Rust in je hoofd

Rust in je hoofd, zo eenvoudig is het niet. Na heel gezellige en pure feestdagen in december val je toch al snel weer terug in de dagelijkse routine. In ons geval is die heel anders dan alle andere jaren zonder kind. De hele structuur is veranderd. Niet meer zomaar het huis uitrennen om spontaan even te sporten, of te windowshoppen of zelfs om maar even boodschappen te doen. Nee, alles moet van te voren bedacht, overlegd en uitgekauwd worden. Even simpel de deur uitrennen, nee dat is er niet meer bij.

Ik wil…ik wil…ik wil

En dat geeft helemaal niet. Natuurlijk niet. Het leven is nu eenmaal veranderd en alles draait om je kind. Bij ons in ieder geval wel. En daar zijn wij heel blij mee. Maar rust in je hoofd? Nou nee. Neem bijvoorbeeld zomaar een ochtend in het weekend, manlief bedenkt dat hij graag wil sporten samen met de buurman. En eigenlijk wil hij daarna ook nog even een mooie wandeling maken met zijn moeder. Oja, en morgen wil hij er graag even alleen uit. Nou, de rust in mijn hoofd was ver te zoeken op dat precieze moment. Mijn haren stonden letterlijk rechtovereind.

Hoeveel beweeg jij eigenlijk op een dag?

Goh! Dat wil jij allemaal. En ik dan? Ik wil er ook heel even uit. Volgens mijn stappenteller (app op de iPhone) heb ik maar 60 stappen gezet gister. Hoeveel?!? 60…zes-tig…zesssstigggg stappen maar. En zo eindigde een redelijk rustige ochtend in een catfight over wie wat deed en doet en nog erger…wie de minste vrije tijd had. Zinloos. Evenwichtig? nou nee. Volwassen gedrag? Ver te zoeken. Rust in je hoofd? Zeker niet.

Elkaar wat gunnen

Het gaat erom – en dat roep ik nu heel volwassen – dat je elkaar wat gunt. Gun de ander wat (vrije) tijd. Zeker als je merkt dat iemand er doorheen zit. Laat de ander iets langer in bed liggen of laat hem of haar even alleen weg gaan. Stoer gezegd. Maar vanochtend voelde dat écht even niet zo. Dan is het ook lastig om uit die ‘groef’ te komen. Voor je het weet bepaalt het je hele dag. Dan kan je 40+ zijn en denken dat je heel volwassen bent, maar de waarheid is heel anders. Rust in je hoofd? Nope.

Hoe kom je daar wel dan? Blijft ingewikkeld. Maar alles valt en staat met oprechte communicatie. Durf te zeggen waar het op staat. Durf voor jezelf op te komen. En respecteer jezelf (en óók de ander), zodat je oprecht duidelijk kunt maken waar jij behoefte aan hebt. En je zult zien, dan valt alles ineens op zijn plaats.

Oprechte communicatie. Ingewikkeld of logisch?