Geen BN-ers maar BB-ers

Geen BN-ers maar BB-ers? Qué? Wat bedoel je? Nou, ik dacht, laat ik er eens een nieuwe term inslingeren. BB-ers, oftewel ‘Bekende Buitenlanders’. Anyway, toen ik in de twintig was (niet liegen Rory, zelfs toen je – ver – in de dertig was) kon ik nogal van mijn à propos raken als ik een leuke ‘Bekende Nederlander’ tegen kwam. Als je in het centrum van Amsterdam werkt dan kom je er nogal wat tegen, geloof mij.

Daan, Martijn, Chris…zucht

Ik noem…een Daan Schuurmans (ik kon nog net doorademen), een Martijn Lusink (zucht) of een Chris Zegers (terwijl ik in de auto bij manlief zat. Ja, echt). Op de een of andere manier kon ik dat nog goed praten door te verklaren dat ik jong en onbevangen was en aldus zeer snel onder de indruk van het ‘bekende’ Nederlandse schoon. Overigens kwam ik ook wel eens andere interessante bekende BN-ers tegen. Fotograaf Govert de Roos bijvoorbeeld. Ik vroeg direct om zijn handtekening. Maar hé, ik had net zijn prachtige boek ‘Schreeuwen’ gekocht. Zó mooi. Iedere keer als ik naar de foto’s kijk dan wellen de tranen weer op. Aanrader.

Utrechtsestraat, the place to be!

Youp van ’t Hek is een veelvuldig gespotte BN-er in de Utrechtsestraat en geheel tegen mijn handelswijze in (nooit iemand storen als ze aan het eten zijn) durfde ik voorzichtig in de lunch met zijn vrouw in te breken. Om te vragen of hij alsjeblieft het boek wat ik zojuist voor mijn collega had gekocht wilde signeren. En dat wilde hij! Zo zie je maar dat het ook ligt aan de manier waarop je wat vraagt. Ik was heel tevreden.

Veertig plus en een groupie?!?

Maar goed, dan ben je tegen de veertig en denk je inmiddels wel ‘gepokt en gemazeld’ te zijn. En verlost van de ‘zucht’ naar bekende mensen. Wat denk je? Een van de laatste keren dat ik in New York was (lees hier het artikel van toen ik er was) liep ik met Huib en onze vriend – waar we logeerden – terug naar zijn appartement. Er kwam een oudere man aan. Ik keek op. Hij zag er charismatisch uit en glimlachte naar mij. Het werd nog beter. Hij knipoogde! Ik keek beter en dacht. Goh, je ziet er best leuk uit.

(photo credit: unsure shot via photopin cc)

Een knipoog van Bill Clinton

Pas toen hij voorbij liep vielen mij de ‘kleerkasten’ op aan beide zijden. Onze vriend botste op tegen een van hen. Ineens zagen we alle zwarte, geblindeerde auto’s. Toen viel het kwartje. OMG! Dat was Bill Clinton. In NYC. Hij liep langs ons. Maar nog het allerbelangrijkste…hij knipoogde naar mij! Hoe groot is nu de kans dat je een ex-president van de Verenigde Staten zomaar in New York, in een wijkje in Manhattan tegen het lijf loopt. En.dat.hij.naar.je.knipoogt!!! Je snapt het. Tegen de veertig, maar mijn hartje klopte overuren.