Je kan focussen op negativiteit en daarmee dat te belangrijk maken. Maar het kan ook anders. Voortbordurend op mijn eerdere blogpost over de briljante uitspraak van Guido Weijers tijdens zijn oudejaarsconference 2022: “Maak niet van jouw verwachting mijn verplichting!“, realiseerde ik mijzelf een tijdje terug – toen ik in de kamer van mijn dochtertje rondkeek – dat het eigenlijk helemaal niet zo’n troep was als ik mijzelf (en anderen) altijd voorhield. Was het niet iets dat ik zélf in de wereld zette? Waar ik zelf dus een groot ding van maakte? En te belangrijk?
Je maakt het te belangrijk!
Begrijp mij niet verkeerd. Er staan veel te veel knuffels, overal liggen frutsels, er ligt al een half jaar een plastic doos vol spulletjes die ik had opgeborgen toen een makelaar de waarde van ons huis kwam beoordelen. En die doos is niet meer open geweest. Maar al rondkijkend bedacht ik mij: “Is dit nu echt zo’n rommel en troep? Of maak ik dat er zelf van?“. En toen moest ik ook weer aan de uitspraak van mama denken: “Zeg nooit dat de dierbare spulletjes en speeltjes van je kind ‘rommel’ zijn“.
Voor het slapen gaan scrollen op social media
Vervolgens zag ik voor het slapen gaan (fout om dan op je telefoon te kijken, ik weet het) een mooie post op Instagram van ‘365 dagen succesvol’ waarin zij spraken over ’10 manieren om minder druk te zijn’. Dat raakte mij. Want het is zo waar. Ik herhaal even een paar uitspraken (voor de volledige post moet je even hierboven klikken): “Stop nu met zeggen dat je druk bent“. Of: “Zeg niet ‘ik moet’ maar ‘ik wil’“. En natuurlijk de meest briljante: “Leg je telefoon weg“.
Wanneer je stress te belangrijk maakt
Hoe ik zo bij deze inzichten kom? Omdat het tijdens het schrijven van deze blogpost kerstvakantie was en het mij – uh oh… ik ga het weer zeggen – veel te druk werd (paniekerig werd ik ervan) ging ik in de ochtend nu eens op de bank in de Flow lezen in plaats van doelloos te scrollen op mijn telefoon. En daar las ik een artikel waar ik heel blij van werd. Met tips om iets minder gestrest door het leven te gaan. De zin die mij het meeste raakte? “Ga na hoe je lichaam reageert: zit je hoog in je ademhaling, klem je jouw kaken op elkaar, grijp je naar je telefoon voor wat afleiding?“. Jeetje joh! Story of my life! Een eye-opener. Niet voor niets hoor ik regelmatig bij de tandarts dat ik schijn te ‘knarsen’ met mijn tanden en te ‘klemmen’ met mijn kaken.
Hoe je het ook anders kunt bekijken
En diezelfde ochtend sprak ik met mijn Marokkaanse vriendin terwijl ze vertelde dat ze elke zaterdag bij iemand die dementeert een kopje koffie ging drinken. En – en passant – sprak ze ook liefdevol over het graf van haar vader dat ze de dag erna ging bezoeken. Weet je wat ik zo mooi vind? Ze brengt bloemen naar het graf van haar vader, maar loopt ook een rondje over de begraafplaats. Om naar de graven van andere overledenen – die ze niet kent – te kijken. Om daar wat blaadjes van de stenen weg te vegen. Ze vindt het oprecht gezellig.
Van verdriet naar (mooie) herinnering
Waar ze namelijk vorig jaar – toen haar vader bijna overleed – extreem verdrietig was. Vol in de spanning en paniek zat. Is daar nu veel meer berusting. En dankbaarheid. Dat er een graf is om te bezoeken. Dat het een moment van rust en ontspanning en (mooie) herinnering is geworden, niet van verdriet. Want huilen? Dat doet ze daar niet meer. Wel (her)denken aan. Ik vind het een mooie visie en iets waar ik wat van kan leren.
Het gaat om je ‘staat van zijn’
Waar het mij om gaat is dat het om je ‘staat van zijn’ gaat en wat je daarmee kunt doen. Je kunt blijven focussen op de drukte en stress, maar je kan het juist ook heel anders aanpakken. Liefdevol kijken naar dat wat er wel is. Neem regelmatig je ontspanning. En dat is wat ik meteen ben gaan praktiseren. Nadat ik eigenlijk alleen nog maar Pilates aan het doen was (online) en de haptonoom mij vertelde dat dansen juist ook een fijne optie is (meer ‘fun’, los worden van je lijf en je gelukshormonen hun werk laat doen). Is daar ook nog yoga.
En nu de rust (te) belangrijk maken
Juist, Yoga with Adriene. Waar ik altijd zo blij mee ben geweest. En aldus ben ik inmiddels bij dag 18 aanbeland van het maandelijkse programma ‘Center’. Het geeft mij meer dan ik had durven dromen. Een soepel lijf, rust, een vorm van meditatie. Even ontspannen en even uit de drukte. Dat gezegd hebbende betrapte ik mijzelf net op een vette snauw naar mijn omgeving dat ze niet moesten praten, want ik was ‘druk’ aan het schrijven. Ai, maar weet je? De weg naar Rome was ook niet in een dag gebouwd.
Hoe ervaar jij stress en drukte in je leven? Druk jij weleens op de pauzeknop? En wat is jouw ultieme manier om ermee om te gaan?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Naschrift van een paar weken later. Deze blogpost had ik (veel) eerder geschreven. Soms denk je jouw best te doen, maar gaat het toch nog verkeerd. Dat ligt natuurlijk ook aan wat er gebeurt in je leven. Een uitbraak van uitslag in mijn gezicht (atopisch eczeem en dermatitis perioralis) was het resultaat van behoorlijke stress. Toch probeer ik er liefdevol naar te kijken. Mijn mantra is momenteel dan ook: “Ik heb vrede met hoe het nu tijdelijk is” In ieder geval, daar probeer ik naar te leven.
