Hoe houd je de stroom cadeaus in december behapbaar voor je kind

Die stroom cadeaus hè. In die toch al drukke, overprikkelende decembermaand. Ik vind het best lastig om dat te ‘reguleren’. Het begint al in november. Of – laten we realistisch zijn – in september. Dat de eerste pepernootjes zich een weg weten te vinden naar de supermarkt en er zelfs speciale ‘pop-up’ delicatessenzaken uit de grond worden gestampt. September? Ja, echt waar. Ondergetekende zag zelfs begin november al de eerste kerstversiering om de hoek kijken. Wat ik daarvan vind? Het is wat veel.

Iets met prikkelen en overprikkelen

En als het voor ons al veel is, hoe moet dat dan wel niet voor een kind zijn? Blogcollega Lisette schreef een raak stuk over het effect van Sinterklaasjournaal op kinderen (en haalde er zelfs een radioprogramma mee). En heel eerlijk gezegd herken ik daar best veel van. Kinderen raken nu eenmaal snel geprikkeld (of overprikkeld) door het ‘gedoe’ om Sinterklaas heen.

The good old seventies

Deze moeder kan zich nog heel goed de eenvoudige jaren zeventig herinneren. Waarin er gewoon al veel minder prikkels leken te zijn. Geen Sinterklaasjournaal. Geen pepernoten in de winkel in september. Gewoon. Ergens in november begon het mij te dagen. Sinterklaas kwam bijna naar Nederland. Ik mocht een of twee keer mijn schoentje zetten. Pakjesavond was gezellig, maar behapbaar. De cadeautjes (en die waren heus niet groot) pasten in een wasmand. Waren te tellen. En het was ontzettend leuk!

En op pakjesavond? Lag ik hondsberoerd in bed. Gelukkig hadden de Sint en Pieten de cadeaus in onze slaapkamer neergezet

Overdaad schaadt?

Het is iets wat wel in mijn gedachten opkomt. Waar ik altijd heb gezegd dat ik niet zo’n kind zou krijgen dat het ene na het andere kadootje achteloos uitpakt, neerlegt en verder gaat naar kadootje nummer tig. Merk ik dat het nu – ze is 5 jaar – toch wel heel veel wordt. Let wel. Ze is oprecht blij met alles wat ze krijgt. Geniet ervan. En speelt ook overal mee. Dus waar ik bang voor was, dat gebeurt niet echt. Maar toch. Waar ik de eerste jaren met klem benadrukte dat ik het klein wilde houden. Niet te grote cadeaus, al helemaal niet te veel. Wordt het nu lastig om dat vol te houden.

Hoe vaak vieren jullie Sinterklaas?

Want de Sint doet een pakje in je schoen. Niet één keer, maar wel twee of drie keer. Hij komt naar school. Gezellig naar Oma en Opa (zo leuk! Onderling trekken we lootjes. Het is een gezellige boel). Maar daar blijft het niet bij. Ook bij papa’s werk is hij van harte welkom. En natuurlijk wil ik het thuis – zelf – op pakjesavond ook nog vieren. Hé, dan is het echt 5 december.

Het vereist wat technische skills om de step in elkaar te zetten

Sinterklaas, tandenfee en de Kerstman

Ik vind het hartstikke leuk. Echt waar. Maar vergeet niet dat ná Sinterklaas ook de Kerstman in het land komt. Tussendoor komt de tandenfee – in die fase zitten wij nu – ook nog even langsfladderen. En dan is ons dochtertje bijna zelf jarig. Cadeaus, kadootjes, geschenkjes. Los daarvan ben ik met mijn blog flink aan het groeien en ga ik ook wat meer samenwerkingen aan. Daar komen ook prachtige dingen (en vaak ook mooie spullen voor Mila) uit voort. Hoe reguleer je dat nu het beste?

Een step! Een van de mooiste cadeaus

In mijn geval? Nadat ik een mail kreeg van Steppenstore dat ik een mooie step uit mocht zoeken voor mijn dochtertje was ik blij verrast. Het kleine stepje dat ze twee jaar geleden van Sinterklaas kreeg, gebruikt ze niet heel regelmatig meer. Eigenlijk wordt ze er ook wat te groot voor. Natuurlijk ben ik dan reuze blij dat ik op deze manier een grotere step mag uitzoeken. Want van dit soort attributen wordt dankbaar gebruik gemaakt door ons kleine meisje. Tel daarbij op dat ik het fijn vind dat ze regelmatig buiten speelt en ‘it’s a done deal’, toch?

Maar is ie prachtig, of niet?

Cadeaus, kadootjes en geschenken

Maar ja. Al die cadeaus in de drukke decembermaand en dan óók nog een groot cadeau als een step? De oplossing diende zich in mijn hoofd al snel aan. Waarom geef ik het haar niet – namens Sinterklaas – op pakjesavond? Op 5 december? Zo gezegd zo gedaan. Als extra (kleine) kadootjes kreeg ze er een prikblokje van Frozen bij. Een jeans die ik in de uitverkoop had gekocht en klaar is kees. Zo is er voldoende aandacht voor elk pakje en is het ook behapbaar.

Heb jij ook een cadeau-kist?

Zo wil ik het ook doen met Kerst. Een cadeau mag best groot zijn, maar dan zijn er ook wat kleinere pakjes bij. En wat ik verder heb verzameld gedurende het jaar? Dat gaat in de cadeau-kist op zolder. Gedurende het jaar koop ik namelijk – vaak in de aanbieding – kleinere en wat grotere dingetjes die ik dan meteen apart leg. Handig voor een tandenfee-moment, of wanneer je op vakantie gaat, of voor Sint of Kerst, of gewoon voor een andere gelegenheid. Zodat je altijd iets bij de hand hebt en niet in paniek ineens wat hoeft aan te schaffen. Plus, als je het zo bewaart heb je een overzicht (iets wat ik dit jaar overigens niet had, maar dat terzijde).

De ‘M’ van Mila

Of ze blij is met de step vraag je? Enorm! Want waar ik zorgvuldig had gezocht naar een look-a-like van de step die ik ooit van mijn ouders heb gekregen. Vond ik er eentje die – natuurlijk – nog veel moderner en stiekem ook leuker is. Waarom leuker? Ik vind het bijzonder dat ik bij toeval een model heb uitgezocht, genaamd ‘Mau’ (de Yedoo Mau). De ‘M’ is uitgestanst in het frame. Op het frame vind je hilarische teksten als: “Cat says mau, mouse says ow“. En natuurlijk het allerbelangrijkste. De step is roze. Maar dan ook ècht roze.

Techniek staat voor niets

Opvallend zijn de luchtbanden. Het model (groot en uitgerekt). De kwaliteit! Een stevig frame. Alles was extreem goed separaat verpakt. Het in elkaar zetten was wel een dingetje trouwens. Het is jammer dat de gebruiksaanwijzing (te) beknopt is. De essentiële dingen zoals hoe je de rem – aan beide zijden – goed werkzaam krijgt was en is lastig uit te vinden (we zijn er nog niet uit. Nu gebruikt ze de handrem trouwens toch nog niet). Ook online kom je niet veel verder. Het is handig als je zelf technisch onderlegd bent. Maar goed, los daarvan. De step zelf? Is robuust, stoer en eigenlijk gewoon heel erg mooi. Het is jammer dat ik niet een rondje erop mag steppen (“Neehee mama, dit is een kínderstep!“).

Een heel blij meisje!

Vintage Rory?

Hij lijkt echt op het model wat ik vroeger had. Ik had dan nog een kussentje achterop. Weet je (nog) wel? Flink afzetten, goed doorsteppen, vaart maken en dan even achterover leunen en zitten op het kussentje dat zich boven het achterwiel bevond. Geïnspireerd door mijn jeugdherinneringen heb ik geprobeerd een foto te vinden van wat ik bedoel. Mijn mooie groene met gele step (lekkere seventies-kleuren). Tevergeefs. Ai, ben ik zelf misschien wat meer ‘vintage’ aan het worden?

Iets met de stroom cadeaus reguleren

Ik wijd weer uit. Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen is dat ik merk dat deze manier voor ons goed werkt. Toegegeven. Het zou beter kunnen. Want de tandenfee in het leven roepen was misschien niet zo verstandig. En kunnen we het bezoek van de Sint op papa’s werk de volgende keer beter laten zitten. Aan de andere kant gaat het daar niet persé om. Als je zelf probeert alles een beetje te reguleren. Een schema te maken waarin ook ‘rustdagen’ zitten tussen alle activiteiten door. Het aantal maal dat ze een schoentje mogen zetten beperkt. Dan komt het ook wel goed.

Bottom line? Ik wil dat mijn kind blij is met wat ze krijgt. Met elk kadootje. Of dat nu een hemdje is, een stickervel of een prachtige step. Hoe gaan jullie om met de stroom cadeaus in de feestelijke decembermaand?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

De Yedoo ‘Mau’-step heb ik toegezonden gekregen