En dan sta je ineens huilend onderaan de skipiste

Huilend onderaan de skipiste? Tja, dat is nogal een titel hè? Vind ik zelf eigenlijk ook. Want ik zag ‘m niet aankomen. Nou ja, ik voelde natuurlijk wel het een en ander. Want ik merkte zelf al dat ik het best spannend vond. Dat ik misschien wel een heel ietsiepietsie tegen de eerste skiles van ‘mini me‘ opzag. Raar. Toch? Want het is toch alleen maar hartstikke leuk?

Wat een te gekke uitnodiging!

Absoluut! En toen ik de uitnodiging kreeg om naar het geweldige Playmobil-event in Snowworld in Zoetermeer te gaan was ik dan ook oprecht super duper enthousiast. Waar Mila toen nog zoiets had van: “Skiles? Op een echte skipiste? Vind ik dat wel leuk?” Wuifde ik alle bezwaren weg. Had ik het bij wijze van spreken al direct bevestigd dat we kwamen. En dat Mila graag les wilde hebben. Totdat ik weer even terug moest denken aan mijn eerste ski-ervaring. Maar hé, toen was ik al ver in de twintig. Dat is heel anders dan wanneer je jong begint.

Way back in my twenties (zie je trouwens hoe ‘comfortabel’ ik mij voel? Not)

Mijn eerste afdaling van de skipiste

Hoe het mij was gelukt weet ik niet meer. Maar H. was onder de indruk van hoe ik het voor elkaar kreeg om bij een afdaling in de armen van de enige Surinaamse man binnen een straal van drie kilometer terecht te komen. Even een kleine uitleg. Ik viel in een grijs verleden – voordat ik H. op mijn twintigste leerde kennen – op donkere mannen. Die waren gek genoeg niet te vinden in het Franse wintersportgebied waar wij waren. Nou ja, eentje wel dus. Iets met jezelf leren skiën en geen idee hebben hoe je moest remmen.

Het is gewoon niet mijn ding

De andere ervaring – in dezelfde vakantie zelfs volgens mij – was een ‘nasty‘ val, waardoor ik enkele maanden later bij de orthopeed terecht kwam en wat uiteindelijk zelfs uitmondde in een knie-operatie. Tel daarbij een vorm van hoogtevrees op. En je leest. Skiën is niet echt mijn ding. Vanzelfsprekend wilde ik dat niet overbrengen op mijn dochtertje. Zeker niet omdat ik wil dat ze ergens ‘vers’ aan begint. Mijn oud zeer hoeft zij niet met zich mee te dragen. En hoe gaaf is het dat je dit op jonge leeftijd gewoon al kunt leren?

 Onderaan de skipiste

Maar goed. Huilend aan de voet van de skipiste dus. Jullie zijn nieuwsgierig. Ik begrijp het. Blijkbaar zat de spanning mij toch hoog. Collega-bloggers Charlotte en Fleur merkten al wat aan mijn redelijk gestresste manier van doen. Zaten de sneeuwschoenen wel goed vast? Waar moest ik het skipak halen? Hoe maak je de helm goed vast? Ik krijg het clipje niet meer los! En meer van dat soort geneuzel.

Collega’s en blogvriendinnetjes Charlotte (midden) en Fleur (rechts)

Mam, ik negeer je even, goed?

Dochtertje merkte van dit alles niets (of negeerde het gewoon. Heel goed kind!) en liet zich gewillig in een klasje schuiven. Mama mocht niet mee? Ok. Dan niet. Afijn. Het groepje kreeg van een aantal ontzettend lieve en spontane dames (en heren volgens mij) fijne uitleg. Met veel plezier en gelach werd het een en ander voor gedaan en ineens … gingen ze met het liftje naar boven. Ik zal je vertellen. Mijn keel sloeg dicht. Ineens zag ik wazig.

Tranen op de skipiste

Waar was ik mee bezig? Wat dacht ik nu precies dat er kon gebeuren? Geen idee. Maar spontaan biggelden de tranen over mijn wangen. Iets met durven loslaten en vertrouwen hebben in je kind. Of zou het zijn dat ze ‘de eerste en enige is’? Of ‘de eerste en laatste?’. Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat dit erg confronterend was. Ontzettend lief van jullie, Charlotte en Fleur dat jullie mij hebben getroost en mij gewoon even hebben laten gaan.

Skiën is het leukste wat ik ooit heb gedaan

Want natuurlijk ging het allemaal hartstikke goed. Bij rondje twee wilde ik even zeggen dat ik een kop koffie ging drinken. “Ja mam, tot straks”. En weg was ze. Van de skipiste met het liftje naar boven. Toen de les afgelopen was kwam ze stralend aangelopen met haar nieuwe vriendje en zei ze letterlijk: “Skiën is het leukste wat ik ooit heb gedaan mama!” en “Ik kon het hartstikke goed”. De skilerares zei ook nog dat ze kon merken dat Mila het heel erg leuk vond. Ik geloof dat mijn hart bijna uit mijn borst bonste van trots.

Eerste kennismaking met de skipiste

Een geweldige middag! Ik kan niet anders zeggen. Het thema had Playmobil niet beter kunnen kiezen. Een eerste kennismaking met sneeuw. Met skiën. Met de wintervakantie. De wintersportvakantie. H. zal staan te trappelen om met ons drietjes richting de sneeuw te gaan de komende maanden. Eerst maar eens ‘droog’ oefenen met het fantastische cadeau wat we hebben ontvangen van Playmobil: “Creëer je eigen winterse wereld vol skiërs, snowboarders, sneeuwballen en sneeuwpret“.

De wintersportbeleving met Playmobil

Ik zal je vertellen, dat gaat zeker lukken! Want los van de skiles was ze niet weg te slaan van de speeltafels waar al het nieuwe Playmobil-speelgoed was uitgestald. Sportieve Playmobil-poppetjes met verschillende soorten ski’s. Mutsen op. Wanten aan. Heerlijke gerechtjes op de piste na een actieve ski-dag. Een chalet. Alles perfect nagebootst. Voor de ultieme wintersportbeleving. Wat een sfeer weten ze neer te zetten. Winters, gezellig, plezier voor èn met de hele familie. Dat is wat dit thema voor mij uitstraalt. Ideaal voor de komende wintermaanden dus.

Speelt jouw kind veel met Playmobil? En wat vind jij van dit nieuwe thema?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Ik ben uitgenodigd voor dit event. De doos Playmobil hebben we gekregen.