Hebben veertigplus moeders inderdaad meer stress? Of ben ik gewoon altijd al een stresskip geweest? Iets met aard van het beestje? Zomaar iets wat ineens bij mij opkwam. Op een (ultra)drukke zaterdagochtend. De man wilde graag naar een sample sale (monsterverkoop) van herenkleding in Amsterdam. En vond het leuk als wij ook meegingen. Dochtertje wilde heel graag mee. Ik had eigenlijk weinig tijd, maar wilde niet weer de spelbreker zijn.
Als ik het wil, kán ik wel snel zijn…
Alltime record voor mij trouwens. Om 8 uur uit bed gesprongen. Om half negen klaar met mijn ontbijt en gedoucht, aangekleed én ready-to-go (!). Eenmaal bij de sample sale aangekomen waren we binnen 20 minuten klaar. Helaas werd het oude viaduct op onze route terug gesloopt, dus reden we met een enorme omweg (50 minuten in plaats van de reguliere 20 minuutjes) terug naar huis.
Tak, tak, tak, tak, tak!
Afijn. Thuis aangekomen gingen man en kind direct naar de sportschool. De man trainen. Ons dochtertje naar kleuterdansen. Ikzelf heb in 15 minuten tijd de was gedaan, opgeruimd, een boodschappenlijstje gemaakt voordat ik snel te voet naar kleuterdansen ging om het laatste kwartiertje van de les mee te doen én te kijken naar de vorderingen van dochterlief.
Saturday stress session
Na de les volgt altijd de wekelijkse sessie van boodschappen doen (man en kind), zodat ik nog even een uurtje aan mijn blog kan werken. Foto’s maken in goed licht. Schrijven. Vooruit werken. Vervolgens komen ze thuis, ruim ik alles op en gaan we snel lunchen. Want na een half uurtje – strakke planning – gaat Mila naar zwemles en haal ik nog net de trein naar mijn wekelijkse, zakelijke afspraak (normaal gesproken op vrijdag, nu was het een zaterdag) met vriendin en partner van Milaboekjes.
Spannende zaterdagavonden
Eigenlijk hadden we om 17 uur ook nog een verjaardag. Dat ging ‘m niet meer worden voor mij. De aansluitingen met het openbaar vervoer zijn over het algemeen zó niet soepel. Om 18 uur vertrekken betekent pas rond kwart voor acht thuis zijn. En dan moeten de man en ik nog eten. Rond – pakweg – half negen? Zitten we letterlijk op apegapen op de bank, bord op schoot, Netflix-serie (momenteel ‘Fargo’) aan. Spannende zaterdagavond? Not really. Ach, gelukkig hebben we alweer een flinke tijd terug een ontzettend gezellige vrijdagavond gehad bij De Foodhallen in Amsterdam en heel recent een fantastische ‘late tea‘ op zaterdagavond bij het Intercontinental Amstel hotel.
Stress en het uitgerekte elastiekje
Nu ik dit zo opschrijf (en teruglees) krijg ik het weer benauwd. Hoe komt het toch dat ik de stress zó ervaar? Is het de aard van het beestje? Het uitgerekte elastiekje van de burn-out? Of ligt het aan het nu eenmaal drukke leven van een gezin? Of toch aan mijn leeftijd? Dat je wat minder flexibel wordt? Dat je de dingen wat zwaarder inziet? Die neiging heb ik inderdaad, weet ik van mijzelf. En daar werk ik ook aan. En al zeg ik het zelf. Dat gaat mij steeds beter af. Het glas is inmiddels al véél meer halfvol.
Ja duh!
Nog belangrijker dan het zoeken naar de oorzaak is … wat kan je er zelf aan doen? Ja duh, open deur: “Prop je weekend niet zo vol“, “Werk niet op zaterdag of zondag“, “Plan meer ontspanning in“. Allemaal plausibele opmerkingen. Die bij ons – en waarschijnlijk bij jullie ook – geen hout snijden.
Oudere of jongere moeder
En dan komt de aloude wijsheid weer naar boven: “Je kan (vaak) niets veranderen aan de situatie, maar wèl aan hoe je ermee omgaat“. En dan denk ik aan de onbevangenheid van jongere moeders. De lichtheid waarmee zij tegen sommige zaken lijken aan te kijken. Op latere leeftijd moeder zijn heeft zeker voordelen (en nadelen), maar op jongere leeftijd moeder zijn ook.
Op welke momenten ervaar jij veel stress? En wat doe jij eraan?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
