Ik schrijf dit met een brok in mijn keel en een steen in mijn maag. Waarom? Ben je niet blij dat je kind een nieuwe fase ingaat? Ja natuurlijk wel! Maar het is en blijft een tikje dubbel. Vanzelfsprekend wil ik dat mijn kleine meisje – net zoals ieder kind – de fases van pasgeboren baby naar evenwichtig, empathisch volwassene doorloopt. Dat mijn kleine meisje groot wordt. Maar dat wil niet zeggen dat dat voor mij altijd even makkelijk zal zijn.
Draait het dan om jou? Als moeder?
Mis! Het draait om mijn meisje. Mijn dochtertje. Mijn meisje dat ik langzaam maar zeker zie opgroeien. Die steviger in haar schoentjes komt te staan. Een echte persoonlijkheid krijgt (die heeft ze al lang, geloof mij). Een mooi mens wordt. Een verhaal wat zich voor mijn ogen afspeelt. Mijn kleine meisje wordt groot. Van peuter naar bijna kleuter. Want de eerste echte schoolfase gaat beginnen.
Een klein groot meisje
Waar ik het al ontzettend ingewikkeld vond haar achter te laten bij de peuterspeelzaal. In een groepje van 8 peuters met een hele lieve, goede en ervaren juf. Moet ik nu accepteren dat de klassen (pardon…groepen) een stuk groter zijn dan in mijn tijd (jaartje of veertig geleden. Vergeet maar dat ik dit heb opgeschreven). Ruim dertig kinderen in een klas met één juf? Normaalste zaak van de wereld. Hoe de juf dat dan gaat klaarspelen? Niet alleen alle kinderen laten leren, maar ook een oogje in het zeil houden? Kijken of ieder kindje zich fijn voelt in de groep? Geen idee. Maar ik heb het gevoel dat vertrouwen en loslaten hierin key zijn.
Citotoets?!?
Alles is al spannend en nieuw. Hoorde ik toch laatst dat kinderen op school al vanaf groep 1 Citotoetsen krijgen. Echt waar?!? Er zijn voor- en nadelen hieraan volgens mij. Nadeel is – naar mijn mening – de druk die op kinderen wordt gelegd. Begint dat echt nú al? Voordeel is dat er al in een vroeg stadium dingen als bijvoorbeeld dyslexie kunnen worden ontdekt. Gezien kan worden hoe een kind omgaat met spanning.
(En hier had ik in mijn enthousiasme het plankje scheef erin gedaan. No worries, het is zó gebruikersvriendelijk. Je hebt het supersnel veranderd)
De Tripp Trapp
Afijn. Voor ons betekent het dat de baby-, dreumes- en peuterkamer nu definitief wordt omgetoverd tot kleuterkamer. Nu hadden we natuurlijk al de – al zeg ik het zelf – perfecte kamer. Het Stokke Home-concept past zó goed bij ons dochtertje. Bij het gevoel van geborgenheid en gezelligheid wat wij haar willen geven. Het wordt nu ook echt tijd dat haar bureautje op een andere manier gebruikt gaat worden. Het wordt tijd voor een echte stoel. Zodat ze straks ook aan haar eigen bureau boekjes kan lezen, oefenen met schrijven.
Hazy Grey
Een nieuwe stoel dus. Ingewikkelde keuze? Nou nee. Eigenlijk niet. Onze gedachten gingen al veel eerder uit naar de Tripp Trapp van Stokke. Dezelfde stoel in walnootbruin hebben we namelijk al vanaf dat Mila geboren is bij onze eettafel staan. In haar kamertje wilden we alleen een andere kleur. Een tikje bruin, een tikje grijs. Een kleur die mooi in haar witte kamertje zou passen. Maar ook goed bij de bruin/grijze accenten zou passen. Wat geweldig dat Stokke ons dan ook de Hazy Grey Tripp Trapp heeft toegestuurd.
Kleine kindjes worden groot. Wanneer vond jij het tijd worden voor een echte ‘kleuter’-kamer?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Dit product heb ik toegestuurd gekregen
