Serieus?!? Lange haren boven de leeftijd van veertig jaar is ‘not done‘?!? Ik zag online dat mijn tante een artikel van het NRC had gedeeld, waarin het onderwerp ‘lange haren boven de veertig’ werd beschreven. Tenenkrommend las ik het verhaal waarin de schrijfster – Milou van Rossum – vertelde dat haar vriendin (serieus!) vond dat lange haren boven de veertig jaar not done waren. “Denk je dat je jonger lijkt als vijftiger, wanneer je jouw haren laat groeien? / Dit kan echt niet meer hoor“. Dit soort en andere statements van deze en gene kwamen gaandeweg het artikel voorbij rollen.
Waarom zou je als vrouw te ‘oud’ zijn voor lang en los haar?
De stelling is namelijk: “Veel vrouwen van middelbare leeftijd knippen hun haar af: ze vinden zichzelf te oud voor lang haar. Maar waarom eigenlijk?” Ik kan mij daar ook best druk om maken. Dat andere mensen zich over dit onderwerp druk maken is een ding. Maar het dus dan ook voor anderen willen bepalen? Heel irritant. De ene veertiger is de ander niet. En trouwens. Wie bepaalt dat de een het wel kan hebben en de ander niet. Je haren afknippen en dan niet omdat je zo van korte kapsels houdt, of doordat je denkt dat het supergoed bij je staat. Maar omdat je denkt dat je te oud daarvoor bent… Ik vind het raar.
En als je dan een kind krijgt?
Tja, daar lopen de meningen ook over uiteen. Eerlijk is eerlijk. Die kleine babyhandjes grijpen nu eenmaal automatisch vaak in je haren. De een vindt het daarom fijner om de lange haren kort te knippen voor grijpgrage babyhandjes. De ander – ik dus – doet op dat soort momenten gewoon die lange haren even tijdelijk in een knot, vlecht of staart. Wat ik overigens wel deed – off topic – is de grotere en lange ‘hang’-oorbellen tijdelijk verbannen. Want als daar vol aan wordt getrokken (en ik ben een ervaringsdeskundige) … au!
Met vijftig? Ben je te oud voor lang haar
Wat de vriendin van de schrijfster van het stuk letterlijk heeft gezegd? “Ze vindt dat wij als vijftigers simpelweg te oud zijn om ons haar lang te dragen. Bij onze leeftijd hoort kort haar, of in elk geval haar dat maximaal tot de schouders reikt.” Terugdenkend aan vroeger kan ik mij herinneren dat mijn moeder eigenlijk af en toe ook van dat soort statements maakte. “Vrouwen die bier drinken? Dat kan niet. Met grijs haar toch nog je haar lang hebben en los dragen? Wie doet dat nu nog?” En meer van dat soort dingen. Daar bedoelde ze niets slechts mee. Dat denk ik echt. Maar het zijn overtuigingen. Hoe kwam ze eraan? En waar komt de behoefte vandaan om die overtuiging aan mij door te geven?
Leven en laten leven. Niet focussen op wat volgens anderen ‘not done‘ is
Dat wil ik juist niet. Ik geloof in leven en laten leven. Het is wat ik mijzelf voorhoud. En dat is ook wat ik mee wil geven aan mijn dochter. En ok, zelf ervaar ik het nu ook zo. Vroeger als kind vond ik mijn tantes en ooms van in de dertig stokoud. Nu word ik dit jaar zelf 50, ja vijftig, vijf-tig, VIJFTIG (hoe vaak ik het ook opschrijf, ik kan het gewoon nog steeds niet geloven) en voelt het zó niet zo.
Bijna 50 jaar en mijn lange haren los dragen?
Hoe moet 50 jaar ‘officieel’ voelen dan? Nou, als je de algemene opinie volgt dan móet je jezelf ook oud voelen. Kijk maar naar die afschuwelijke Sarah en Abraham-poppen die in tuinen worden gedeponeerd bij vijftigste verjaardagen. ‘Grappige’ cadeaus zoals een rollator die je zomaar zou kunnen krijgen. Waar komt eigenlijk de overtuiging vandaan dat je met 50 oud bent? Of van ‘middelbare leeftijd’ (wat ik ook zo’n jeukterm vind overigens). Net als de term ‘rijpere huid’ of ‘droogterimpels’.
Van achter lyceum, van voren museum
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Alsof je boven een bepaalde leeftijd wordt gezien als een verschrompeld appeltje. Dat niet meer aantrekkelijk is voor de goegemeente. En daar dien je jezelf naar te gedragen! Ja, echt. Leeftijdsdiscriminatie ten top. Als protest deel ik dan ook graag even wat recente foto’s van deze bijna-vijftiger. Of veertigplusser (of, zoals H. het hilarisch noemt: vijftigminner). De haren moeten kort? De rokken lang? De armen bedekt? Houd toch op! Ik ben het er zó niet mee eens.
Not done? Op je 41ste nog een eerste kind krijgen?
Ik kan het niet laten. Nog een quote: “Vrouwen boven de veertig worden nog altijd gezien als minder aantrekkelijk (lees: seksueel aantrekkelijk) dan jonge, wat je weleens verklaard ziet worden door hun afnemende vruchtbaarheid.” Hier krijg ik dus heel veel verkeerde jeuk van. En anderen ook: “Ja maar Rory, jíj ziet er nog jong uit. Dus bij jou kan het wel, maar bij anderen kan dit niet meer“. Uh, wat?!? Hoezo niet bij anderen?!? Hoe kom je daarbij? En wie bepaalt dat eigenlijk? Lange haren staan gelijk aan vruchtbaar zijn? Als veertigplusser ben je dat niet meer? Weet je dat ik met 41 jaar bevallen ben? Het leven houdt op met ouder worden? Zo niet waar. Vroeger was het wellicht anders en waren de kansen anders.
Ook not done, het Kort Pittig Kapsel?
Je zou beslist dit artikel van Milou van Rossum in zijn geheel moeten lezen, want ze bespreekt niet alleen de achtergronden en laat alle meningen naar boven komen. Maar ze kijkt ook naar de andere kant. Die ik al jaren zie en herken. Die van vrouwen boven de veertig (maar volgens mij zie ik dat al vanaf dertig gebeuren, wanneer vrouwen een kind krijgen) die ineens hun haren heel kort knippen en het dan ook graag kastanje, aubergine of anderszins rood kleuren. Zoals in het artikel vermeld staat: “Vrouwen met zo’n kapsel zijn symbool geworden voor vrouwen die ‘het’ – lees: pogingen het andere geslacht te bekoren – hebben opgegeven.” Stiekem gniffel ik hier nu om. En dat is meteen waar ik zelf ook volledig de fout induik.
Hand in eigen boezem
Want ook ik oordeel dus. En hoe. Dat is het hypocriete van deze situatie, van mijn verontwaardiging, van mijn blogpost. Ik voel mij gekrenkt doordat ‘men’ vindt dat vrouwen boven de veertig heel veel niet meer mogen: “Geen lange losse haren alsjeblieft. Bedek die armen. Vooral geen hemdjes meer aan vanwege het zwabberen van de bovenarmen en liever ook geen korte mouwen. Rokjes? Sorry lieverd, niet meer voor jou. En bikini’s? Als moeder èn veertigplusser? Dat is hélemaal een ‘no-go’.” Dat gezegd hebbende lach ik de medemens (en ok, dat leek ook best een grote groep) die zelf kiest voor kort haar, het rood(achtig) verft, hartelijk toe. Ik geef toe, ook vollédig ‘not done‘.
Resumerend ben ik eigenlijk juist heel blij dat ik het artikel in het NRC heb gelezen, omdat het wel het een en ander triggert. Iets als het ware ‘opent’. Een discussie, een gedachtengang, nadenken over het hoe en waarom. En ook in te zien dat men oordeelt (ja, ik zelf ook. Ook al dacht ik van niet).
Welk oordeel geeft jou ‘verkeerde’ jeuk?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Alle foto’s zijn recent (dat wil zeggen, van vorig jaar en dit jaar)
