“Moe? Dat komt omdat je ouder wordt”. Standaardzin die zo nu en dan naar mij toe geslingerd wordt. Helemaal niet fijn om te horen. En al helemaal niet waar. Niet onder alle omstandigheden dan, bedoel ik.
Ouder worden
Natuurlijk is het zo dat wij ouder worden in de loop der tijd. In ieder geval ons lichaam. Helemaal waar en gelukkig ook maar! Daar is ook niets mis mee. Het toeval wil alleen dat ik echt heilig geloof in: “je bent zo oud als je jezelf voelt”. Geen loze woorden dus.
Jong blijven
Als je probeert midden in het leven te staan. Als je probeert te genieten van alle ups en downs. Als je jezelf goed verzorgd door zo nu en dan te sporten of heerlijk te dansen of desnoods gewoon wat vaker te lopen…dan blijf je toch jong? Jong van geest. En dat werkt door. Yes, it does!
Oordelen
Wat is het nu dat deze maatschappij (onbewust) zo oordeelt en je in hokjes wilt plaatsen? Jong, niet meer zo heel jong, oudere jongere, oud? Raar. Iedereen maakt wel eens een drukke tijd mee. Weinig slaap, veel te doen, misschien zelfs wel stress. Als je dan ervoor kiest om energie te vergaren door eens lekker te dansen, of door te zakken, of juist heel hard te werken aan leuke projecten. En je bent moe. Ok, misschien wel heel erg moe. Komt dat dan meteen: “doordat je nu eenmaal ouder wordt”? Onzin!
Energie!
Persoonlijk merk ik dat ik na een zware dansavond weer helemaal oplaad. Natuurlijk ben ik een tikje moe (tikje dan maar hé), maar ik heb energie te over. Eigenlijk word ik er juist hyper van…om vervolgens aan het einde van de middag (ik heb het over ’the day after’) wat in te zakken. Maar is dat erg? Nee. En ik vind het niet leuk dat dat dat dan ‘afgestraft’ wordt met de onbedoeld kwetsende zin: “Moe? Dat komt omdat je ouder wordt”.
Positief denken
Kijk, dat het mij raakt betekent natuurlijk wel dat het toch een ‘pijnpunt’ is bij mij. In dit opzicht zegt het misschien meer over mijzelf dan over diegene die de uitspraak doet. Aan de andere kant kan ik het ook positief bekijken. Het heeft ook iets getriggerd waardoor ik er over na ben gaan denken en waardoor ik er direct een artikel over wilde schrijven.
Hebben jullie last van (voor)oordelen?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
