Genieten van wat je hebt, doe jij dat wel genoeg?

Genieten van wat je hebt. Iets wat vanochtend in mij opkwam. Licht mopperend omdat er maar 24 uur in een dag zit, reed ik naar de stad om even wat boodschapjes te doen. Een vrouw sneed mij af – overigens zonder dat ze het door had – vlak voordat ik de snelweg op ging. Mijzelf ergerend bedacht ik mij dat ik eigenlijk ook nog langs een buurvrouw had moeten gaan. In mijn hoofd had ik een té lang ’to do’-lijstje. Herkenbaar?

Mopperend door het leven rennen

Bij de parkeerplaats stapte ik gehaast en geïrriteerd uit mijn comfortabele auto en wilde mij – bijna rennend – mopperend en haastend naar de eerste winkel begeven. Het to do-lijstje in mijn hand. Totdat ik letterlijk bijna stil sta.

De wereld staat stil

Voor mij wordt een klein meisje – slangetjes uit haar neus – van een jaar of twee, hooguit drie in een rolstoel gezet. Een opgezwollen gezichtje. Maar vrolijk kijkt ze naar haar moeder. De moeder die – met een kleine baby in haar draagzak – alles uit de kleine auto sjouwt en zich klaarmaakt voor een tochtje. Waar naartoe?

Mijn hart voelt mee

In een klap staat mijn wereld even stil. En voelt mijn hart enorm mee met het kindje en haar moeder. Zo kan het leven ook zijn. Wat zit ik nu dan eigenlijk te zeuren. Over drukte, to do-lijstjes en volle dagen? Of ik hen zielig vind? Daar heeft het niets mee te maken. Dat ik meevoel. Is een ding wat zeker is.

Soms loopt het anders

Op zo’n moment realiseer ik mij ineens hoe mooi mijn leven is. Wat ik allemaal heb. Dat het voor sommige mensen anders kan lopen. Maar dat hun leven ook doorgaat. En ook zij genieten. Ze genieten van wat er is. Het is een soort besef wat over mij heen komt. Niet zeuren en pluk de dag.

Mevrouw, wilt u mijn kaartje?

Alsof er iets is omgezet in mijn hoofd ben ik blijkbaar ineens benaderbaar. En voelt het anders. Zonniger. Luchtiger. Rustiger. En ‘vechten’ ineens drie mensen op de parkeerplaats om mij hun parkeerkaartje te geven. Want er is nog tijd over en zij gaan weg. Zie ik later op het schoolplein het jongetje wat ik altijd zo druk en vervelend vind. Maar zie ik ook ineens dat hij het moeilijk heeft.

Het openen van je hart, genieten van wat er is

Het is alsof sommige gebeurtenissen iets openen in je hart. Waardoor je uit de best kille, egocentrische sleur van het leven ineens vol in de lente van de mogelijkheden komt te staan. Ik voel mij zachter, lichter, positiever. Ben aan het genieten van wat er is. En hoop dit gevoel misschien ook op jullie over te dragen.

Pluk de dag. Geniet van je leven. Hoe is dat voor jullie?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl