Ik wil helemaal niks!

Het eerste wat mij nu te binnen schiet, nadat ik er twee uurtjes geleden voor heb gekozen om een een flink aantal stappen terug te doen. Voor mijzelf te kiezen. Mij niet te laten opjagen door de waan van de dag. Te genieten van het zonnetje. Genieten van de rust, de ruimte. Even-helemaal-niets. Ik heb nu eens rustig gegeten in plaats van mijn broodje in een paar happen door te slikken. Ik heb de Ouders van Nu gelezen!?! Daar waar ik die van de vorige maand nog ingeseald heb liggen. Heb ik nu even de tijd genomen. De tijd even helemaal voor mijzelf.

Tachtig stappen terugdoen

Best moeilijk om daarvoor te kiezen. Een pas op de plaats te nemen. Beter gezegd, tachtig stappen terug te doen. Helaas heb ik het nu weer te laat herkend. Te lang doorgaan. Doorjakkeren. Alles tiptop in orde willen hebben. Alles voor elkaar. Utopie? Misschien wel. Voor mij wel. Grappig genoeg wordt het eerst herkend door anderen (partner, vriendin) voordat ik het zelf realiseer: ik ben weer eens te ver gegaan. Over mijn grenzen heen.

Please, please, pleasen

Iedereen willen pleasen. Ja zeggen, terwijl ik eigenlijk nee bedoel. Inmiddels vier notitieboekjes hebben in mijn tas. Een voor de to do-lijstjes, een voor mijn blog, een voor een specifiek leerdeel van mijn blog en sinds kort eentje erbij voor een nieuw project. Kinderboekjes maken samen met vriendin. Los daarvan ervoor willen zorgen dat alles doordraait in huis. Samen ook nog lol willen hebben (wanneer was de laatste keer dat we een keer met zijn tweetjes erop uit waren?). En natuurlijk met oprechte en pure aandacht met Mila bezig zijn.

Keuzes maken

Oja, tussendoor ook nog de (basis)schoolkeuze voor onze tweejarige. Want naar het schijnt moet je daar heel vroeg bij zijn. Een rondleiding en informatie-ochtend bijwonen. Mijzelf nu willen verdiepen in het Dalton-onderwijs en het oeucomenische principe van schoolkeuze nummer 1. Artikelen willen schrijven. Weinig inspiratie hebben omdat je niet zo vaak meer ergens komt. Elk beetje vrije tijd wilt (op)gebruiken om te schrijven. Kortom, het was wat veel. En daar is niets mis mee. Maar je moet wel op tijd inzien dat genoeg genoeg is.

Bloemetjes en bijtjes

En dat heeft geresulteerd in een paar uurtjes niets. Helemaal niks!. Zon. Genieten. Je toch schuldig voelen. Zinloze gedachte. Weg ermee. Creativiteit borrelt en bruist doordat je geniet. Dingen meemaakt. De deur uitgaat. Juist voor jezelf kiest. En daarom? Gaan we zo even een fikse wandeling maken. Frisse lucht inademen. Kijken naar de bloemetjes, vogeltjes. Lopen in het gras. Broodje mee. Water mee. Genieten. Helemaal.