Kan het kwaad om je kindje aan één arm op te tillen?

Of het kwaad kan om je kindje aan één arm op te tillen? Natuurlijk is dat niet goed! Zomaar even een conversatie die ik met mijzelf had, nadat ik weer eens iets had geobserveerd. Ik liep even naar een toko om heerlijk vegetarische nasi rames te halen (met bami ketjap – dus met kip – dat dan weer wel). En mijn oog viel op twee jonge vrouwen. Ze hadden een klein jongetje – ik schat een jaartje of twee, drie – bij zich.

Ineens optillen, aan één arm

Op een gegeven moment wilde een van de twee het jongetje weer in de wandelwagen hebben. En zonder aarzelen pakt ze het kind bij één arm. Trekt hem pijlsnel ter hoogte van haar middel. Ja, aan één armpje dus. En duwt hem in de wandelwagen. Nog steeds aan dat ene armpje. Begrijp mij niet verkeerd. Het kindje huilde niet. De – waarschijnlijk – moeder schreeuwde niet. Er leek letterlijk niets aan de hand.

Een arm uit de kom trekken

Maar wat ik zag? Daar schrok ik van. Ik heb namelijk ooit een verhaal gehoord dat je een armpje heel makkelijk uit de kom kan trekken als je daar met je volwassen hand even iets te hard aan trekt. Het zou overigens ook niet bij mij opkomen om zoiets te doen. Gewoon, omdat als je zware boodschappen doet. Je dat ook beter kan verdelen over twee armen. Zodat je niet scheef trekt. Of je scheef gaat lopen. Slaat nergens op Rory? Ja, heeft er niets mee te maken. Maar het is meer een gevoel.

Veertigplus en beren op de weg zien

Zou ik dat dan ooit zelf hebben kunnen doen? Ging ik er recapitulerend over nadenken. Mijn kindje aan één van haar kwetsbare, kleine armpjes de lucht intrekken. Nee, is mijn antwoord. Dat heb ik niet gedaan en dat zou ik ook niet doen. Hoe kan het dan dat anderen dat wel doen? Is dat het veertigplus-beren-op-de-weg zien? Of is het gewoon logisch nadenken en handelen? Ik heb geen idee. Feit is wel dat ik er blijkbaar genoeg mee zat om erover te schrijven.

Nee, het is geen oordeel

Overigens niet persé om de jonge vrouwen te veroordelen. Of om er een oordeel over te hebben. Wel zeg ik eerlijk dat ik het zelf niet zou doen. Een rondje Google doet mij op de volgende term belanden: zondagmiddagarmpje. Ik lees het en ik word er niet blij van. Dit klinkt precies als het verhaal wat ik eerder heb gehoord. Let wel, het hoeft niet expres te gebeuren! Je wilt je kind behoeden voor een ongeluk en trekt hem of haar snel aan een armpje omhoog. Of je kleedt je kind aan en trekt per ongeluk net iets te hard. Niet voor niets komt het het meest voor bij kinderen tussen de een en drie jaar.

Lekker slingeren aan je arm

Dat had ik dus goed ingeschat. De situatie. Dat wat ik zag ‘spannend’ aanvoelde. De moraal van het verhaal? Doe je voordeel met mijn observatie. En het uitzoekwerk op Google. Het hoeft niet expres te gebeuren, maar kan wel schadelijk zijn voor je kind. Oftewel, je kindje aan één arm optillen is niet een heel goed idee. Net zoals wanneer je samen met je man speels je kind tussen jullie in laat slingeren. Onbewust had ik altijd mijn andere hand onder haar billen, zodat ze niet puur aan haar armen heen en weer werd geslingerd.

Heb jij weleens van een ‘zondagmiddag’-arm(pje) gehoord?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl