Dierbaar. Soms worden oudere mensen echt genegeerd. Alsof ze er niet meer toedoen. Maar zo nu en dan, maak ik van dichtbij iets moois mee. Word ik blij van een gebeurtenis.
Naardermeer of IJsselmeer, maakt het eigenlijk iets uit?
Een moment als nu. Onderweg in de trein. Staat een bejaarde man op. Kijkt naar links uit het raam. Naar rechts uit het raam. En roept vrij hard naar de conducteur: “Is dit het Naardermeer?“. “Nee meneer“, antwoordt de conducteur netjes. Hij legt nog het een en ander uit. En loopt weer door. De bejaarde man gaat zitten. Vijf minuutjes later vraagt hij – op zaalsterkte – aan een medereiziger: “Meneer, is dit dan het Naardermeer?”
Zucht
Waar normaal gesproken de meeste mensen zuchtend een kort antwoord geven (“Naardermeer? whatever“) en weer verdergaan met wat het ook is dat ze doen. Nam deze medereiziger uitgebreid de tijd om een gesprek aan te gaan met de man. Een gesprek over het Naardermeer. Waar het is. Wat ze ermee hebben gedaan. Hoe dan ook, de man werd er zichtbaar zo blij van. Werd serieus genomen. Als de moeite waard gezien. Überhaupt gezien.
Het bijzondere van ouder worden
Dat is wat ik mijn kind wil proberen bij te brengen. Oudere mensen zijn bijzonder. Ze hebben veel meegemaakt. Door hun ervaringen hebben ze vaak de wijsheid in pacht. Maar ouder worden kan ook betekenen: dingen vergeten, narriger worden, minder geduld hebben. En soms verdrietig zijn.
Respect for all!
Ik wil Mila bijbrengen om respect te hebben. Voor oudere mensen. Voor andere mensen. Voor iedereen eigenlijk. Want we zijn allemaal mensen. En we zijn allemaal de moeite waard.
Topografie of levensles
Wat ik heb geleerd van deze gebeurtenis? Gaat het om de geografische kennis? De topografie? Nee. Ik denk dat de belangrijkste les die ik hieruit heb gehaald. De blijheid is dat iemand zich gezien en gehoord voelde. Er was contact. Daadwerkelijk en oprecht contact. Tussen een misschien wel eenzame bejaarde man (ik weet het. Ik vul het in) en een medereiziger.
Wanneer was de laatste keer dat jij een praatje hebt gemaakt met iemand die je niet kent?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl