Herkenbaar? Soms hoor je iets. Wat je intens raakt. Beschermers van onze kinderen. Met tranen in mijn ogen hoorde ik het verhaal. Gewoon op het nieuws. Op de radio. Eindelijk een positief bericht tussen alle nare en negatieve nieuwsitems.
Geef oorlogsveteranen een doel in het leven
H.E.R.O. Child-Rescue Corps. Vooralsnog alleen in de Verenigde Staten, maar misschien in de toekomst ook in Nederland? Want hoe mooi kan het zijn? Een oorlogsveteraan (zelf zwaar gewond geraakt) die een project heeft gestart met als opzet om oorlogsveteranen weer een doel in het leven te geven. Deze mensen worden opgeleid om online kindermisbruik, om kinderporno op te sporen. In deze video zie je meer over de achtergrond van dit – voor mij – geweldige initiatief.
Iets moois voor anderen kunnen betekenen
Geweldig, dat een van de meest gruwelijke misdaden door nog meer mensen zal worden bestreden. Beschadigde oorlogsveteranen – zowel lichamelijk en psychisch – die iets heel moois voor anderen en henzelf kunnen betekenen. Misschien is ‘mooi’ niet het juiste woord. Aan de andere kant. Waarom niet? Want opkomen voor de meest onschuldige en kwetsbare personen onder ons – kinderen – dat ís toch ook mooi?
Uitgekotst en onbegrepen
Waarom ik het zo zie? Omdat oorlogsveteranen zóveel voor hun land hebben gegeven. Maximale inzet. En het soms misgaat. Ze ‘beschadigd’ raken. Voor het leven. Want bij terugkeer uit de oorlog. Is het leven zo veranderd. Blijft er zo weinig over. Worden ze vaak niet begrepen. Soms uitgekotst door onbegrip van anderen (let wel. Dit is mijn interpretatie).
Beschermengelen van kinderen
Ik vind het geweldig dat er geïnvesteerd wordt in deze veteranen, deze mensen. Dat ze een degelijke computerscholing krijgen. Om diegenen te beschermen die niet voor henzelf kunnen zorgen. De meest kwetsbare groep. (Kleine) kinderen.
Waardevol om nodig te zijn
Ik kan niet oordelen over wat deze mensen hebben meegemaakt. Hoe het ze heeft gevormd. Veranderd misschien. De moeilijke, heftige situaties waar ze mee te maken hebben gehad. Maar ik heb het gevoel dat het heel waardevol voor hen kan zijn. Om nodig te zijn. Om diegenen te beschermen waar we zo onbeschrijfelijk veel van houden. Onze kinderen.
Wat vind jij van dit prachtige initiatief?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl