Geloof jij in sprookjes? En laat jij je kind in sprookjes geloven?

Geloof jij in sprookjes? Ja Rory, wat is dat nu weer voor vraag? Het type vraag dat zo nu en dan opkomt nu ik zelf een klein kindje heb dat regelmatig met dit soort dingen bezig is. “Mama, zijn er monsters in mijn kamer?” en “Denk je dat eenhoorns echt bestaan?” tot “Komt het elfje ècht uit het dromenbos naar mijn brievenbusje toe?“. Ik vind het mooi. Prachtig zelfs. Dat kinderen nog zo onbevangen zijn. Nog kunnen geloven in hetgeen wij allemaal ‘verbannen’ hebben als volwassene. De fantasiewereld van een kind.

Meegaan in sprookjes

Hoe ik daarmee omga? Al veertigplus moeder? Van een dochtertje van 5? Ik ga er graag in mee. Al waak ik ervoor om te ver buiten de waarheid te gaan zitten met mijn verhaal. Want kinderen merken het. Als je jokt, liegt of de waarheid verdraait. Dat is iets wat ik niet wil. Wat ik dan wel voor antwoorden geef? Dat monsters niet bestaan, behalve in je (enge) dromen. Dat de eenhoorn zeker voorkomt, in sprookjes. Voor het droomdeurtje maak ik een uitzondering. Omdat ik vind dat dit een prachtige uitvinding is. Om kinderen bezig te laten zijn met hun gevoelens en gedachten. Omdat het een soort uitlaatklep voor ze kan zijn.

Elfjes en droomdeurtjes

Maar ook daarin. Zeg ik dat ik geloof dat elfjes best kunnen bestaan. Ze wel in een fantasiewereld leven, maar dat ze altijd briefjes met vragen of verhaaltjes mag sturen via het brievenbusje. Want deze lieve elfjes en draakjes maken de wereld eigenlijk een beetje mooier. Ze ondersteunen, geven je moed en vertrouwen. Ze geloven in je. Jij bent goed zoals je bent. Ja, ik houd het een beetje vaag. Want waarom zou ik het nu al ‘verklappen’? Een beetje in sprookjes geloven vind ik helemaal niet verkeerd. Want als we het hebben over Sinterklaas (en voor sommigen ook de Kerstman), gaan we wèl en masse mee in de sprookjes. Tot een bepaalde leeftijd. Daar heb ik niets op tegen.

Soms kunnen sprookjes troost bieden

Ik denk zelf dat het heel goed is en dat het een kind troost kan bieden. Om nog even in de belevingswereld van een kind te mogen blijven. Groot worden doen ze snel genoeg. De harde wereld leren kennen gebeurt ook vanzelf. Maar liever nu nog niet. Natuurlijk moet je realistisch blijven en sommige dingen wel delen. Het leven bestaat niet alleen uit sprookjes. Je leert je kind  nu eenmaal om niet met vreemde mannen (of vrouwen) mee te gaan. Daarmee licht je al een tipje van de sluier van de wereld as it is op. Want eigenlijk geef je hiermee aan dat er slechte (volwassen) mensen bestaan.

Kinderen moeten al zoveel

Maar het een kan naast het ander bestaan. Ik zie het zelf als een veilige haven naast al het ‘moeten’. Want ga maar na. Kinderen moeten al zoveel. Leren eten, praten, lopen. Sociaal gedrag aanleren bij kinderdagverblijf of peuterspeelzaal. Ook vanaf de kleuterklas zijn er ‘targets‘ te halen. Ik wil juist zo graag dat mijn kind ook nog kind mag zijn. Dus stimuleer ik bij haar de dingen die ze leuk vindt. Maar push ik niet tot het alvast leren lezen in groep 2. Ook al zie ik dat bij andere moeders wel gebeuren. Daarom sta ik ook zo achter het concept van (kinder)yoga. Het haalt kinderen uit hun denkhoofd en zet ze in hun gevoel. In hun kracht.

Ze loopt nog niet! Zei het consternatiebureau

Let op! Ik veroordeel hiermee niemand. Maar het is niet mijn manier. Het komt ook vanuit haarzelf. Dat is onze ervaring tot nu toe. Ik denk even terug aan een ervaring met het – verder overigens hele fijne – ‘consternatiebureau’ een flinke tijd terug. Ons meisje liep met 18 maanden nog niet (voor de volledigheid: ik schijn pas te zijn gaan lopen toen ik 21 maanden was. En kijk! Het is helemaal goed gekomen) en men gaf ons aan dat als het over een week nog zo was, we dan toch naar de fysiotherapeut moesten gaan.

Haren die naar het plafond gaan

Hou toch op! Ik weet nog goed. H. was mee en direct keek hij naar mij – na deze opmerking – om te zien dat mijn haren langzaam het plafond begonnen te raken. Dat is dus een opmerking die helemaal verkeerd aankomt bij mij. Ophouden met dat gepush! Het komt vanzelf wel goed. En wat denk je? Een week later liep ze. Uit zichzelf. Natuurlijk begrijp ik dat het consultatiebureau rekening moet houden met een bepaalde ontwikkeling. Maar toch.

Sprookjes, zo gek nog niet

Kortom. Ik vind het geloven in sprookjes helemaal zo gek nog niet. En daarom laat ik haar lekker genieten van alles wat er is. En doe ik soms lekker mee. Hang ik met mijn kleine ‘My Little Pony’-addict (Netflix heeft er een kleine fan bij) een minuutje of 20 voor de buis (of is het flatscreen) en geniet ik met haar mee van de hysterische stemmetjes (die ik al snel zat ben, maar dat is een ander verhaal) en gekke verhaaltjes. Misschien moet ik ook maar zo’n onesie aanschaffen. Om het plaatje compleet te maken. Of toch niet …

Laat jij je kinderen nog geloven in (bepaalde) sprookjes? En waarom wel of waarom niet?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

De prachtige accessoires van Zenner (sprookjesachtige collectie Serenity) heb ik toegezonden gekregen. Verkrijgbaar bij de drogist, prijzen variëren tussen de € 2,99 en € 4,99.

De eenhoorn-knuffel en de eenhoorn-onesie van Zeeman heb ik ontvangen. Prijs van de knuffel:  €3,99 Prijs van de onesie: € 7,99