PAEZ lancering, tango dansen, met tranen in mijn ogen bij de politie en een glas champagne

Soms loopt een dag totaal anders dan je van te voren had verwacht. Ik had mij voorbereid op de reis naar Amsterdam (voor de lancering van het Argentijnse schoenenmerk PAEZ – spreek uit: [PAA-EZ]). Kind naar school gebracht. Direct door met het openbaar vervoer. Niet teveel drinken (want ik reisde met een sprinter, dus geen toilet onderweg). Bij aankomst op het Centraal Station best nog een flinke tippel naar een prachtige ruimte bij ‘Tussen de bogen’. Een mooie ruimte waar normaal gesproken tango les wordt gegeven.

Do the tango

Oldskool espadrilles

Deze bijzondere locatie was uitgekozen om schoenenmerk PAEZ in Nederland te lanceren. En ik mocht erbij zijn. In één woord? Wow! Ik – met mijn 46 lentes – kan mij nog de ‘oldskool’ espadrilles herinneren. Makkelijke, eenvoudige, platte schoentjes die op de een of andere manier volledig uit het straatbeeld waren verdwenen. Volgens mij waren ze toen (ik spreek over een jaartje of dertig geleden) niet echt noemenswaardig hip. Eerder ‘makkelijk’.

Wat zijn ze ontzettend leuk hé?

Aaaah en ook in kindermaatjes! “Mam, wil je ze ook voor mij kopen?”, vroeg Mila meteen

PAEZ!

Hoe anders zijn de espadrilles van PAEZ. Mooie kleuren, dessins en afwerking. Een elastisch stukje bovenaan in de stof zorgt voor een fijne instap. De voering van katoen zorgt voor een fris gevoel. In kindermaten verkrijgbaar vanaf 26 en in volwassen maten tot en met maat 46. Om de schoen wat meer body te geven (de basis blijft een platte schoen met bovenstof van – grotendeels – katoen) heeft PAEZ een leren zool in de schoen verwerkt. Ideaal, want ademend. En fijn, het zorgt voor meer comfort. Prettig! Zeker in de zomer, wanneer je met blote voetjes in schoenen stapt.

Gerlien van ’t Hof van Antar Shoe geeft de presentatie (spot de leukerds die zij draagt!)

Want ik weet niet hoe het met jou zit, maar tijdens warm zomerweer transpireer ik toch best wel een beetje. En helaas de voeten toch ook soms. Gelukkig zijn (bijna) alle espadrilles van dit fijne merk van katoen (zowel de voering als het bovenmateriaal bedoel ik). Mijn prachtige exemplaren – wat zijn ze gaaf hè – zijn deels van polyester, door de prachtige shimmers. Maar ook van katoen! De rubberen zool zorgt ervoor dat het niet erg is als er een regenbui over je heen komt.

Stoere espadrilles voor de man

Do the tango met PAEZ

Afijn, de bedoeling was dat we ter plekke een paar espadrilles mochten uitzoeken (gaaf!) èn aandoen. Om er vervolgens een tango workshop mee te doen. Zo gezegd zo gedaan. Goed om te weten is dat je soms beter een maatje kleiner kan kiezen. Ik zit dan ook tussen maat 37 en 38 in, maar maat 38 was ècht te groot.

How do you like my PAEZ? (prijs van dit specifieke model is 49,90)

I tango, you tango

De tango workshop werd gegeven door Manuela van Buenos Aires Tango. Charismatisch! En wow, wat een bewegingen, wat een dans. Op flinke hakken! Waar ik eerst nog verkondigde dat ik ook liever op hakken de workshop wilde doen, kwam ik daar ernstig op terug na de eerste paar oefeningen. Not so easy. Zeker toen we met elkaar gingen oefenen (was leuk hè Dineke?). Een misstap maken met flinke stiletto heels? Dat gaat pijn doen. Liever de PAEZ espadrilles aan.

Fotograferen en tegelijkertijd tango-passen leren? Not a good idea

Hoe snel leer je de tango?

Wist je dat je – als vrouw – na 5 lessen al best wat oefeningen kan doorhebben? En dat je na 3 – 6 maanden de tango passen kan toepassen? Dat een man daarentegen daar 6 maanden tot 1 jaar voor nodig kan hebben? Want hij leidt (de tango) per slot van rekening. Hmmm.

Dus na 6 maanden kan ik dit ook?

Empathie voor je medemens

Afijn, na deze bijzonder leuke en toch inspannende ochtend (ik wil het altijd heel-erg-goed doen, vermoeiend) liep ik terug naar het Centraal Station. Mijn blik viel op een man en een meisje die een oudere, Aziatische vrouw ondersteunden. De vrouw – ik schat haar een jaar of 80 – kon zichzelf niet staande houden. Ze ging gebukt onder het gewicht van een zware rugzak, een schoudertasje, een plastic tas met boodschappen èn een trolley.

Hoe help je iemand die niet geholpen wil worden

Ze was gevallen. Op straat. En flink ook. Toch wilde ze geen hulp. Ze sprak heel gebrekkig Nederlands en wilde graag naar huis. De eerste persoon ter plekke bedacht – gelukkig – dat hij de verantwoording niet wilde nemen om deze bejaarde vrouw alleen op straat te laten lopen. Dus met zijn drietjes bleven we bij haar terwijl hij de politie belde.

Met tranen in mijn ogen bij de politie

Om een lang verhaal kort te maken. De politie kwam en besloot de vrouw naar huis te brengen. Vanzelfsprekend gingen ze checken of er iemand thuis was, anders werd voor de zekerheid de ambulance gebeld. Eerlijk? Je handelt vanuit een opwelling. Blijft bij iemand. Houdt haar vast en draagt haar over. Maar het is niet niks. En voor ik het wist stond ik met tranen in mijn ogen te praten met de agenten ter plekke.

Live your life

Het raakte mij. Meer dan ik dacht. Intens. Omdat ik Indisch ben? Omdat ik meevoelde? Met deze lieve, angstige, koppige mevrouw? Omdat ze mij aan iemand deed denken? Hoe het ook zij. Ineens sta ik merkbaar anders in het niet zo luchtige leven. In plaats van mij naar huis te haasten ga ik – in mijn eentje – uitgebreid luxe lunchen (zuurdesem broodje met verse zalm en een latte macchiato) en doe ik iets geks. Nog vóór 13 uur besluit ik een glas champagne te nemen en geniet ik van het moment.

Iets naars verwerken

Ik leg spontaan contact met zomaar een andere vrouw (zij lette op mijn spulletjes terwijl ik een glas champagne haalde). We hadden het over de gebeurtenis en al pratend werd ik bijna weer emotioneel. Soms loopt een dag anders dan je denkt. Raken gebeurtenissen je meer dan je had gedacht. En realiseer je jezelf dat je mag genieten. Van elke dag. Van elk moment. Hence … het glas champagne.

En ook casual zijn ze een groot succes. Ik was ze aan het inlopen, maar dat bleek eigenlijk niet nodig. Ze lopen heerlijk!