4 dingen waarvan ik hoop dat mijn dochter ze anders zal doen

Dingen waarvan je hoopt dat je dochter het anders zal doen? Waar denk je dan aan? Heb je zelf het gevoel dat je dingen ‘fout‘ hebt gedaan dan? Nou nee, maar ik heb wel eens het gevoel dat ik niet alle kansen heb gepakt. Omdat ik het niet durfde. Niet wist. Of omdat mijn moeder het té graag wilde. Ik dat best wel voelde als dwang. En ik het daarom persé niet wilde doen (tienerleeftijd hè. Lekker afzetten tegen je ouders. Ja, zo’n dochter was ik ook)…

Mijn ouders konden mij hier gewoon niet zo goed mee helpen. Ik heb het als dochter zelf uit moeten (en willen) zoeken. Daardoor is mijn zicht op wat mogelijk was, wat beperkt gebleven. En ben ik vooral gaan kijken wat mijn mede-klasgenootjes uit klas 6 (jaja, uit die periode ‘stam‘ ik) wilden doen. En liep ik gewoon met ze mee. Jammer. I know. “Gedane zaken nemen geen keer“. “Als als, dan dan“. Voor mijn dochter Mila? Ik hoop dat ze een goede keuze zal maken. En als ze wil…dan gaan wij haar daar zeker bij helpen en ondersteunen.

Toen mijn moeder op een gegeven moment met de suggestie kwam om een jaartje High School te proberen. En dat wel heel erg aan het promoten was. Ging ik dan als dochter ook direct met de hakken in het zand. Eerder moest ik het zelf uitzoeken. Dan ging ik nu dus ook vooral niet doen wat zij graag wilde. Of ik zelf interesse had in een uitwisselingsprogramma? Weet je dat ik zover niet eens dacht? Wat overheerste was het gevoel dat ik dus absoluut niet ging doen wat mijn moeder wilde. Zonde. Wat ik mijn dochter wil leren? Om verder te kijken dan het eerste gevoel.

Kijk, ik geloof dat je van alles wat er in je leven gebeurt iets leert. Ook van de mensen die je ontmoet. Wat ik alleen toen wel had willen weten is dat sommige vrienden niet ‘voor altijd’ zijn. Soms komen er mensen in je leven van wie je later ook afscheid moet of kunt nemen. Loyaliteit is iets wat enorm hoog bovenop mijn lijstje staat. Maar mijn dochter Mila mag best leren om daar wat losser in te zijn. Vrienden komen en gaan. Dat is een natuurlijk verloop.

Last but not least. Lieve dochter, ga voor het geluk. Geniet van alles wat op je pad komt. Ga niet te snel voor ‘huisje, boompje, beestje’. Een aandachtige lezer zou kunnen denken dat hier tussen de regels staat geschreven dat ik niet gelukkig ben. Of op zijn minst het gevoel heb wat te hebben gemist. Niets is minder waar. Het leven loopt zoals het lopen moet. Prachtig toch, hoe je uiteindelijk na ruim twintig jaar samen toch nog een kind mag krijgen? Voor mij betekent het dat dit ‘meant to be‘ was.

Begrijp mij niet verkeerd. Ik heb veel gezien van de wereld. Letterlijk en figuurlijk. Maar voor mijn gevoel hadden we daar vroeger mee kunnen beginnen. Ik hoop dan ook dat mijn dochter vanaf het prille begin meer de tijd neemt om de wereld te ontdekken. En daar ontzettend van geniet.

Hoe moeilijk het voor een kind ook kan zijn om zelf te bepalen wat ze wil. Sta ik er toch absoluut achter dat mijn dochter zelf bepaalt wat goed voor haar is. Ik als moeder. Wij als ouders. Houden zielsveel van haar en willen haar heel graag ondersteunen en helpen met alle keuzes die ze – uit vrije wil of noodgedwongen – moet maken. Op een goede, ondersteunende manier. Maar het belangrijkste in dit alles. Wij zijn er altijd voor haar. Wij staan achter haar. Punt.

Waarvan hoop jij dat je kind het anders gaat doen?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Meer tips, adviezen en persoonlijke verhalen in je inbox? Schrijf je in!

[ Vul je mailadres in en klik op ok! ]