Eerlijk? Ik ben zo ‘gezegend’ met mijn dochter, ons gezin, ons geluk. Daar is bijna niets aan toe te voegen. Los daarvan – als je naar materie kijkt – ben ik in de loop der jaren ook verwend. Ik ben zuinig op mijn spulletjes, dus ook daar valt weinig eer te behalen qua (Moederdag)cadeaus.
Ik wil geen cadeau voor Moederdag, maar die soep…
Hetzelfde geldt voor de cadeaus die ik aan mijn moeder kan geven voor Moederdag. Mama wil gewoon geen cadeaus. Vindt ze zonde van mijn geld. Heeft ze niet nodig. Heeft ze geen ruimte voor. Hoe ik haar dan wel kan verwennen? Met zelfgemaakte experimentele maaltijden (daar kan ze echt enorm van genieten. Omdat ze dat zelf nooit doet).
Vastleggen van oprecht plezier
Maar je wilt toch ook eens wat anders doen met Moederdag. Voor dit jaar heb ik een heel leuk idee. Mijn moeder komt heel regelmatig (tot voor kort zelfs een dag per week. Vanaf de geboorte van Mila!) bij ons en maakt enorm veel foto’s van ons dochtertje met haar eenvoudige digitale camera, die wij jaren geleden aan haar hebben gegeven.
Laatst bedacht ik mij dat ze eigenlijk bijna nooit zelf met Mila op de foto staat. Aldus onze spiegelreflex camera erbij gepakt en werkelijk een superduper fijne, vrolijke, pure en èchte foto van hen beiden gemaakt. Het plezier spat ervan af. Dat plezier wil ik vastleggen. In een wanddecoratie bijvoorbeeld (foto of collage op forex* vind ik mooi), want ze zou nooit een foto van haarzelf afdrukken. Of misschien wel op een magneet, voor op de koelkast. Of op een gepersonaliseerde kaart. Voor Moederdag. Het gaat niet om het bedrag, maar om het idee.
Oldskool spelen met Oma
Plezier dus. Plezier wat ik toch een fiks aantal jaren geleden (voordat Mila er was) niet meer heb gezien bij mijn moeder. Ik geniet ervan om te zien hoe ze samen spelen. Oma en kleinkind. Kleien, enorm lachen om een hompje klei wat een poesje moet voorstellen. Een hut bouwen in de huiskamer. Verstoppertje spelen. Tikkertje doen.
Iedereen verdient een tweede kans
Eerlijk gezegd allemaal dingen waarvan ik mij niet kan herinneren dat mijn moeder die met mij heeft gedaan. Ik krijg een brok in mijn keel nu ik dit opschrijf. Maar ik laat het er gewoon zijn en het gevoel trekt weer weg. Het waren andere tijden. Gedane zaken nemen geen keer. Want hoe mooi is het dat we nu allemaal een tweede kans krijgen? Ik met mijn kind. En mijn moeder met haar kleinkind.
Dus daar maak je een moeder. Mijn moeder. Mijzelf als moeder. Waarschijnlijk iedere moeder. Blij mee. Een herinnering. Aan de bijzondere en onvoorwaardelijke liefde tussen moeder en (klein)kind.
Wat ga jij dit jaar aan je moeder geven met Moederdag? Of wat hoop je zelf te krijgen van je loved one?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Dit artikel is in samenwerking gemaakt met Webprint
* Forex is eigenlijk een ‘geschuimde’ kunststofplaat. Licht van gewicht (dus makkelijk op te hangen) maar tegelijkertijd stevig. Het oppervlak is glad met een zijdeglans afwerking die niet reflecteert! De print is scherp en helder (net als bij een foto).
