Ik ben en blijf een Indisch meisje

Een Indisch meisje? Hoe zie je dat Rory, als veertiger? Ik weet niet hoe het komt, maar Indonesische (en Indische) mensen zien er in mijn beleving altijd jonger uit dan ze zijn. Ik heb dat zelf heel goed ervaren tijdens onze reizen naar Indonesië en Bali. Iedereen (over het algemeen dan) lacht, is vrolijk. Ondanks hoe de levensomstandigheden zijn. “Altijd blijven lachen“, lijkt het devies te zijn. En dat vind ik mooi.
De bijzondere welkomstcocktail van Saya Spekkoeklikeur

Ik ben een Indo

Ik ben – volgens mij – officieel een Indo-Europeaan, ook wel Indo genoemd (Nederlanders van gemengde afkomst). Maar ik zeg ook weleens dat ik Indisch ben. Waarom? Mijn moeder is geboren in Jakarta (eiland Java in Indonesië) en mijn vader is Nederlands. Mama is op haar negende naar Nederland gekomen, met haar ouders (mijn Oma en Opa) en haar broertjes en zusjes om zich definitief hier te vestigen. Dat deze emigratie niet zonder slag of stoot is gegaan, heb ik in de wandelgangen wel vernomen. Maar helaas heb ik nooit het volledige verhaal gehoord. Daar werd niet over gesproken.

Helaas kreeg ik ze niet allemaal op de foto, maar dit zijn een aantal van de chefs die hebben meegewerkt aan ‘Baru Belanda’

Je bent best mollig

De nieuwsgierigheid naar het geboorteland van mijn moeder bleef. Vandaar dat Huib en ik op een gegeven moment besloten om die kant op te gaan (wat we daarna nog meerdere keren hebben herhaald). Per slot van rekening wonen daar nog familieleden – met hun ‘vertakkingen’ (familie van mijn Opa die met kinderen, kleinkinderen en aanhang in en om het ouderlijk huis van mijn Oma en Opa wonen). Tijdens onze reizen werd ik – en Huib trouwens nog meer, want hij viel erg op met zijn blonde haar en felblauwe ogen – veelvuldig aangeraakt. De opmerkingen waren ook grappig: “Ben jij een filmster?” (blijkbaar zijn veel Indo’s daar ‘bekend’) of “Je bent best groot en mollig” (ik had toen een kleine maat 34). Grappig.

Het allereerste exemplaar werd uitgereikt aan Henk Schiffmacher

Een Indisch meisje

Afijn. Waar ik ook ben. Thuis in Nederland, op reis in Azië, onder familie of genietend van een heerlijke Indische maaltijd. Ik ben en blijf mij Indisch voelen. Een Indisch meisje. Gek is dat. Als kind keek je naar je ooms en tantes en dacht je oprecht dat ze met hun dertig jaar stokoud waren. Nu ben ik zelf een echte veertigplusser en ik voel mij nog gewoon jong (nou ja, jonger dan mijn 48 lentes in ieder geval). Ik denk ook dat genen meespelen. Plus natuurlijk het feit dat een klein kind – ons dochtertje – je ook jong houdt.

We kregen maar liefst twaalf (!) gangen geserveerd. Los van het feit dat mijn foto’s de gerechten eigenlijk niet genoeg eer aan doen kon ik ze ook niet allemaal fotograferen

Verhalen uit het verleden

Over dat kleine kind, dat lieve meisje gesproken. Hoe mooi is het dat ook zij een Indo is (onderzoek wijst uit dat je met een paar druppels Indisch bloed al een Indo wordt genoemd), een nieuwe generatie. Sterker nog, zij is een kwart Indisch en ik half Indisch, maar Mila is qua uiterlijk overduidelijk veel meer een Indo dan ik ben. Vanzelfsprekend probeer ik haar wat (of eigenlijk veel) mee te geven van de Indische cultuur. Zeker nu onlangs haar Oma (mijn moeder) is overleden en ze van haar geen verhalen uit het verleden meer kan meekrijgen.

Ooooooh, zo lekker allemaal! Enak sekali!

Indische koffer vol recepten

Ik merk dat ik nog meer neig naar contact met mijn Indische familie dan vroeger. Dat we misschien wel vaker Indisch koken en eten dan vroeger. Ook heb ik het gevoel dat ik wat meer gerechten wil uitproberen. En hoe doe je dat beter dan met een Indisch kookboek. Eerder schreef ik al over het prachtige boek ‘Indische koffer vol recepten’, dat leest als een mooie roman, door de persoonlijke verhalen, die gecombineerd zijn met recepten van de Oma van de schrijfster. Ontroerend mooi en heel herkenbaar. Een mooie herinnering aan mijn moeder, omdat zij speciaal een aantal van deze boeken heeft gekocht voor zichzelf, mijn broertje en mij. Ze deze boeken ook nog heeft laten signeren door de schrijfster en daar – met liefde – veel moeite voor heeft gedaan.

Marcus Polman in gesprek met mevrouw Boerenkamp van restaurant Spandershoeve (Hilversum), waar wij zelf ettelijke malen hebben gedineerd. Wist je dat mevrouw Boerenkamp al bijna 90 jaar is?

Een culinaire ode

Hoe mooi is het dat ik nu hetzelfde kan doen als mama. Er is nu namelijk wederom een iconisch boek uitgekomen over de Indische keuken. Een prachtig boek – gevuld met waanzinnig mooie foto’s – waarin sterrenchef Pascal Jalhay teruggaat naar zijn Indische roots. Het bijzondere aan dit boek is dat hij tegelijkertijd laat zien dat de Indische keuken van toen erg veranderd is. Als het ware een culinaire ode aan de Indische keuken van toen èn nu.

De chefs zijn allemaal hard aan het werk

Welke chefs hebben allemaal meegewerkt?

Dit doet hij aan de hand van verhalen en gerechten van hemzelf en van 14 kookvrienden en beroemde chefs met Indische roots: Anita Boerenkamp (Spandershoeve), Arjuna Besenboem (Restaurant Nakal), Betty van Bokhoven (De Sawa), Danny Jansen (24Kitchen), Dennis Huwaë (Restaurant Daalder), Eduard Roesdi (Iboe Tsjilik), Frank Deuning (Restaurant The Raffles), Hans van Triest (Restaurant Kerckebosch), Jaimie van Heije (Jaimie van Heije), Jeff Keasberry, Jermain De Rozario (De Rozario*), Jimmy Lohamzah (Bali James), Lonny Gerungang (Di Roemah), Syrco Bakker (Pure C**).

Zo blij dat ik de speciale editie heb gekocht. Een (kook)boek voor altijd

Baru Belanda van Pascal Jalhay

Wat zegt men over het boek ‘Baru Belanda’? “Aan de hand van verhalen uit zijn jeugd en gerechten van gastchefs slaat hij een brug: met behoud van het goede van toen en gebruikmakend van de creativiteit en kennis van nu wil hij de Indische keuken weer modern maken“. Ik was zó benieuwd! Tegelijkertijd was het confronterend omdat ik mij onderdompelde in een echte Indische sfeer, wat behalve de saamhorigheid ook weer het verdriet extra naar boven brengt. Wat zou mama het waanzinnig hebben gevonden dat ook ik nu haar interesse in Indische kookboeken heb overgenomen en zelfs bij de lancering van dit iconische boek aanwezig mocht zijn.

Gelimiteerde oplage. Ook jij kan er nog een bemachtigen via de boekhandel! Prachtig logo, vind je niet? Dat is speciaal ontworpen door Henk Schiffmacher

Het boek raakt iets aan in mij

Wat nog meer meespeelt? De (top)fotograaf is Harold Pereira die – los van de werkelijk prachtige foto’s van de gerechten – zo prachtig de chefs, Pascal Jalhay, zijn familie en de mooie momenten vast heeft weten te leggen. Het is geen kookboek, maar een kunstwerk. Een boek om te bewaren, te koesteren en door te geven aan de volgende generatie. Eerlijk? Ik begon het boek ‘even’ door te kijken, maar eindigde – met tranen in mijn ogen – bij de persoonlijke verhalen. Het raakt mij. Het raakt iets aan van niet alleen mijn verleden, maar ook dat van mijn moeder en Oma. Het doet mij terugdenken aan wat is geweest.

Wat een prach-ti-ge foto’s heeft Harold Pereira gemaakt

Wie goed doet, goed ontmoet

Ik ben dan ook waanzinnig blij dat ik de gelukkige eigenaar ben van nummer 44 (luxe gesigneerde editie in een gelimiteerde oplage van 250 exemplaren). Nog fijner vind ik het om te lezen dat de etui waar het boek in verpakt is (van batik stof) is gemaakt van gerecycled materiaal, gevonden op de stranden van Bali. Een deel van de opbrengst van deze bijzondere editie gaat naar Stichting REMAKE (een recycle project op Bali van Sabina de Rozario). De stof is ontworpen door Ibu Ramini van batikworkshop KUB Srikandi. Beeldend kunstenaar Sabine Bolk steunt deze workshop en vertegenwoordigt hen in Nederland. Sabine verdiept zich al tien jaar in batik, de Indonesische textielkunst.

Dit Indische meisje is dankbaar!

Ik had overigens nog meer foto’s van de prachtige locatie willen maken: Hotel Jakarta aan de Javakade in Amsterdam. Denk aan sustainable en two worlds connected en je komt uit bij dit mooie hotel van de WestCord hotel group met een bijzondere subtropische tuin. Ik schreef al eerder over het SS Rotterdam (en wist je dat ik ieder jaar bij hotel Seeduyn op Vlieland te vinden ben)? Hopelijk kunnen we in de toekomst een keertje in hotel Jakarta logeren, zodat ik jullie (veel) meer kan laten zien.

Last but not least ben ik Fontaine Uitgevers heel dankbaar dat ik deze exclusieve boekpresentatie mocht bijwonen! Dankjulliewel!

Wat is jouw favoriete keuken, en waarom?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Voor deze bijzondere boeklancering ben ik uitgenodigd