Als je jezelf even wat minder happy voelt ...

Als je een keer minder happy bent. Ongeacht of het maar tijdelijk is, of juist langduriger. Is dat ronduit vervelend. En dat kan om meerdere redenen zijn. Te druk (of misschien wel een burn-out), relationele problemen (het gaat even niet zo lekker of misschien lig je wel in een scheiding), verdriet, het verlies van een dierbare. Maar het kan ook dat je gewoon niet zo lekker in je vel zit. Niet persé om een specifieke reden, maar meer omdat er teveel tegelijk gebeurt. Het kan.

Die burnout, het lijkt alweer zo lang geleden

Los van het feit dat een pas op de plaats nemen. Je rust pakken. Of misschien wel praten met een dierbare. Je kan helpen. Merk ik zelf dat het (mij) helpt om mijzelf vrouw te blijven voelen. Mijzelf zo te kleden dat je er vrolijker van wordt en dat ook uitstraalt. Ik bedoel dat niet op een oppervlakkige manier overigens. Ik kan mij nog heel goed herinneren hoe ik mij voelde op het moment dat ik echt zwaar en middenin mijn burnout zat. Mijn bed uitkomen – of van de bank, pick your choice – was al een issue. Een telefoongesprek moeten voeren? Ik keek er verschrikkelijk tegenop. Een boodschap doen? Koken? Serieus, het lukte mij gewoon nagenoeg niet.

Denk ook eens aan de partner van iemand met een burnout

Dus H. die al een zware werkdag achter de rug had kwam thuis bij een vrouw die – onopgemaakt, met een beetje ‘mazzel’ nog ongedoucht en – uitgeput op de bank lag. Niets had gedaan en niets kon doen. Het lukte letterlijk niet. En vervolgens kon hij ook nog eens gaan koken. Ik denk – en nu ik daar op terugkijk kan ik dat pas ècht goed zien – dat men vergeet dat de partners van iemand met een burnout ook behoorlijk wat te lijden hebben.

Ik trek even een kek jurkje uit de kast

Destijds kon ik mij er absoluut niet toe zetten om mij aan te kleden. Laat staan dat ik zin had om een kek jurkje uit de kast te pakken en gezellig de stad in te gaan. Hoe anders was dat een paar jaar later. Vol in het herstel. En (destijds) al weer een paar jaar terug in mijn oorspronkelijke functie (of dat nu zo’n goed idee was betwijfel ik nu. Maar het is zoals het is en dit was mijn pad). Maar toch was er iets veranderd. Mijn vaste gewoontes begonnen langzaam maar zeker om te buigen naar leven in het moment en met dat wat er was.

Langzaam maar zeker je weer happy voelen

Wat dat was? Veel meer in het moment en in mijn gevoel zitten. Mijn sessies bij de haptonoom en de begeleiding die ik tijdens de herstelperiode door mijn werkgever kreeg aangeboden, zorgden ervoor dat ik minder in mijn denkhoofd bleef zitten. Minder in de precisie. Ik kreeg – voor mijn gevoel – de ruimte om ‘nee’ te zeggen (wat overigens zeker niet bij iedereen goed viel). Langzaam maar zeker werd ik steeds meer de Rory die ik altijd al ben geweest. Ik schreef het al eerder. Mijn ‘masker’ van de perfecte directiesecretaresse, partner en (schoon)dochter viel af. Ik werd veel meer mijzelf.

Het kantelpunt in mijn leven

De zwangerschap (volledig spontaan maar o zo gewenst) was het kantelpunt in mijn leven. Weg met het ego en alle zekerheden. Er was maar een ding belangrijk en dat was mijn kind. Begrijp mij niet verkeerd. Het kwijtraken van mijn vaste baan – tijdens / na mijn zwangerschapsverlof – was zeker een ding. Hoe je het ook went of keert. Het is een soort van rouwproces, ook al is het niet te vergelijken met het verlies van een dierbare. Maar het heeft mij wel gevormd. Ineens was ik continu thuis met een pasgeboren baby.

Because I’m happy

Hoe anders het leven zou zijn had ik nooit in kunnen schatten van te voren. Op de een of andere manier kan je hier nooit op voorbereid zijn. Een heftige, dierbare, pittige en liefdevolle periode. Die mij nog veel meer bij mijzelf heeft gebracht. En nu kon ik het wel. Ik wilde graag de vrolijk in het leven staande Rory worden die ik initieel was. Ooit ben geweest. En besloot het anders te doen. Ja, als je thuis bent met een baby heeft het eigenlijk geen zin om in kantoorkleding rond te lopen. Wat ik bedoel? Mantelpakjes, stilettoheels, matching bags. Dat werk.

Jezelf niet alleen moeder voelen, maar ook vrouw

Wat ik deed? Iedere ochtend, hoe onderbroken de nacht ook was geweest. Bleef ik mijn gezichtsverzorgings routine hanteren. Mascara, oogpotlood en lippenstift op doen (op een gegeven moment kwam daar wel speciale concealer voor onder mijn ogen bij). En zocht ik iedere ochtend weer mooie kleding uit. Dus ja, het kon voorkomen dat ik een uurtje ging wandelen met mijn baby in de kinderwagen. In een mantelpakje. Of wel een skinny jeans, maar dan met hoge hakken. Gewoon, omdat het kon. Ik voelde mij weer meer mens. Vrouw. En niet alleen moeder.

Van uitgeblust via kunstmatige vrolijkheid naar echt happy

Ja, als je jezelf uitgeblust voelt is het best lastig om daar overheen te komen. En is het makkelijker om even een joggingbroek met sneakers aan te schieten en daar de dag mee in te gaan. Maar het geeft zoveel meer voldoening om je vrouwelijk te kleden. Jezelf vrolijker te voelen. En er een mooie dag van te maken. Soms begint vrolijkheid met (voor sommigen wellicht kunstmatige) acties. Bij mij werkt het. Probeer maar eens zomaar te lachen. Het voelt raar in het begin. Maar je lichaam herkent het. Voordat je het weet lach je oprecht. En voel je jezelf ook vrolijker. Ik geloof daarin.

Deal-75

Dus nog steeds. Ook al heb ik dagen dat ik puur vanaf de keukentafel werk en mijn enige ‘uitje’ het loopje naar het schoolplein is. Kleed ik mij iedere dag met plezier. Jurkjes zijn – moet ik toegeven – wel favoriet. Net zoals dit jurkje van Deal-75. Ik werd geraakt door de presentatie die founder van Deal-75, Christa onlangs gaf bij PR4Kids (tegelijkertijd ook PR4Moms). De kwetsbaarheid die zij liet zien. Door te vertellen over haar leven. Hoe de dingen soms heel anders en verdrietig kunnen lopen. Maar dat je altijd de keuze hebt. Om jezelf op te pakken. Om op te krabbelen en door te gaan. Opnieuw te beginnen. Ik vind het inspirerend.