Nee hoor, als moeder kun je jezelf echt niet meer vertonen in bikini

Say what? “Hoezo niet in bikini als je moeder bent?” was de titel van een – overigens steengoede column van Anke Laterveer in de KEK Mama. Lekker relativerend ook, want waar zijn we eigenlijk mee bezig? Dat we geen bikini meer ‘durven’ aandoen? Als moeder. Als vrouw, al dan niet op latere leeftijd. Waarom niet?

Figuurtje van een 18-jarige

Want misschien hebben we – als moeder – inmiddels geen figuur meer als een meisje van 18. Maar er zijn ook nog legio vrouwen die (nog) geen moeder zijn geworden en zich ook druk maken om hun figuur. Why? Waarom altijd maar het kijken naar de ander? Denken aan wat de ander zou kunnen denken? Wat de ander zou kunnen zeggen? Waarom is dat zo belangrijk? Die bevestiging? De grote foto bovenaan dit artikel is overigens een foto uit 2011 waarop ik nog net geen moeder was, maar wel een veertiger die gewoon lekker zichzelf wilde zijn.

Heb ik nog een bikini-body?

Hart in eigen boezem steken. Ik kreeg van de week nog een leuke Instagram-opmerking van Dochterlief, waar zij in zegt dat ik wèl een bikini-body heb. Maar is dat ook zo? Ook ik heb een kind gekregen. Een keizersnede. Dus er zit een flinke jaap in mijn buik. Of ik daar mee zit? Toen even wel. Nu allang niet meer. Waarom ik dan toch voor het eerst in mijn leven een badpak heb gekocht? Tja, blijkbaar omdat ik stiekem toch ook weer even in de val ben getrapt van het piekerdenken: “Kan ik het nog wel aan een bikini of niet?”

(Ok, hier is een bikinifoto van echt ná mijn zwangerschap. De foto is van 2015, het eerste jaar dat ik weer een bikini aan had – want de eerste vakantie met buitenlandse zon – na de bevalling)

Shit happens

Het antwoord daarop? Ja! Want is het niet alleen maar prachtig als we gewoon onszelf durven zijn? Erkennen wie we zijn (vrouwen en moeders), wat we hebben ‘accomplished‘ (een kind mogen krijgen), en tevreden zijn met onszelf? Voor ik nu de opmerking naar mijn hoofd krijg geslingerd: “Jij hebt makkelijk praten met je maatje 36 – en soms ook nog 34“. Je lijf verandert. Ja, ook met maatje 34/36. It happens. Als je ouder wordt. Maar ook na het krijgen van een kind. De verhoudingen worden gewoon anders.

(Hier nog een bikini-foto van dezelfde vakantie. Goede tip: liggend op de foto. Verdoezeld best het een en ander)

“Let it go. Let it go…”

Maar je hoort mij niet zeggen dat een bikini niet meer kan. Dat zou toch te gek voor woorden zijn? Een ander verhaal wordt het als je zelf echt niet gelukkig wordt van het dragen van een bikini. Ik zal de laatste zijn om je te pushen om ‘het toch maar door te zetten’. Maar als het alleen maar gaat om de eventuele meningen, grapjes en opmerkingen van anderen? Om met een populaire Frozen-term maar te zeggen: “let it go, let it go“.

Rory, dat is ècht een no-go

Ik begrijp best dat bepaalde soorten bikini’s (en kleding) wellicht een no-go zijn geworden voor jezelf. Kijk, ik ga niet meer topless rondrennen in een string. Niet omdat ik dat absoluut niet meer vind kunnen (dat is wel zo, maar dat terzijde), maar omdat ik mij daar niet meer fijn in voel. Datzelfde geldt voor hotpants, ultrakorte strakke rokjes of cropped tops. Maar dat bepaal ik zelf. En niet omdat de omgeving ‘vindt’ dat het niet meer kan.

Iets met 20 bikini’s en Marie Kondo

Aldus heb ik zojuist – met minime erbij – mijn volledige verzameling (schrik niet, twintig of meer) bikini’s bekeken, aangepast en met een gevoel à la Marie Kondo geanalyseerd op ‘sparkles‘. Een flink aantal is richting de zak voor Indonesië gegaan. Maar diegenen die ik heb bewaard? Die gaan zeker nog aan. Oh, en for the record, dit is het badpak waar ik eerder over sprak. Stijlvol, elegant en een tikje sexy. Is it not?

Tell me. Draag jij nog bikini’s? En oordeel jij – stiekem of niet – over andere vrouwen die (nog) wel bikini’s dragen?