Even snel naar New York? Vergeet het ESTA formulier niet!

Amerika en ESTA. Die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Sinds 12 januari 2009 is het ESTA-formulier (Electronic System for Travel Authorization) van kracht. Zonder dat laatste? Kom je de Verenigde Staten niet meer in. En soms is het best lastig om daar rekening mee te moeten houden. Herkenbaar? Je beslist – vrij last minute – op woensdag dat je op vrijdag een lang weekend naar New York wilt gaan. Lekker spontaan en in het moment besloten. Koffer? Die kan leeg mee. Hup, we gaan! Afijn, dat is hoe wij erin stonden zo ergens begin 2000.

Met ESTA naar Amerika

Dat is nu dus niet zo eenvoudig meer. In Amerika willen ze graag van te voren weten wie er naar het land reist. Met ESTA –  een online elektronisch systeem voor reistoestemming naar de VS – probeert de Amerikaanse regering de toestroom van reizigers te beheersen en reguleren. Eigenlijk vervangt dit als het ware het groene formulier dat je voorheen in het vliegtuig moest invullen (I-94W, voor de kenner). Dit hebben wij zelf regelmatig gedaan. Zowel op de vlucht voor onze rondreis langs de Westkust als voor onze regelmatige weekendjes naar New York. Tegen het einde van de vlucht, vlak voor de piloot de daling ging inzetten, vulde je dit even in.

Maar dat geldt toch niet voor mij?

Voor wie dit allemaal geldt vraag je? Iedereen die via het vliegtuig of per boot naar Amerika wil reizen (of als je inwoner bent van een land dat onder het Visa Waiver Program valt). En ja, Nederland is zo’n land. Dus heb je zin in een weekendje weg of wil je graag een fijne fly and drive boeken (en blijf je niet langer dan 90 dagen), dan vraag je ruim op tijd je ESTA Amerika aan via het formulier dat je online kunt vinden. Want een goede voorbereiding is het halve werk. Je geeft per slot van rekening best een hoop geld uit aan zo’n reis en dan wil je ook dat alles goed verloopt.

Don’t try this at an American airport

Afijn, een van de laatste keren dat we – in de periode pre-kind – een lang weekend naar New York gingen, was ik in een lollige bui en besloot ik een grappig hoofd te trekken naar de douane ambtenaar bij aankomst op de luchthaven JFK. Ik ging nog verder en ik maakte de opmerking: “Zo lijk ik helemaal niet op dat chagrijnige gezicht in mijn paspoort, hè?“. Vanzelfsprekend in het Engels en volledig overtuigd van mijn humor ging ik ervoor. Dat vond de douane beambte niet fijn. Na een boze blik kon ik toch echt even wachten totdat hij tergend langzaam al mijn gegevens had gecontroleerd.

In april 2009 toen we logeerden bij een vriend van ons

Met een blanco gezicht en een ESTA in the pocket

Gelukkig heb ik daarvan geleerd en trek ik tegenwoordig angstvallig een blanco gezicht, klink ik heel beleefd en maak ik geen grapjes meer. En vraag ik – ruim van te voren – een ESTA aan wanneer we weer eens richting Amerika gaan. Gelukkig heb ik dit veelvuldig kunnen oefenen, toen ik nog bij een hele grote Nederlandse bank werkte. De directeur voor wie ik werkte, reisde frequent naar verschillende landen waaronder Amerika. Daardoor voelde het ook minder ‘spannend’ om dit soort aanvragen te doen.

Once upon a time … naar Amerika

Toen het er vorig jaar even naar uitzag dat we met zijn allen een weekend naar Amerika zouden gaan (Manhattan, New York), begon het toch wat te kriebelen. Want mijn moeder had al heel lang niet gereisd, mijn broertje was nog nooit in het buitenland geweest (als je Duitsland niet meetelt) en voor ons dochtertje zou het ook de eerste keer zijn dat we een redelijk verre reis gingen maken. Hoe vul je die ESTA-formulieren dan voor iedereen in? Uiteindelijk kwamen we er niet uit (vlucht inclusief hotel of een AirBnB en losse vlucht?) en bleek mijn broertje lastig vrij te kunnen nemen (en had hij net een appartement gekocht). Kortom, teveel ‘beren op de weg’, dus het ging toch niet door.

Kat in het bakkie?

Ook daar heb ik van geleerd. We wilden het allemaal heel spontaan regelen. Eerder was het niet gelukt omdat ik ons dochtertje te klein vond voor de verre reis. Plus ik vroeg mij af of ze nu echt wel zou genieten van al het leuks dat een drukke stad als New York te bieden heeft. Nu de mogelijkheid zich aandeed. En mama en mijn broertje ook mee wilden gaan. Leek het ‘kat in het bakkie’. Nee dus.

Last minute ESTA

De volgende keer zal ik echt meer tijd nemen om mij wat beter te oriënteren van te voren. Want op het laatste moment ‘even’ beslissen over een vlucht inclusief hotel of een AirBnB met losse vlucht – laat staan alle overige besluiten die erbij komen kijken – is niet iets wat je in haast moet willen regelen. Laat staan die last minute ESTA-aanvraag. Het kán wel (zelfs met spoed), maar wil je eigenlijk echt wel al die stress op je hals nemen? Ik niet (meer), in elk geval.

Ook een hele mooie trip, New York in de winter van 2009

Amerika in the near future

Uiteindelijk zullen we waarschijnlijk met zijn drietjes die kant uit gaan en maakt dat de beslissing wat makkelijker (vlucht inclusief hotel waar we een extra bed bij laten zetten en we zijn klaar). Ik vind het oprecht heel erg jammer dat we dit niet meer samen met mijn moeder en broertje hebben kunnen doen. Aan de andere kant geloof ik toch dat de dingen lopen zoals ze lopen moeten. Wie weet wonen we in de toekomst wel een paar jaar in Amerika (zeg nooit nooit) en dan hebben we weer hele andere vergunningen en / of visa nodig. Dan moet onze familie overigens – als ze op bezoek komen – wèl een ESTA regelen. Komt tijd komt raad.

Ben jij weleens in Amerika geweest? En heb jij al eens een ESTA aangevraagd? Hoe heb jij dit ervaren / waar liep jij tegenaan?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Dit artikel is tot stand gekomen door een samenwerking