Hoe een gewoonte in je leven kan sluipen

Een gewoonte? Laatst had ik het nog. Na een intensieve sportles (’s avonds) zette ik een kopje thee (of eigenlijk gekookt water met verse plakjes gember) en automatisch dacht ik: “Ik pak een biscuitje erbij“. Ooit per ongeluk gekocht door H. De ‘foute’ variant (digestive) want nèt even wat vetter, vullender en zoeter. Al etende besef ik: “Waarom eet ik dit eigenlijk? Ik heb er niet eens echt trek in. Het smaakt mij zelfs niet. En toch eet ik gewoon door. Wat is dit?“

Een gewoonte: koekje erbij?

For the record. Op het moment dat ik het dacht heb ik de rest van het koekje weggegooid. Zonde? Misschien, maar beter dat dan het tegen mijn zin in opeten. En dat geldt eigenlijk ook voor een ander – momenteel best heikel – topic, een andersoortige gewoonte: het drinken van alcohol.

Alcohol bij Koffietijd

Afgelopen vrijdag was ik – samen met drie andere collega-Koffietijdvrouwen – te gast bij Koffietijd om samen met presentatrices Pernille la Lau en Quinty Trustfull een drietal stellingen te bespreken. Ter voorbereiding hebben we een zeer uitgebreid – en naar mijn mening een best ongenuanceerd – artikel in de Volkskrant gelezen over alcohol. Waar het over ging? Het aantal glazen wat iemand drinkt. De excuses die worden gemaakt. De gevaren. En dan komt het: hoe het drinken van alcohol ingeburgerd is geraakt. Een gewoonte is geworden.

Was het nu een ‘baco’ of een Safari Jus?

Ongemerkt ben ik –  nadat ik op mijn zeventiende of achttiende mijn eerste drankje heb gedronken – naar standaard drinken in het weekend gegaan en op een gegeven moment zelfs af en toe doordeweeks. Het werd min of meer een gewoonte. Was een antibioticakuur van tien dagen ineens ècht een dingetje. Waarom? Omdat ‘het consumeren van alcohol’ een gewoonte was geworden. Een lekkere gewoonte, dat dan weer wel.

Iets met een half wijnarrangement

Toegegeven. Het gaat mij niet om de ‘roes’ wat je weleens hoort. Al is het soms best lekker om eens te ontspannen in een kroeg met een knabbel en een (speciaal-)biertje. Of te genieten van een vijfgangen-menu met een bijpassend (half! want dat is genoeg voor mij) wijnarrangement. Want de smaaksensaties. De mix and match van heerlijke gerechten met speciaal uitgezochte bijpassende wijnen kan heel bijzonder zijn.

De gewoonte: doe mij maar een wijntje

Maar ongemerkt werd het toch wat meer. Op een verjaardag? Een wijntje. Een feestje, clubavond of een onverwachts etentje doordeweeks? Lekker, doe mij maar een glas wijn. De vrimibo destijds aan het einde van de week? Idem. Ook al moest ik regelmatig rijden. Na de zesde ‘spa bleu’ mocht ik van mijzelf wel één (en laat ik eerlijk zijn. Destijds maximaal twee) drankje(s) doen.

0% alcohol tijdens de zwangerschap

En toen raakte ik zwanger. Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, stopte ik vanzelfsprekend ‘cold turkey’. Alles de deur uit!  De stoofschotel waarin gewerkt was met wijn? Echt niet. Geen bonbon waar drank in kon zitten. En zeker geen bier met 0,00000035 procent alcohol, want dat héle kleine beetje? Nee, dat kon echt niet. Vond en vind ik nog steeds. Tikje rigide? Kan best. Maar ik stond en sta ervoor. Want wist je dat ik eerder schreef over FAS? Dat is de aandoening bij een kind wanneer de moeder tijdens de zwangerschap alcohol heeft gedronken.

Drooglegging anyone?

Ik heb zelf ruim negentien maanden niet gedronken. Een soort nieuwe gewoonte. En eigenlijk beviel dat prima. Maar voordat je het weet ‘groei’ je er toch weer in. En begrijp mij niet verkeerd. Dat is niet erg. Want waar je in het artikel leest dat het beste alcoholgebruik géén alcoholgebruik is (best rigide als ik het zo weer herlees). Sta ik niet achter volledige ‘drooglegging’. Achter het leven vanuit angst.

Alcohol en kinderen

De belangrijkste stelling voor mij tijdens de bespreking van het item in Koffietijd: ‘We moeten ervoor zorgen dat alcohol niet normaal wordt voor onze kinderen‘. Het klinkt gek, maar ik ben het ermee eens en het tegelijkertijd het niet ermee eens. Want het is dubbel. Natuurlijk wil ik dat alcohol niet ‘normaal’ wordt voor mijn kind. Aan de andere kant wil ik ook niet dat het een onderwerp wordt wat taboe is. Waar we verkrampt mee om moeten gaan. Want uit mijn jeugd (en dan heb ik het niet over alcohol) weet ik nog heel goed: wat niet mag is dus spannend.

Totdat je 36 bent mag je niet drinken

Ik denk dat het essentieel is om het bespreekbaar te maken. Ik wil het zeker verbieden totdat ze 18 jaar is. Maar is dat haalbaar? Wat doet ze wanneer je er niet bij bent? Bij of met haar vriendinnen is? Dan kan je het maar beter uit de taboesfeer halen en ervoor zorgen, dat áls er een verregaande interesse is. Ze het met je deelt. En eventueel samen met ons – als ouders – het eerste slokje mag proberen. Zodat we er in ieder geval bij zijn. En haar kunnen wijzen op de gevaren van alcoholgebruik.

Zo sta ik er in. Zo staan wij erin. Hoe gaan jullie om met de voorlichting en het eventuele gebruik van alcohol door je kind?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl