Ik dacht dat dat kwam door de duur van de voorstelling (drie uur). Maar ik denk dat dat eigenlijk kwam door het moeilijke onderwerp, de Tweede Wereldoorlog. Maar wat bén ik blij dat we zijn gegaan. Kippenvel.

Brok in mijn keel

Met letterlijk een brok in mijn keel heb ik drie uur ademloos zitten kijken naar de voorstelling. De mensen spelen met een ontzagwekkende passie hun rol. En op zo’n manier dat je voelt wat achter de motieven van ieder personage zit. Wat moet het moeilijk zijn dit te zien voor de mensen onder ons die de oorlog daadwerkelijk hebben meegemaakt. En wat is het goed dat de jongere generatie kan zien hoe erg dit is geweest. Dus ja, ik ben trots…heel trots op Jord.

Jeugddroom

Al als twaalfjarige (en eigenlijk al veel eerder) had hij het helder voor de geest staan: ik word acteur. En na zijn acteerlessen en vervolgens zijn studie aan de Toneelschool in Maastricht en eigenlijk alles wat hij tot nu toe heeft gedaan heeft hij bewezen dat hij zijn (jeugd)droom verwezenlijkt heeft. Echt iets om trots op te zijn. Het is dankzij Jord dat ik zelf acteerlessen ben gaan volgen. En ik merk dat het mij op een andere manier heeft geholpen, geholpen om meer op mijn gevoel te vertrouwen en mijn masker af te gooien.

Soldaat van Oranje

Afgelopen zondag zijn we naar Soldaat van Oranje geweest. Niet alleen het onderwerp, maar ook het feit dat Jord de hoofdrol (Erik Hazelhoff Roelfzema) met zoveel gevoel vertolkt, zorgde ervoor dat ik het een heel bijzondere voorstelling vond. En ik denk dat dit heel veel mensen aanspreekt, omdat het in feite gaat over keuzes maken. Ook al ben je zolang vrienden, ook al geef je om elkaar. Als de externe omstandigheden je dwingen tot het maken van moeilijke beslissingen, weet je niet wat je zal doen. Totdat het je overkomt. En dan kan je jezelf en anderen teleurstellen…of niet.

Perspectief

Ik weet wel dat het mijn perspectief op kleine problematiek – in ieder geval voor even – heeft veranderd. Je kunt je bijna niet voorstellen hoe ontzettend zwaar het leven moet zijn geweest voor diegenen die deze oorlog daadwerkelijk hebben meegemaakt. Ik wil hier weer meer over lezen en weten. En dat is het mooie effect van een musical als Soldaat van Oranje. Het zorgt ervoor dat je een pas op de plaats maakt. Je realiseert je weer even wat nu écht belangrijk is in een mensenleven.

Op wie in je leven ben jij trots? en waarom? Deel het hieronder in een reactie.