13 redenen waarom relativeren (als moeder) een heel goed idee is

Relativeren? Yep, juist ja. Iets wat voor mij steeds belangrijker aan het worden is. Voordat je het doorhebt verzand je soms in de sleur van het alledaagse leven. En maak je jezelf (te) druk om ’triviale’ dingen als boodschappen doen (“Tjongejonge, ik ben al twee uur bezig“), je gewicht (“Vind je dat ik dikker ben geworden? Nee, echt niet? En dit randje hier dan?“) en ben je alleen maar zinloos aan het klagen (“Jij kan lekker pauze houden op je werk. Ik niet.“). Of krijg je paniekkriebels als je weer eens iets leest over producten die volgens anderen niet goed zijn voor je kind. Is dat de persoon die ik wil zijn? Nou nee. Dus …waarom is relativeren nou zo’n goed idee?

Relativeren? Ok, …go!

Relativeren. Het zorgt ervoor dat je met een frisse en ontspannen blik kijkt. Naar de dingen zoals ze zijn. En zijn die eigenlijk wel zo erg? Nee dus. Niet altijd.
Gaat het even wat minder? Dipje? Can be. Maar vergeet niet. Het een kan naast het ander bestaan.
Andere moeders hebben vaak dezelfde ervaringen. Echt waar! En zij redden het ook.
Vaders ook trouwens (keyword: relativeren).
En dan heb je zelf maar 1 (2,3 vul maar in) kind(eren).
Het zijn allemaal maar fases. Het houdt eens op…en dan begint er weer een nieuwe fase.
Ooit gaan je kinderen het huis uit (en nu weet je misschien al dat je dat verschrikkelijk gaat vinden), dus geniet van het hier en nu.
Ook jongere moeders zijn niet altijd tevreden met hun lijf. Tja, relativeren dus.
En gaat het daar eigenlijk überhaupt wel om? Want wat je van binnen voelt, straal je ook uit naar buiten. Iemand die hier heel leuk mee omgaat is dresscoach Glancy.
Op jongere of latere leeftijd een kind krijgen. Je gaat allemaal door dezelfde stadia heen (het pittige eerste jaar, de zogenaamde ‘sprongetjes’, de eerste keer van alles…)
Relationele problemen? Soit. Komt voor in ieder (goed) huwelijk. Ze noemen het niet voor niets een ‘werkwoord’ hè (liefde bedoel ik dus).
Soms lijkt relativeren heel moeilijk. Ik noem maar een dwarsstraat. Werkloos, echtscheiding, andere nare gebeurtenissen? Natuurlijk is dat (heel) erg. En heb ik er geen pasklare oplossing voor. Wat ik wel kan adviseren. Erken. Laat het er zijn. Voel. En probeer dicht bij jezelf te blijven bij het zoeken naar een oplossing.
Voor mij het allerbelangrijkste. Realiseer jezelf dat er altijd (veel) ergere dingen zijn. Natuurlijk is dit probleem voor jou op dit moment heel reëel. En betekent dit niet dat je het weg moet stoppen. Maar op het moment dat je ziet / merkt / hoort dat een voor jou intens dierbare persoon het moeilijk heeft…dan valt al het andere even weg.

Kijk eens voor je…

Kortom. Relativeren is iets wat bij mij heel erg speelt. Op dit moment ben ik dat zelf enorm aan het praktiseren. Na een ontzettende klaagdag realiseer je jezelf ineens dat het leven maar kort is. En besef je dat wat er ècht toedoet. Recht voor je staat.

Relativeren. Iets wat je regelmatig doet? Of blijf je ‘vastzitten’ in je gevoel?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl