Eerder sprak ik over 4 dingen waarvan ik hoop dat mijn dochter ze anders zal doen. Het artikel kan je hier lezen. Er is natuurlijk ook altijd een tegenhanger. In dit geval 4 dingen waarvan ik juist hoop dat Mila ze hetzelfde zal doen. Zoals ik dat heb gedaan. Omdat ik de wijsheid in pacht heb? Nee, maar wel omdat ik het gevoel heb dat mijn ouders mij goede normen en waarden hebben bijgebracht. En ik dat door wil geven aan mijn dochter.
Show some respect
Hetzelfde doen? Wat dan? Respect en aandacht voor ouders en grootouders bijvoorbeeld. Voor mij een heel belangrijk punt. Dat hebben mijn ouders mij meegegeven. Het is iets wat ik persoonlijk essentieel vind voor de opvoeding van mijn dochter. Hoe vaak zie ik niet om mij heen dat er geen aandacht en respect meer is voor oudere mensen. Voor ouders. Voor Opa’s en Oma’s. Het lijkt wel alsof er meer oppervlakkigheid is gekomen. Alsof ouderen eerder worden ‘afgedankt’. Klinkt niet leuk. Ik weet het. Het is waarschijnlijk ook niet zo zwart-wit. Maar het is wel hoe ik het ervaar.
‘ἐμπάθεια’, oftewel: empathie
Empathie. Ook zo’n belangrijke eigenschap waarvan ik hoop dat ze dat (hetzelfde) zal hebben . Los van de oppervlakkigheid heb ik het gevoel alsof de maatschappij is veranderd. Er een ‘ikke-ikke-ikke’-mentaliteit is gekomen. Iets wat ik absoluut niet mee wil geven aan mijn dochter. Valt er iemand met zijn fiets? Na een korte blik loopt het gros van de mensen door. Blikje frisdrank gedronken? Prullenbak op drie stappen afstand? Nah, te ver. Laat maar op het bankje staan. Of nog erger, gooi maar op de grond. De bus instappen en de buschauffeur groeten? Ben jij gek?! Afijn, zo kan ik nog wel even doorgaan. Om maar in social media-termen te praten: “vind ik niet leuk“.
The sky seems the limit
Sparen in deze tijd een belangrijk punt? Welnee. Uitgeven zullen we. Met zijn allen. Iedere keer dat ik in de stad loop zie ik mensen ‘en masse‘ rondlopen met allerlei plastic zakken (of papieren tassen van de Primark) gevuld met legio kledingstukken in hoeveelheden die je volgens mij niet eens allemaal kunt dragen. ‘The sky – lijkt – the limit‘. Veel betalen met creditcard (want dan duurt het lekker lang voordat het wordt afgeschreven). Of gewoon bijna alles uitgeven wat je hebt. Het gebeurt. Maar niet bij mij. Ik zal vast wel eens als een muts worden gezien dat ik heb gespaard. Ik heb dat geleerd van mijn ouders. Altijd wat achter de hand hebben voor het geval dat. Ik hoop dat Mila dat hetzelfde zal gaan doen.
Gutfeeling…hetzelfde als bij mama? niets mis mee!
Wat ik Mila ook nog bij wil brengen? Waar ik zelf steeds meer naar ben gaan luisteren. De laatste – pakweg – vier jaar helemaal. Luister naar je ‘gutfeeling‘. Oftewel je onderbuikgevoel. Dat is zó belangrijk. Rationeel denken? Begrijp ik. Maar volledig in je denkhoofd zitten? Not a good idea. Ik was nooit goed in beslissingen nemen. Dat vind ik soms nog steeds ingewikkeld. Maar het wordt steeds makkelijker. De beste beslissingen heb ik genomen op basis van intuïtie. Mila, probeer dat alsjeblieft hetzelfde te doen. Of in ieder geval een balans daarin te vinden. Het kan je zóveel brengen…
Hoe is dat voor jou? De dingen anders doen of juist hetzelfde? Wat zou jij willen voor je kind?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
