Pijn in je onderrug? Denk dan eens aan stress

Pijn in je onderrug? Ik weet er alles van. Een paar weken geleden – middenin een hele drukke periode qua werk, maar misschien nog wel meer een erg emotionele tijd – kreeg ik na een les body shape (ok, het was wel een hele pittige les) een beginnend schrijnend gevoel in mijn onderrug. Vreemd, dacht ik nog. Dat heb ik nog niet eerder ervaren. Ik ben iemand die een groot deel van haar leven heeft gesport en echt grote blessures heb ik tot nu toe nooit gehad. De dag na de genoemde bodyshape had ik een fijne pilates-les. Ik heb voor het begin van deze les braaf gevraagd of dat wel een goed idee was. En ja, dat was juist goed, zei de lerares.

Van pijntje naar pijn

Toch voelde ik na afloop de pijn in mijn onderrug weer. Goed, dacht ik. Laat ik verstandig zijn en een dag ertussen laten zitten voordat ik weer ga sporten. Gewoon hard doorwerken (terwijl ik dit typ denk ik ook meteen: “Hoezo nu weer ‘hard’ doorwerken? Kan het ook op een normale manier“) en op donderdag yoga doen, dat is vast een goed plan. Laat de bewuste hatha yogales die donderdag nu zijn gewijzigd in een pittige poweryoga les… En dat was net een stap teveel. In de loop van de dag werd het pijntje behoorlijk pijnlijk. Na een nacht slaap werd het zelfs alleen maar erger. Totdat het uiteindelijk zó’n pijn deed dat ik de huisarts een bezoek bracht.

U heeft uw onderrug zwaar overbelast

Huisarts? Is dat niet een tikje overdreven Rory? Nou nee, want de zaterdag daarop zouden we met vakantie gaan. In het kader van ‘better safe than sorry‘ wilde ik toch even laten kijken of ik niet misschien iets heel ernstig had geblesseerd. Uit nader onderzoek door de plaatsvervangende huisarts bleek dat ik mijn onderrug zwaar had overbelast. Dat ik juist moest blijven bewegen (maar niet sporten) en dat ik dat voor elkaar kon krijgen door pijnstilling te gebruiken. Iets wat ik liever niet doe, maar soit. Wat moet dat moet.

Twee weken pijn in mijn onderrug

Om een lang verhaal kort te maken. Ik heb ruim twee weken rondgelopen met pijn in mijn onderrug. In diezelfde periode kreeg ik ook behoorlijke buikpijn en wat andere vage klachten. Typisch, dacht ik. Totdat een lieve collega-blogger mij erop wees dat het helemaal niet zo gek was dat ik allerlei klachten ervoer. Want het was zo’n ontzettend verdrietige periode voor mij. Het belletje begon te rinkelen. De vakantie van de week ervoor, voelde heel dubbel omdat we vorig jaar op exact dezelfde plek waren in precies dezelfde periode. Ik daar gebeld werd met afschuwelijk nieuws over mama. En we onze vakantie hebben afgebroken.

Hoe ga ik daarmee om?

De buikpijn kreeg ik tijdens een event vlak voor de sterfdag van mijn moeder. Het klinkt natuurlijk eigenlijk ook heel logisch. Maar het kwam pas echt binnen toen ik uiteindelijk meer wilde gaan bewegen en gisteren mijn eerste yogales sinds weken volgde. Ik vertelde de docent dat ik zo’n last had gehad van mijn onderrug en dat ik niet zo goed wist hoe ik daar – qua oefeningen – mee om moest gaan. Waar ik precies op moest letten. Die tips? Die kreeg ik ook hoor. Niet ‘planken’ met ‘floating knees‘ maar gewoon de knieën op de grond. Nooit met gestrekte benen naar voren buigen, maar eerst je knieën buigen.

Moeilijke emotionele situatie en stress

Heel waardevol. Maar waar ik nog veel meer van onder de indruk was, was van wat ze daarvoor zei. Ze keek mij doordringend aan en vertelde mij dat pijn in de onderrug bijna altijd gerelateerd is aan hele moeilijke situaties en gebeurtenissen, of aan veel stress. Dat je dan mentaal en emotioneel geraakt bent. Teveel op je hebt genomen. Waardoor het gaat vastzitten wat zich uit in een fysieke pijn. “Zet je jezelf teveel onder druk? Maak je jezelf bezorgd? Ben je gestresst? Is er een moeilijke emotionele situatie?“. Ik beaamde het en durfde mij er op dat moment verder niet over uit te spreken.

“Do you need a hug?”

De keer dat ik dat wel heb gedaan namelijk (en daar schaam ik mij overigens helemaal niet voor) was de eerste les yoga na het overlijden van mijn moeder. Diezelfde docente keek mij toen alleen maar aan en vroeg: “Do you need a hug?” en ik ging los. Huilend deed ik mijn verhaal. Ze heeft er zo liefdevol op gereageerd. Adviseerde mij om achterin de zaal te gaan liggen zodat ik letterlijk ruimte had. Mee te doen als dat goed voelde en vooral te huilen. Want dat was ‘healing‘.

Lion by Aqua-Licious

Wat ben ik dankbaar voor dit soort mensen om mij heen. De yoga docente, de collega-blogger en de anderen die er voor mij zijn. En wat ben ik blij dat ik yoga heb (her)ontdekt. Het is zo goed voor mij. Voor mijn lijf maar ook zeker voor mijn ‘mind‘. Waar ik voorheen tijdens de lessen een dun en glad yogamatje van de sportclub gebruikte en uiteindelijk een hele goedkope variant vond bij een drogisterij. Merk ik – nu ik een prachtige professionele en bijzondere yogamat gebruik – dat ik de bewegingen veel beter doe en ook zo ervaar. Ik glij niet meer uit en voel mij zelfverzekerder in de houdingen.

Het oog wil ook wat

Dat de mat is gemaakt van pvc met een microvezel toplaag voor extra grip werkt zeker mee. Hoe meer je transpireert, hoe meer grip je krijgt op je yogamat. Ik heb inmiddels flink wat verschillende soorten (hot) yogalessen gevolgd, nagenoeg allemaal in een temperatuur van om en nabij 40 graden celsius. Dus transpireren doe je zeker. Natuurlijk blijf je niet rotsvast op je mat staan, maar ik merk zeker een essentieel verschil met de ‘goedkope’ mat van eerder. Ik heb veel grip door de microvezel toplaag. En laten we eerlijk zijn. Hoe ge-wel-dig is deze yogamat om naar te kijken? Ik ben er echt heel erg blij mee.

Matchy Matchy

Dat ik ook een matching waterflesje heb ontvangen is natuurlijk helemaal leuk. Dat het duurzame waterflesjes zijn, gemaakt voor hergebruik is helemaal meegenomen. Wist je dat deze flesjes ook opvouwbaar zijn? (dus leeggedronken nemen ze bijna geen ruimte in beslag in je tas).
Met het handige karabijnhaakje hang je het flesje gemakkelijk aan je sporttas. Oh ja, ze zijn gemaakt van BPA-vrij plastic en zijn dus vrij van schadelijke stoffen. Je wast ze af met warm water. Ik doe ze zelf liever niet in de vaatwasser. Kleine moeite om het met de hand te doen.