Plaatsen? Een artikel, blogpost of column. Zomaar, om het plaatsen zelf? Daar doe ik niet aan. Ik weet dat het eigenlijk belangrijk is om een zekere regelmaat van publiceren aan te houden. Zodat de lezer (of lezeres) weet waar hij of zij aan toe is. Dat gezegd hebbende denk ik zelf meer aan het belang van de toegevoegde waarde van een artikel. Wat hebben jullie aan consistentie als ik eigenlijk helemaal niets bijzonders te melden heb? Worden jullie daar blij van? I don’t think so.
Plaatsen om te plaatsen
En dus is het soms zo dat ik in een week niet drie, niet twee maar gewoon één blogpost plaats. En misschien soms weleens helemaal geen artikel. Alles kan. Alles went. Vind ik. Waarmee ik niet wil aangeven dat dit – bloggen, schrijven – zomaar een grillige hobby van mij is. Juist niet. Het tegenovergestelde is het geval. Ik wil alles wat ik doe met aandacht doen. In de – zogenaamde – flow. Die voor mij heel belangrijk is.
Via slow naar flow naar grow
Soms is het nodig om via ‘slow’ in de ‘flow’ naar de ‘grow’ toe te komen. Langzaam aan doen. Alles met aandacht. In het moment. En wanneer je in die fase bent, zul je zien dat je niet alleen als schrijver, maar ook als mens groeit. Doordat je niet iets doet omdat het van je verwacht wordt (of omdat je het van jezelf verwacht). Maar omdat het goed voelt.
Kopen om het kopen
Een voorbeeld van hoe het volgens mij niet moet. Iedereen kent wel het ‘kopen om het kopen’-gevoel? Ooit, toen ik nog behoorlijk wat te besteden had, werkte het soms voor mij op deze manier. Ik wilde een nieuwe tas (die ik overigens totaal niet nodig had) en wandelde in de Utrechtsestraat. Zag niets wat mij aansprak en dus liep ik door naar de Albert Cuyp. Ook daar slaagde ik niet. Uiteindelijk viel mijn blik op een tas die ik best leuk vond. Geen ‘wow’-gevoel en tòch heb ik de tas gekocht. Zonde, want doordat ik ‘m eigenlijk niet echt mooi vond heb ik de tas amper gedragen. Herkenbaar?
Het ‘net niet’-gevoel
Zo werkt het voor mij dus absoluut niet meer. Zonde van het geld. De energie (ook de energie van het product straalt op je af. Iedere keer dat ik de tas zag, dacht ik: “Jammer, net niet“) en de ruimte in je huis (ja, ik ben nog steeds bezig met opruimen, al dan niet volgens de Konmari-methode). Ik doe alles alleen nog maar in de flow. Tenzij ik een betaalde opdracht heb met een deadline. Dat werkt dan net even anders. Al is het succes en het plezier van het schrijven nog steeds afhankelijk van die eerder genoemde flow.
Even geen artikelen plaatsen
Die ‘bui’ dus, de toestand waar ik mij in bevind. Die voor mij de eerder genoemde flow is. Hoe ging het daarmee de afgelopen periode? Er zat even geen artikel in de pijplijn in de tweede helft van de afgelopen week. Natuurlijk, als ik ga zoeken vind ik altijd wel wat iets tussen de 30 concepten die zich nog in mijn WordPress-files bevinden. Maar dat voelde ditmaal wat ‘gemaakt’ en dat wil ik niet. Terwijl ik dit typ denk ik ineens wel aan de curieuze gebeurtenissen van de afgelopen week.
Aging gracefully?
Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik nogal van het ‘aging gracefully‘ ben. Met hulp, dat wel. Maar niet van injecties, naalden of andere medische ingrepen aan mijn huid. Waar ik wel voor opensta zijn bijvoorbeeld de beauty supplementen van Oenobiol en producten zoals fijne crèmes, serums en oogcrèmes. Hoe grappig is het dan ook dat ik de afgelopen weken met hele andere mogelijkheden werd geconfronteerd.
Vriendjes met een plastisch chirurg
Ik werd (Instagram) ‘vriendjes’ met een plastisch chirurg. Zijn feed sprak mij aan. Hij zag er zelf overigens ook goed uit (niet ‘plastic fantastic’ bedoel ik daarmee). En de uitstraling van dat alles voelde gewoon prettig. Nadat ik een DM van hem kreeg met een kortingscode kon ik dan ook gewoon open en eerlijk zeggen, dat mijn belangstelling – vooralsnog, want zeg nooit nooit – niet daar lag (plastische chirurgie), maar dat ik een goed gevoel bij hem had. En dat ik dat een toegevoegde waarde vond hebben. Ja, een soort van netwerk verbreding, zo voelde het exact.
Jij ook een ooglid stickertje?
Kort daarna werd ik benaderd met het verzoek of ik ‘ooglidstickers’ zou willen testen. De werking? Een ‘easy lift butterfly‘… Plak het stickertje op je ooglid et voilà, je hebt zomaar ineens geen vermoeide blik meer. Make-up? Kan je gewoon eroverheen aanbrengen. Voor de fun ben ik een filmpje gaan bekijken en serieus, ik was zeer geïntrigeerd. Heel bijzonder dit soort items. Maar los van het feit dat ik niet aan mijn ogen wil rommelen (ik heb gevoelige ogen en er zit toch een soort van kleefstrip wat je op je ooglid plakt), hèb ik gewoon geen overhangende oogleden en dus zou ik een dergelijk artikel ook nooit kunnen promoten. Dan zou ik het product (en mijzelf) niet serieus nemen.
Injectables, Botox en fillers
Toen ik vervolgens tijdens een persdag ook nog in contact kwam met een kliniek (voor injectables, Botox en fillers) dacht ik dan ook: wat is hier de boodschap voor mij? Wat zegt het (en wat brengt het mij) als dit soort mensen, bedrijven en producten in mijn buurt lijken te komen. ‘Moet’ ik daar wat mee? Of is het juist bedoeld om mij weer even die prikkel te geven en mijzelf te realiseren dat dit niet mijn ‘ding’ is. Ik vermoed dat laatste. Het verschil met vroeger? Ik sta open voor contact. De andere mening. De uitleg. Want iets is nooit helemaal zwart/wit. En ik ben blij en dankbaar dat ik daar nu naar kan en wil luisteren. Zonder alles rücksichtslos af te kappen.
Het plaatsen van dit artikel
En zo heb ik ineens toch zomaar weer een artikel geschreven. Dat gewoon spontaan uit de spreekwoordelijke pen is gevloeid. Het grappige is dat ik weer even de boodschap van gezichtsverzorging en beauty kon herijken. Wat dat met mij doet en hoe ik in het hele concept sta. Ook en misschien wel júist omdat ik een klein meisje heb waar dit ook allemaal op afstraalt. Hoe ik ergens insta, over nadenk en praat. Dat heeft allemaal gevolgen voor haar. Blij en tevreden zijn met jezelf. Met je gezondheid. Je uiterlijk. Je innerlijk. Op wat voor manier dan ook. Dat is mijn boodschap voor haar.
Hechten jullie meer aan structuur of is de toegevoegde waarde van een blogpost belangrijker? En waarom?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
