Taboe #3 Een salaris als thuisblijfmoeder?

Salaris? Voor moeders? Toen ik onlangs op de superleuke site van Tamara scrollde viel mijn blik op de titel:“Moeder zijn is geen werk“. Eigenlijk voelde ik direct irritatie. Wat betekent – inmiddels ken ik mijzelf al vrij goed – dat het meer over mij zegt, dan over de ander. Waarom voelde ik direct weerstand? Was dat vanuit de angst? Omdat ik zelf thuis(werk)moeder ben? Voelde ik mij in een hokje gedrukt? Wat is het, dat het weerstandknopje bij mij getriggerd werd?

Salaris? Voor een thuisblijfmoeder?

Want nadat ik ook de reacties van andere moeders had gelezen, kon ik niet anders dan hen gelijk geven. Natuurlijk is moeder zijn geen werk. Het is passie. Het is liefde. Liefde voor je kind. Zorgen voor je kind. Dat kan je toch geen werk noemen? Vanzelfsprekend niet. Einde verhaal en irritatie zou je denken. Toch niet.

Huis + vrouw = huisvrouw

Verder analyseren. Kan het zijn dat het mij ging om niet specifiek het ‘moeder zijn’ maar meer om de aanverwante werkzaamheden die je tot (geef het beestje maar een naam) huisvrouw maken? Is dat het dan? Maar wat is er dan precies mis met een huisvrouw? Niets toch?

Ja, als je dan toch thuis bent…

Als je dan toch thuis bent, dan is het logisch dat je nu eenmaal de zaken als schoonmaken, koken, kind verzorgen en nog meer voor je rekening neemt. Als de ander buitenshuis werkt, dan komen deze dingen grotendeels op jouw conto terecht. Dat wil dan niet zeggen dat de ander niets meer hoeft te doen. Maar dat is een ander verhaal.

Niet gezien worden

Die irritatie dus. Weet je waar die zit? Al schrijvende voel ik het gewoon heel duidelijk worden. Het zit ‘m in het niet gezien worden. Het gevoel dat je niet meetelt. Dat je niet gerespecteerd wordt om wat je doet. Beter gezegd. Het gevoel dat je niet gewaardeerd wordt. Niet alleen door je partner, maar ook door je omgeving. Alsof je niet serieus wordt genomen. Terwijl ik beide kanten ken. Want ik heb vanaf mijn twintigste tot en met mijn veertigste in loondienst gewerkt.

Grouphug, anyone?

Waarmee ik ook niet wil zeggen dat er iedere avond een groepsknuffel hoeft plaats te vinden om mama te bedanken voor al haar harde werk die dag. Het gaat mij om de manier waarop je als mens met elkaar omgaat. Dat je elkaar in je waarde laat.

Desperate housewife

Ja, de ander werkt (waarschijnlijk) buitenshuis. Heeft het zwaar. Een drukke dag van minimaal acht uur vol vergaderingen, beslissingen, hard werken. Krijgt daar ook een salaris voor. Maar wil dat zeggen dat de ander. Die feitelijk binnenshuis werkt. Het niet zwaar heeft? Dat dacht ik niet.

Waarom ik vind dat er best een salaris voor een thuisblijfmoeder tegenover mag staan? Als jij diegene bent die het thuis draaiende houdt. Die de overheid ook geld bespaart door zelf voor de kinderen te zorgen. Waarom zou je daar niet voor beloond mogen worden?

Taboe: salaris voor een thuisblijfmoeder

Noem mij naïef, maar ik vind het idee van een salaris voor een thuisblijfmoeder (of beter gezegd: thuisblijfouder) helemaal niet zo’n gek plan. De hoogte van het salaris? Daar waag ik mij persoonlijk niet aan. Want wat zou ik nu een appropriate salaris vinden?

Wat vind jij? Een salaris voor een thuisblijfmoeder? Groep “ja graag!” Of groep “hell no!”?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

(Of toch € 72.297,78? Een interessante infographic die ik eerder toegestuurd kreeg. Resultaat van een onderzoek dat is uitgevoerd onder 700 Nederlandse en Vlaamse thuisblijfouders)