De mens is het waard om voor te leven

De mens is het waard om voor te leven. Ik steek mijn hand in eigen boezem. Nota bene in mijn vorige artikel had ik het over vermijdingsgedrag (en dan heb ik het niet over een irreële angst of iets niet serieus nemen. Ook niet over de woorden van experts. Maar wel over de – soms nep- berichten op social media) en dat het je niet gaat helpen. Los van de positieve reacties kwam daar ook een liefdevolle, kritische reactie op van iemand die mij na staat. Die heel belangrijk voor mij is. En zoals dat dan vaak het geval is, raakt dat mij keihard en komt het extra binnen.

Ik sta iets genuanceerder in het leven

Toch sta ik grotendeels nog steeds achter de bedoeling van mijn woorden. Al zij het wel wat genuanceerder. Want met mijn achtergrond. Hoe ik vroeger was (mijzelf intens druk kunnen maken tot het ergste toe. Mijzelf als een draaikolk naar beneden – laten – trekken). Is dit – voor mij – een extra moeilijke situatie. Ik begrijp overigens het punt van eerdergenoemde persoon absoluut en tegelijkertijd wil ik erin blijven geloven dat dit – de situatie met het virus – goed gaat komen.

Ik zit in een slechte film

Ik wil niet vanuit angst en de bijbehorende verkramping leven, maar ik word er als het ware letterlijk ingezogen. Niet alleen door de reactie van een dierbare, maar ook door een persconferentie die ik dan toch maar kijk. Of angstberichten die circuleren op social media. Het doet wat met mij. Laat mij wankelen. Er wordt gerammeld aan mijn momenteel niet meer zo stabiele huisje. Alles wat ik in de loop der jaren heb gewonnen aan relativeringsvermogen in mijn leven lijkt mij weer even ontnomen te worden. En toch is er nog een andere kant aan dit onwerkelijke (ik voel mij alsof ik in een slechte film zit) verhaal.

” … de relativerende school van laconieke lieden…”

Een mooie uitspraak van Ilja Leonard Pfeijffer las ik vandaag in een artikel: “Ik behoorde tot voor kort ook nog tot de relativerende school van laconieke lieden die de onrust hoofdschuddend gadesloegen“.  Heel eerlijk moet ik bekennen dat ik afgelopen weekend nog een fotoshoot heb gehad in het centrum van Amsterdam (iets dat al wéken vaststond, waar ik erg naaruit keek en waar weinig mensen bij aanwezig waren) en erna nog kort een biertje heb gedronken in de (kleine, niet drukke) kroeg dichtbij de studio. Toch merk ik dat alle onrust mij wel wakker heeft geschud. Ik ben met de auto gegaan. Schud geen handen meer. Was mijn handen zó vaak dat de beschermlaag eraf lijkt te gaan. En nog maakte ik mij lichtelijk druk.

Paniekzaaien en hamsteren in het leven? Nee. Wel realistisch blijven en inzien dat het erger is dan we (willen) denken

Begrijp mij niet verkeerd. Ik ben nog steeds anti-hamsteren en nog meer anti-paniekzaaien, want ik ben er nog steeds van overtuigd dat je daar anderen niet mee helpt in het leven. Maar ik ben wel pro-bewustwording. Namelijk dat het allemaal (veel) erger is dan we denken. Los van het feit dat ik alleen maar de sites van het RIVM, WHO en Thuisarts.nl wil lezen, viel mijn blik dus toch op het eerdergenoemde artikel van Pfeijjfer. En besef ik dat het van het grootste belang is dat we ons – waar mogelijk – allemaal zoveel mogelijk aan de genoemde maatregelen (blijven) houden.

Denk aan anderen

En dus niet persé alleen voor jezelf. Maar vooral ook voor alle ouderen en kwetsbare mensen om ons heen. Ook jongere mensen met minder weerstand of iets onder de leden zijn (extra) vatbaar voor dit nare virus. En als ik al het nieuws mag geloven geldt dit ook voor jongere mensen die in principe kerngezond zijn. Dat maakt het eng, het virus lijkt onaantastbaar en vanuit verschillende hoeken over ons heen te komen. Het beïnvloedt ons leven op een manier zoals ik dat nog nooit eerder heb ervaren. Born in the seventies is dit een situatie die zeldzaam en uniek is. Terwijl mijn net achtjarige dochter dit nu ‘al’ moet ervaren.

Nieuwe maatregelen in het leven

En dus nemen wij ook onze maatregelen. Gaan we even niet naar ons – kleinschalige en intieme – café, zeker niet langs Oma en Opa’s (kwetsbaar en ouder), proberen we ruimtes met veel mensen (ook in de buitenlucht) te vermijden en vermoed ik dat onze enige ‘uitjes’ eens in de zoveel tijd op een hopelijk rustig tijdstip de supermarkt en een rondje in de natuur lopen wordt. Het is niet anders. Ook denk ik er over om mijn kind van school te houden (als de scholen al niet snel sluiten, wat ik wel vermoed) en sociale contacten vooralsnog te vermijden.

* Sinds afgelopen zondag is besloten dat de scholen dichtgaan en dat horecagelegenheden zoals restaurants, café’s en sportscholen (per afgelopen zondag, 18 uur) in Nederland gesloten zijn

Wat kan je allemaal thuis doen (naast thuiswerken)?

Dat gezegd hebbende heb ik wel wat tips om de komende tijd ‘door te komen’, want dat we met zijn allen zoveel mogelijk thuis moeten proberen (waar mogelijk) te leven, werken en zijn, is evident. Wat ik zelf ga doen? Marie Kondo, you are my new best friend. In die zin wordt dit nu echt het ‘doorpakmoment’ qua opruimen en weggeven. Van kleding, boeken, schoenen, tassen en meer. Minimalisme (op een gezonde manier), here I come.

Blurry (en dat is maar goed ook!) want ik vond het wel een leuk idee om te doen alsof het heel vroeg in de ochtend was en in mijn ondergoed en schort te koken… (uhuh Rory…)

Lezen in het leven

Lezen! Ik heb zoveel mooie en bijzondere boeken om te lezen. Ik noem er een aantal. ‘Midnight Chicken‘ van Ella Risbridger bijvoorbeeld. Not your ordinary cookbook maar een oprecht bijzonder, mooi, ontroerend kookboek, wat je leest als een roman. Ik krijg er niet alleen zin van om te gaan koken en recepten uit te proberen, maar het geeft mij bovenal hoop. En de bevestiging dat we het waard zijn om te leven. Om te genieten. Op je eigen manier. Of dat nu is met je perfect te houden aan recepten of juist met een glas wijn in je hand hangen aan je aanrechtblad, experimenteren en koken waar je zin in hebt.

Even een impressie. Zó’n leuk (kook)boek

Midnight chicken

Het begin van het (kook)boek – startend met een heel persoonlijk verhaal over een kip – is een mustread. Ontroerend en comforting op hetzelfde moment. De lay out, de persoonlijke invalshoek bij ieder recept. Het verhaal van Ella. Het brengt het boek als het ware tot leven, waardoor ik het mee blijf slepen vanaf de keukentafel naar de bank en weer terug. Meer wel dan niet met een glas wijn in de andere hand. “Gerechten uit de voorraadkast“, “Lekkers voor ’s avonds laat“. “Weekendgerechten“. Zomaar wat titels die tot de verbeelding spreken.

Dit was tijdens de presentatie. Ook al zo’n geweldig boek, waardoor je alleen maar wilt koken!

Vis voor beginners

In deze tijden van ‘hamsteren’ is het niet echt het moment om uitgebreid boodschappen te doen voor sommige gerechten (bij ons mag er sinds afgelopen zaterdag geen markt meer op het plein in het centrum van de stad zijn. En laat ik het vooral even niet hebben over de lege schappen in de supermarkten door dat hele egoïstische en vervelende hamsteren), maar kan ik mij wel laven aan de recepten en persoonlijke verhalen.  Een ander kookboek waar ik het over wil hebben is het nieuwste boek van Mirjam van der Rijst, Harold Pereira en Martien Holtzappel, genaamd ‘Vis voor beginners‘. Een ook weer ‘anders dan anders’ (kook)boek waarin je behalve recepten ook verhalen vindt over tattoos, truien en wetenswaardigheden over … vis.

Mjam!

Hoe en wat over vis

Denk aan hoofdstukken als: “Waaraan herken ik verse vis?“, “Hoe maak je een vis schoon?” maar ook recepten geclusterd in hoofdstukken als “Rauw“, “Uit de oven“, “In één pan“, “Gerookt“. Altijd handig (ik heb het nooit vanuit huis geleerd namelijk) is de pagina over “Hoe eet ik een (slip)tong?” De foto’s van de gerechten, gemaakt door Harold Pereira (net zoals in het boek van Pascal Jalhay ) – ‘Baru Belanda’ – zijn vanzelfsprekend weer prachtig. En ook hier is de lay out heel fijn. De ingrediëntenlijst, het recept en niet te vergeten de uitleg over het soort vis. Heel duidelijk, aansprekend en uitnodigend om het zelf te maken.

Mooi moment. De uitreiking van de eerste exemplaren aan de kinderen van de drie auteurs

Wetenswaardigheden en recepten voor het leven

Wetenswaardigheden? Denk aan… Wat doe je met een oestermes? Wat is dat voor een zilveren balletje aan de ketting van vissers in Volendam? De bijzondere recepten die ik zo graag snel wil uitproberen (onder andere oosterse viskoekjes, krab met ketjap en rijstwijn en limoen, pepesan, tuna melt sandwich). Ik heb er zin in. Comfortfood voor de moeilijke en minder ingewikkelde momenten. Moeilijke momenten zijn er – los van het Coronavirus – genoeg. Nu we richting 10 mei gaan, de sterfdag van mijn moeder twee jaar geleden. Gek genoeg merk ik dat mijn interesse in deze tijd uitgaat naar een bepaald type boek. Zoals het boek van Lisanne van Sadelhoff: “Je bent jong en je rouwt wat“.

Photocredits van beide foto’s hierboven: Shyama Culinair (dankjulliewel Shyama en Frank!)

Je bent jong en je rouwt wat

We waren op Ameland in de lokale boekwinkel (die sponsor ik graag. Liever dan de grote ketens eerlijk gezegd) en ik zag ineens dit boek liggen waar ik eerder iets over had gelezen. De schrijfster – Lisanne – was een stuk jonger dan ik toen haar moeder overleed, maar schrijft op zo’n rauwe, oprechte en duidelijke manier over het proces van loslaten en rouwen dat het mij raakt op manieren die ik niet had verwacht. Terwijl ik stilletjes huilend op de bank aan het lezen was, kwam mijn net achtjarige dochter mij een glaasje water brengen. De conclusie “Dit is geen handleiding, maar een goudeerlijk boek dat pijnlijk duidelijk maakt dat alles beter is dan zwijgen” dekt de lading. Prachtig en tegelijkertijd super ingewikkeld boek over een van de moeilijkste momenten in het leven.

Verdriet + Coronavirus = geen fijne combinatie

Ik ben tijdelijk gestopt met lezen (het bracht teveel verdriet naar boven. En dat gecombineerd met de fase waar we nu in zitten met het coronavirus bracht gewoonweg teveel verdriet en angst in mijn leven) maar uiteindelijk ga ik hier zeker meer over vertellen. Nog zo’n boek is het het verhaal van Barbara van Beukering: “Je kunt het maar één keer doen“. De voormalige hoofdredacteur van Het Parool schrijft op zo’n integere manier over de dood. Hoe de mensen die stervende zijn het stervensproces ervaren en de impact daarvan op de nabestaanden. Eigenlijk zou iedereen het moeten lezen, want de manier waarop diegene die dood gaat het doormaakt heeft zoveel effect op hoe jij – als nabestaande – ermee omgaat.

De moeilijke dingen in het leven

In een review lees ik dat het geen verdrietig boek is. Ik denk daar persoonlijk toch anders over. Misschien is het voor mij anders, omdat het natuurlijk allemaal redelijk ‘vers’ is (mijn moeder is nog geen twee jaar geleden overleden) en ik herken heel veel in de verhalen die ik tot nu toe heb gelezen. Ik ben ervan overtuigd dat dit een boek is wat je goed kan helpen om over het taboe heen te stappen en je te verdiepen in wat komen gaat. Of dat nu voor een dierbare is of – in een verdere toekomst – voor jezelf. Toch is ook dit boek voor mij nu even een stap te ver. Om meerdere redenen dus.

Thuis leven

Hoe dan ook. Los van opruimen, lezen en wellicht ook je kinderen helpen met thuisonderwijs is er denk ik wel genoeg te doen in huis. Het is anders, lastig voor velen wellicht om uit het sociale aspect van het leven te stappen, maar misschien kan je dat op een andere manier interpreteren en uitvoeren. Door ouderen of kwetsbaren in je omgeving te helpen bijvoorbeeld (hashtag #coronahulp), of door je te bezinnen en je te focussen op de thuissituatie. Of gewoon simpelweg door het te accepteren (niet zo makkelijk als het klinkt) en in de flow door te gaan met dat wat er is en wat je nog wel kunt doen.

Ik hoop dat iedereen zich zoveel mogelijk aan de voorschriften houdt en goed voor zichzelf en anderen zorgt. Stay healthy and share some love.

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

 

Het boek ‘Midnight Chicken’ heb ik toegestuurd gekregen door Fontaine Uitgevers

De boeken ‘Vis voor beginners’ en ‘Je bent jong en je rouwt wat’ heb ik zelf gekocht

Het boek ‘Je kan het maar één keer doen’ heb ik van mijn vader gekregen

 

Ja! Stuur mij meer tips, adviezen en persoonlijke verhalen.

[ Vul je mailadres in en klik op ok! ]