Opruimen, waarom het een ding is en blijft als moeder

Opruimen. Ik sprak er al diverse malen over. Het is een ongoing mantra dat maar in mijn hoofd blijft dreunen. Waar mijn moeder mij vroeger weleens op het nut van handige opbergbakken wees, blijf ik er inmiddels bij dat je beter eerst kunt ‘ruimen’ (oftewel opruimen). Wat je overhoudt kun je inderdaad opbergen, maar wel graag op of in eenzelfde vaste plek. Want rommel creëer je als je spullen laat slingeren.

Een hoos aan creatieve uitingen

Laat dat als moeder van een heel creatief meisje van 6 jaar nu echt een dingetje zijn, opruimen. Wat er allemaal aan ‘knutsels’ en tekeningen wordt geproduceerd. Je wilt het niet weten. Het begon al bij de peuterspeelzaal. Iedere dag kwamen de meest mooie creaties mee naar huis. Prioriteiten stellen is eigenlijk altijd al een issue geweest voor mij. Zo geldt dat ook bij uitzoekwerk van de kunstwerken van je kind. Want laten we eerlijk zijn, alles is toch mooi?

Uhm, waar was ik ook alweer gebleven?

En dus heb ik letterlijk alles nog (echt waar). Begon ik ooit met een halfslachtige poging om alles te fotograferen. Liep dat ook weer op niets uit. Ik werd gestoord door de deurbel. Dacht ineens eraan dat ik nodig een was moest ophangen. En toen moest ik ineens mijn kind van school ophalen. De dag erna wilde ik weer verder gaan met fotograferen, maar in mijn enthousiasme had ik alles keurig opgestapeld en je raadt het al… waar was ik nu ook alweer gebleven?

Ai! Daar ging de verf van de kwalitatief niet zo goede witte vakkenkast

Iets met opruimen en een plastic opbergbak

Dat liet ik dus ook maar zitten. En het verzamelen ging weer verder. Toch die plastic bak gekocht, zoals mama al zei. Alleen was die binnen no time vol. Toen volgden ordners (ook weer snel vol), een presentatiemap van de Action (had ik niet zoveel aan, want alleen A4 paste goed en propte ik de A3-tjes toch weer in die al volle plastic bak). Natuurlijk is dat niet alles, want waar kinderen zijn is ook speelgoed. Nu heb ik ooit wel twee lage vakkenkastjes bij de bekende grote Zweedse gigant gekocht. Alleen is de kwaliteit niet bijster goed. Zo belanden er af en toe stukjes plakband op de witte kasten. Tot mijn schrik trok ik met het plakband ook de witte kleur van het kastje mee.

Opruimen in wát voor kasten?

Op zich ben ik wel heel blij met het principe van de vakkenkast. Daar zou ik nu alleen ook wat steviger opbergmanden in willen plaatsen. Ik belandde bij de heldere en duidelijke site van online meubelwinkel Emob en navigeerde direct naar het tabje ‘opbergen’. Al zoekende viel mijn blik op een prachtige vakkenkast (room divider). Mijn voorkeur gaat uit naar de eiken variant, gemaakt van spaanplaat, maar het uiterlijk is robuust en stevig. De pootjes onder het kastje maken het net meer af. De plooibare opbergmanden – vooraan uitgerust met een stevige metalen ring – passen er perfect bij. De manden die we nu hebben, moeten we gewoon aan de rand eruit trekken. Denk aan zware knutselspullen, of Lego en je begrijpt dat die opbergmanden er niet meer zo mooi uitzien.

De manden trek je niet zo handig uit de kast en je ziet dat ze slordig en ‘lubberig’ worden

Leg altijd iets terug op dezelfde plek

Natuurlijk komt dat ook doordat we eens goed alles moeten gaan uitzoeken. Ik doe dat zelf – eens in de zoveel maanden – en dan ziet het er best goed uit. Een paar weken later begint alleen alweer de klad erin te komen. Wat ik al eerder zei, het heeft te maken met discipline. Leg áltijd iets terug op dezelfde plek. Vandaar ook de specifieke indeling per opbergmand. Wat jullie natuurlijk nog niet weten is dat wij al het speelgoed van Mila bewaren in de speciale ‘kinderhoek’ van onze woonkamer. In haar slaapkamer wordt namelijk (nog) niet gespeeld.

Speelgoedhoek anyone?

Ik vind het een fijne afbakening doordat we de vakkenkasten hebben geplaatst achter de 3-zits bank waardoor de kasten als het ware een verlengde van die bank worden (handig om glazen en andere spulletjes op neer te zetten). Ook zorgt het ervoor dat het speelgoed niet meteen in het oog springt als je de woonkamer binnenkomt. De reden hiervoor is dat ik het fijn vind om bij speeldates dicht bij de kinderen te zijn. Die begonnen toen ze 4 jaar was en dan vind ik ze echt nog te klein om alleen boven te spelen. Zeker met een open trap.

Zo zie je nagenoeg niets van de speelhoek (achter de bank)

Opruimen zorgt voor rust

Los daarvan merk ik dat het een zekere rust geeft in haar kinderkamer. Natuurlijk zijn daar ook (veel) knuffels en is daar weer ander speelgoed te vinden. Maar de slaapkamer houd ik graag rustig(er). Minder prikkels, minder stofnesten en geen propvolle kinderkamer. Ik ben heel blij dat we het op deze manier hebben aangepakt. Het enige ‘nadeel’ is dat opruimen nu echt ‘key’ is omdat alles zich in onze woonkamer afspeelt. Ja, opruimen blijft een ding. Wat ik overigens ook heb geleerd van mijn moeder is om de spulletjes van je kind geen ‘rommel’ te noemen. Behalve dat het onaardig klinkt geef je ook een (non-)waardeoordeel. Veel te negatief dus. Ik leer ons kind liever op een positieve manier met (het opruimen van) spullen omgaan.

Waar bewaren jullie het speelgoed van je kinderen? 

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Dit artikel is tot stand gekomen door een samenwerking