Single? Rory, wat is er aan de hand? Geen paniek. Er (tijdelijk) nagenoeg alleen voor staan gaf mij de inspiratie voor deze titel. Gaf mij trouwens ook het intense gevoel van bewondering voor ‘echte’ single moeders.
Wat een ballenbak!
Want ga er maar aanstaan. Je kind opvoeden is behalve een prachtige, ook een pittige klus. Die je zeker niet te licht moet nemen. Als thuiswerkmoeder die bezig is haar onderneming op te zetten. Moet je soms erkennen dat het gewoon ronduit pittig is om alle ballen hoog te houden. De tijd te vinden – met een peuter om je heen – om te werken. Om je te concentreren. En tussendoor misschien ook nog eens een heel klein beetje ‘me-time‘ te vinden. Al is het maar om even rustig te kunnen douchen.
Je weet pas wat je hebt als het er niet meer is
Met een partner die je af en toe werk uit handen kan nemen. Is dat te doen. En vind je een moment om even te sporten. Of om een mooi artikel te schrijven. Maar dan valt je partner ‘even’ uit. Gebroken voet. En komt al het werk, wat je eerder nog geringschattend “niks” of in ieder geval “te weinig” hebt genoemd, er óók nog bij. Voor in ieder geval de komende 6 (zes!) weken. Tijdelijk single moeder zijn dus.
Rolling, rolling, rolling
Hoe je dag dan in elkaar zit, vraag je? Je rolt van de ene klus in de andere. Combineert teveel dingen. Laat dingen uit je handen vallen. En ligt iedere avond uitgeteld in je bed. Waar een paar uur later de hele riedel weer opnieuw begint.
Respect!
Daarom…RESPECT voor iedere single moeder voor wie dit de dagelijkse realiteit is. Na deze maand mag ik eigenlijk nooit meer zeuren. Aan de andere kant. Het is zoals het is. Voor mij is dit nu eenmaal zwaar. Het is mijn eigen probleem. Voor mij is dit nu even de waarheid. So be it.
Een dag niet geleerd…
De moraal van dit verhaal? Ik heb zeker weer wat geleerd. Geleerd te zien dat mijn partner wel degelijk veel doet. En dat ik dat best wat meer mag waarderen.
Hoe laat jij merken dat je de ander waardeert?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
