Social media en kinderen. Een heikel punt. Iets waar andere mensen zich heel druk om kunnen maken. Terecht. Het is een onderwerp wat zo nu en dan ook bij mij de kop opsteekt. Waar ik over nadenk. In voel. En naar handel. Ik probeer er ook met onze vierjarige kleuter over te praten. Al wil ik geen zware beslissingslast (waar ze nog helemaal niet over kan oordelen) bij haar neerleggen. Maar ik wil het ook niet verkrampt níet gaan vertellen. Want dat voelen kinderen volgens mij haarfijn aan.
Dit is mijn kind!
Aldus. In de eerste jaren van mijn blog plaatste ik niet te pas en te onpas foto’s van onze baby. Maar wel zo nu en dan. De discussies over wat je wel of niet van je kind liet zien? Die liet ik – heel naïef misschien – volledig aan mij voorbij gaan. Was ik totaal niet mee bezig. Ik was net – op eenenveertigjarige leeftijd – moeder geworden. Ik was dolblij. Heel trots en de hele wereld mocht het weten. Maar dagelijks heel veel foto’s? Poep- en plasverhalen en dito foto’s? Badkamerfoto’s? Strandfoto’s? En dan bedoel ik deels bloot. Nou nee. Dat heb ik nooit gedaan (en ga ik zeker ook niet doen).
Social media en je kind
Een tijdje later merkte ik dat ik best wat foto’s van ons dochtertje op mijn blog plaatste. In artikelen. Nog steeds ging het om mooie, respectvolle foto’s. Passend bij het artikel van mijn persoonlijke blog. Ja, ik schrijf over het moederschap op latere leeftijd. Hoe ik het ervaar. Wat we meemaken. Maatschappelijke issues. Persoonlijke issues. Maar ook beeld-artikelen. Van zowel Mila als van mij. Weer een heikel punt. De naam. Vermeld je wel of niet de naam van je kind? Hoe ga je verder met privacy om? Van jou maar nog belangrijker, van je kind? Hoe gaat je kind het zelf zien in de toekomst?
Verkrampt handelen uit angst?
Een regel die ik persoonlijk hanteer: geen verkramping of handelen vanuit angst. Want als iemand kwaad wil? Dan lukt het altijd. Of je nu een watermerk op je foto plaatst. Een blokje of smiley over het gezicht van je kind (want ze zouden het lichaam altijd nog kunnen gebruiken). Een disclaimer. Noem het maar op. Ik wil niet alleen naar het negatieve kijken en er vanuit gaan dat mensen het per definitie slecht bedoelen. Het kan geen kwaad om er rekening mee te houden, maar dat vind ik alweer een mildere variant dan vanuit verkramping alles willen wegduwen, ‘blocken’ of vermijden.
Kinderen groeien op met social media
En de toekomst? We leven nu al in een tijd waarin er veel meer ruimte is voor smartphones en tablets. Misschien wordt dit in de toekomst (wellicht zou ik moeten zeggen) nog veel meer. Kinderen groeien op met het fenomeen social media. Doen er al veel meer mee dan wij waarschijnlijk denken. Voorkomen lukt niet. Ze er gedegen mee leren omgaan. Ze duidelijk maken wat privacy is. En hoe je dat kunt beschermen. Dat lijkt mij wel heel goed.
Social media? Minder en anders
Wat doe ik nu zelf in het vierde jaar van mijn blog dan wel anders? Gek genoeg voel ik de noodzaak om regelmatig te praten met kleuter over dit onderwerp. In Jip en Janneke-taal te vertellen wat ik doe met een foto en waarom. Als ze nu aangeeft dat ze niet op de foto wil? Een foto niet op social media geplaatst wil hebben? Dan doe ik het niet.
Bij alle andere foto’s: geen open monden, geen blootfoto’s, bij voorkeur niet altijd meer ‘full face’. Opletten of er niet herkenbare woonomgeving zichtbaar is. Niet bij of in school fotograferen (wel voor privé-gebruik. Niet voor social media). Nooit andere kinderen ongevraagd in beeld (tenzij je bij een bloggersevent bent waar je overduidelijk mét kind bent uitgenodigd en je er min of meer wel vanuit kunt gaan dat je kind op de foto komt. Dan nog probeer ik persoonlijk het te vermijden).
Picture perfect
Maar nogmaals. Ik heb een persoonlijke blog. De kracht van mijn blog ligt – in mijn optiek – in de ‘eigen’ foto’s. Daarom gebruik ik niet veel stockfoto’s. Een enkele keer wel, maar dat hangt helemaal van het onderwerp af. De nadruk ligt tegenwoordig alleen wel heel erg op foto’s van mijzelf. Mijn dochtertje kan nog niet bepalen wat zij wel of niet wilt. Toch vind ik het niet verkeerd om zo nu en dan fotoshoots van haar te maken. Want ze vindt het ook heel leuk. Net zoals de foto’s in dit artikel. Toen ik voor mijzelf kleding had geleend bij PR-bureau The X-Factor (zie het artikel ‘Onge-veertig, iets met fashion over 40’) mocht ik ook voor Mila het een en ander uitzoeken. Met heel veel plezier hebben we binnenshuis – want ze was nog wat ziekjes – leuke foto’s gemaakt. Voor mij de moraal uit het verhaal? Ik ben mij er veel meer bewust van.
Laat jij je kind (veel) zien op social media? En op wat voor manier?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Het t-shirt met lange mouwen (27,99), de legging (19,99) en het rokje (24,99) – ontzettend leuk als setje, maar ook los leuk te combineren – zijn van Noppies Kids
Het superleuke t-shirt met pailletjes is van Mr & Mrs Woods
Het mooie poncho-vest is van het leuke Deense merk Hust & Claire
De bijzonder mooie glittersneakers (yep, ze wilde ze niet meer uitdoen) zijn van Giga Shoes
Alle haaraccessoires zijn privé bezit (Zenner)
