Hoezo, stokoude moeders kosten geld?

Stokoude moeders kosten geld? Een strekking uit een – naar mijn mening ongenuanceerd – artikel van een journaliste en (jonge) moeder. Grappig genoeg heb ik zelf eerder een artikel geschreven over de nadelen van een kind krijgen rond je veertigste. Maar laten we nu ook niet vergeten dat er ook heel veel voordelen zijn. Waarom heb je daar dan niet veel eerder over geschreven, Rory? Zou je jezelf af kunnen vragen. Ik weet het niet precies. Waarschijnlijk was ik op dat moment meer met andere onderwerpen bezig, of zat ik nog in een andere fase. No worries, die blogpost gaat er beslist komen. Zeker omdat ik oprecht geraakt ben door het artikel van Nina Schuttert.

“Wanhopige ivf-behandelingen en stokoude moeders“

Krijg jij ook spontaan jeuk als je dit leest? ‘Stokoude moeders’? Dat is nogal een oordeel, vind je niet? “De reputatie van het moederschap is ernstig aan verjonging toe“, dat is de boodschap die de journaliste ons bracht in haar artikel in de nrc.next van alweer drie jaar terug. Mijn schoonvader kwam het stukje brengen, ik weet het nog goed. Ik lees het nu opnieuw en ik huiver. Het begint van binnen opnieuw te borrelen en te stomen. Ik weet van mijzelf dat dit mij vaker gebeurt. Al ben ik inmiddels – na het krijgen van mijn kind – een stuk genuanceerder en rustiger geworden. Toch stonden en staan mijn haren rechtovereind na het lezen van dit stuk. Het is niet voor niets dat ik deze blogpost alweer drie (!) jaar in concept heb staan en er telkens weer naar kijk en aan de tekst schaaf.

Het lijkt zo makkelijk, tegen heilige huisjes aanschoppen

Stokoude moeders. Hou toch op. De bewuste journaliste – ergens in de twintig en moeder van een tweejarige dochter – schopt behoorlijk tegen (heilige) huisjes aan naar mijn gevoel. Een term als ‘oude moederbolwerken’ gebruiken is behoorlijk direct. Het irriteert mij. Het raakt mij. Niet voor niets. Dus het zegt zeker ook wat over mij. Dat het toch dingen zijn waar ik bewust – of onbewust – mee zit. Maar kom op nou! Waarom is dit puur vanuit het perspectief van een jonge moeder (wat is jong trouwens? Alles is relatief) geschreven? En nog belangrijker. Waarom moeten sommige zaken zo kwetsend verwoord worden? Is dat nu echt nodig?

Stokoude moeders kosten geld

Ik citeer: “Die zware bevallingen en postnatale depressies komen natuurlijk niet uit de lucht vallen. Het is wetenschappelijk bewezen dat oudere vrouwen meer kans hebben op complicaties tijdens en na de zwangerschap“. Ook wordt nog ergens – ad random en in één adem met stokoude moeders – de dure keizersnede genoemd. Maar wist je dat zware bevallingen, postnatale depressies en – jawel – keizersnedes óók voorkomen bij jonge(re) vrouwen? Het is echt waar.

Van boosheid naar verdriet

Jaja, ik weet het. Ik hoor maar een kant. Ik lees het artikel. En haal eruit wat mij persoonlijk raakt. In eerste instantie word ik boos. Fase twee is die van gekwetstheid. Bij fase drie heb ik zin om terug te slaan. Het vel over haar neus heen te trekken. Totdat ik mij realiseer: “Rory, je oordeelt zelf weer en misschien wel iets te gemakkelijk“. En dan eindigt het bij mij met verdriet. Verdriet om te moeten lezen dat je een “stokoude moeder” bent. Je de overheid “veel geld kost“. Bijdraagt aan “de vergrijzing“. En nog een laatste citaat: “Jong moederschap heeft ook een mentaal voordeel: ik ben er van overtuigd dat jonge moeders flexibeler zijn dan oude moeders. Jonge hersenen kunnen simpelweg beter omgaan met veranderingen. Jonge vrouwen hebben hun leven nog niet helemaal ingericht en zijn in staat zich aan te passen aan verschillende situaties“.

Been there done that

Weet je waar ík van overtuigd ben? Dat oude(re) moeders juist heel veel ervaring met zich meebrengen. Veel meer rust in hun lijf hebben. Het ‘been there done that’-principe meenemen aan levenservaring. Zich veel minder hoeven te bewijzen omdat ze allang weten wat er écht belangrijk is in het leven. I rest my case.

Een trap na geven. Is dat respect tonen voor je mede(moeder)mens?

Er wordt naar mijn mening wel heel makkelijk een oordeel geveld over deze ‘moeders op latere leeftijd’. Er wordt een ‘luchtige’ trap na gegeven aan schrijvers als Aaf Brandt Corstius en een magazine als ‘Ouders van Nu’. Genadeloos. Kortzichtig. Dat vind ik jammer. Persvrijheid? Prima. Maar moet het nu echt op zo’n manier? Zo kort door de bocht? Kunnen we niet wat meer respect voor elkaar tonen. Kunnen we alsjeblieft een beetje meer op onszelf letten? In plaats van te kijken naar en te oordelen over anderen?

Jonge of oude moeders. Wat maakt het eigenlijk uit?

Want zou de journaliste in kwestie misschien ook hebben bedacht dat niet iedereen in de gelukkige positie is om op jonge(re) leeftijd een kind te krijgen? Dat er meerdere – ook medische – redenen kunnen zijn waarom dat misschien niet eerder is gelukt? Dat daar allerlei (nare) oorzaken aan ten grondslag kunnen liggen? Dat het dan ronduit kwetsend kan zijn om een artikel als dat van de bewuste journaliste te lezen? Trouwens, stel dat iemand wèl bewust kiest voor kinderen krijgen op latere leeftijd. Wat is daar mis mee? Waarom zo oordelen over je medemens?

Mag ik even?  Alvast 4 voordelen van op latere leeftijd moeder zijn

• Je hebt (veel) meer levenservaring opgedaan
• Bent rustiger en geduldiger
• Je kan meer financiële zekerheid bieden
• Het ego is meer weg. Meer ruimte voor je kind dus.

Let’s be honest. Ik kan niet oordelen over hoe het is om op jonge leeftijd moeder te zijn. De journaliste daarentegen kan niet oordelen hoe het is om op latere leeftijd moeder te zijn. En even serieus. Who cares? We zijn toch allemaal moeders?

Jong of op latere leeftijd moeder worden. Wat heb jij gedaan? En wat zijn de voordelen volgens jou?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl