Slaapgebrek
Slaapgebrek. Iedereen weet dat dat ‘killing’ kan zijn voor je humeur en eigenlijk voor het verloop van je hele dag. Ik moet eerlijk bekennen dat je er met een pasgeboren baby pas achterkomt wat slaapgebrek daadwerkelijk is. Maar daar wilde ik het nu niet over hebben. Ik wil het specifiek hebben over mijn slaapgebrek van afgelopen nacht en wat dat heeft betekent voor vandaag.
Een ‘vol’ hoofd
Gisteren had ik eindelijk weer eens een avondafspraak. En wel een hele leuke afspraak, avond twee van een heel inspirerende cursus over geweldloos communiceren. De cursus was erg interactief en zorgde ervoor dat we flink moesten investeren in onszelf, de andere cursisten en de avond. Je begrijpt al dat je aan het einde van de avond helemaal ‘vol’ bent in je hoofd.
Eenmaal thuis aangekomen dacht ik ook – na even een kwartiertje alleen te hebben gezeten om leeg in mijn hoofd te worden – om lekker te gaan slapen en dat ik alle indrukken ’s nachts wel zou verwerken. Niet dus, ik heb wakker gelegen tot 1 uur. Daarna besloot ik om maar de logeerkamer op te zoeken om de ander niet tot last te zijn…waar ik het nog half 3 heb zien worden. Tussendoor nog vijf (!) keer wakker geworden. Kortom, het schoot niet op.
Niet-geweldloos communiceren
En toen ik ook nog om half acht wakker werd, besloot ik om maar te gaan sporten om zo de moeheid eruit te werken. Maar slaapgebrek laat zich niet beetnemen. Het sporten ging aardig, maar daarna ging het volledig mis. Al het geleerde van de cursus ‘Geweldloos Communiceren’ bleek ineens totaal vergeten. Iedereen in mijn omgeving moest het ontgelden. Waar ik toen ik rond de twintig was zingend en fluitend het slaapgebrek de deur kon wijzen, blijkt nu toch echt het effect van het ouder worden om de hoek te kijken.
Kort lontje
Het is lastig om over de vermoeidheid heen te komen. Je ‘lontje’ lijkt een stuk korter dan vroeger. Fysiek is het ook lastiger om het effect van slaapgebrek weg te werken. Het is gewoon allemaal wat ingewikkelder. En daar baal ik van. Voor mijzelf, maar nog meer voor mijn omgeving. Dus bij deze, pap, mam en broertje: sorry voor mijn gedrag van vandaag.
Hoe gaan jullie om met slaapgebrek? En merken jullie dat het anders is dan vroeger?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl