Een wijze les van mama. Dit bespraken we volgens mij vorig jaar nog. Toen ik weer eens lichtelijk baalde van alles wat ons huis inkwam en met name hoe diezelfde spullen opgeruimd werden (gewoon niet. Ja, of door mij). Heel eerlijk ben ik zelf ook niet echt van het opruimen. Totdat ik de kriebels krijg en alles ineens of opgeruimd moet zijn (of weg moet). Daarentegen ben ik wel iemand die wil dat alles zijn eigen plekje heeft. Want als dat niet zo is, dan creëer je rommel. Of troep zoals ik dat weleens noem.
“Het is niet goed om de spulletjes van je kind ’troep’ te noemen, Rory”
Mijn lieve mama – die op haar eigen manier heel erg wijs kon zijn – ving dat destijds eens op. Toen ik aan het oreren was en Mila’s spulletjes ‘rommel’ en ’troep’ noemde. “Dat moet je niet doen, Rory“, zei ze. “Het is niet goed om de spulletjes van een kind ’troep’ te noemen. Dan geef je haar iets verkeerds mee“. Je mag best weten, op dat moment schaamde ik mij diep. Nu ook weer terwijl ik dit opschrijf. Want hoe naar is het dat – als je zelf zo blij bent met al je kleine frutsels (ze soms zelfs weleens jouw ‘schatten’ noemt) – je moeder het maar ‘rommel’ noemt? Niet aardig. Niet waar. En gewoon niet netjes.
Ja, het klopt. Fijn zo’n comfy (maar toch logge en veel ruimte innemende) fauteuil, maar het ziet er toch niet uit zo? Plus erin zitten is geen optie meer
Ons huis raakt zó vol
Zo nu en dan loop ik weleens door ons huis om mij heen te kijken en heb ik dat eigenlijk ook best wel met onze eigen spullen. Laat ik nu weer even heel eerlijk zijn. Het ligt ook wel aan mij dat ons huis voller aan het raken is. Voor mijn werk krijg ik met enige regelmaat (en dat wordt steeds meer) wat producten toegezonden. Die producten moeten ergens blijven. Maar door mijn chronische moeite met afscheid nemen van fases (babykleding, kinderkleding, handgeschreven briefjes van mama, tekeningen van Mila vanaf de peuterspeelzaalperiode) en gewoon ook echt met herinneringen, kleding en spullen van mijzelf. Hoopt het zich enorm op.
Dit bracht een grote glimlach op mijn gezicht
Weer aan het ‘Marie-Kondo-en’
Waar Marie Kondo verkondigt dat kleding een categorie is waar je makkelijk mee kunt beginnen is dat voor mij juist een issue. Ik pas mijn kleding van toen ik rond de twintig / dertig jaar nu gewoon nog steeds. En ja, ik heb zeker nog items uit die periodes. Daarnaast ben ik ook nog eens heel zuinig en precies met wat ik heb. Kan ik best wel zeggen dat ik een redelijk fotografisch geheugen heb – wat kleding betreft. Ik weet namelijk nog precies wat ik wanneer droeg op de bijzondere momenten. En soms ook nog wel wat de ander toen aan had. Best bijzonder dus.
Verschil moet er zijn. Ik ‘style’ en H. zet het in elkaar…
Gooi jij al je kleding iedere dag in de was?
Goed. Een andere confession (nu we het toch over kleding hebben). Ik denk wat meer aan het milieu en ik gooi dus niet alle kleding na een dag in de wasmand. T-shirts en hemdjes natuurlijk wel. Maar vestjes? Jeans? Rokjes? Die eigenlijk niet. Maar waar laat je die dan precies? Mama heeft mij van jongs af aan geleerd om gedragen kleding vooral niet in je kledingkast terug te doen (logisch, maar toch). Ik hang het eerst uit (op zolder, of voor een open raam) en dan … belandt het op een hele fijne comfy fauteuil in onze slaapkamer.
Vraag mij niet waarom, maar ik houd in principe van ‘scheef’, alleen was dit geen succes
We hebben gewoon heel veel kleding
Onze slaapkamer is namelijk best groot. Bijna een luxe hotelkamer eigenlijk. De slaapkamer loopt (tada tada) via een open kleedkamer – altijd al op mijn wishlist gestaan – over in de badkamer. Yep, zonder drempels, zonder deuren. Maar zoals het altijd is: hoe meer ruimte, des te meer het opgevuld wordt. In ons geval – of laat ik voor mijzelf spreken – in míjn geval. Met kleding. Allebei hebben we een verleden in de modewereld en dus hebben wij veel (echt veel) kleding. H. trouwens ook, ooit mijn artikel gelezen over hoeveel overhemden hij in zijn kast heeft hangen? I rest my case.
O en check de details!
Onze fauteuil is gedegradeerd tot troep-vanger
Afijn, ik erger mij al een tijdje wild aan het feit dat die lekkere comfy fauteuil gewoon niet gebruikt wordt waar die voor gemaakt is. Om lekker in te zitten, hangen, chillen of voorlezen. Dat was oorspronkelijk het doel. Gezellig ons dochtertje voorlezen, samen hangend in die stoel. We zouden er samen in kunnen hangen, net als in een loveseat. Helaas is dat niet mogelijk door allerlei kledingstukken die over de armleuningen hangen (links voor Rory, rechts voor H.). De schone sportkleding die ik vaak alvast klaarleg op de bovenkant van de stoel. En laat ik de wasmand met verse, schone, opgevouwen was niet vergeten. De vaste plek voor de wasmand is de zitting van de stoel. Ziet er niet uit en is gewoon zonde.
Even een collage om te laten zien hoe waan-zin-nig mooi en ruim onze slaapkamer is geworden. Bijna een hotelkamer! En ja, het kledingrek staat recht (veel) beter.
Het kledingrek Linn van Brabantia
En toen viel mijn blik op een werkelijk magnifiek kledingrek van Brabantia, genaamd Linn. Ik zag het voor het eerst op het Spotlight event in Utrecht vorig jaar. Toen begon mijn hart al wat sneller te kloppen. Want ik zag een perfect beeld voor mij. Kleding die netjes aan hangers hing. Een hoog en breed, maar toch slank kledingrek dat wel heel chique oogt, zodat je er als het ware ‘doorheen’ kan kijken. Een wasmand die ècht mooi is om naar te kijken. Een ‘dresser’ die je slaapkamer nog meer als een luxe hotelkamer maakt. Wow, wat een fantastische make-over zou dat zijn.
Ja, je zag het goed. Vanuit onze ruime slaapkamer, loop je via – een open kleedkamer – naar de badkamer (eveneens zonder deur)
Bestaat Brabantia alweer 100 jaar?!?
Toen ik een tijdje terug dan ook aanwezig mocht zijn bij het superleuke event ter gelegenheid van het alweer 100-jarig bestaan van (Koninklijke) Brabantia en ik een product mocht weggeven in een winactie, was mijn keuze al snel gemaakt. Het kledingrek Linn moest het zijn. Niet alleen ik ben hier razend enthousiast over, maar vast veel meer vrouwen. En dat klopte zeker, gezien alle enthousiaste reacties. Natuurlijk kan er – helaas – maar een persoon winnen, maar blij dat ze ermee was!
En zo zie je ons mooie kledingrek Linn vanuit de gang. Mooi hè?
Ik wil ook af van die troep in onze slaapkamer
Toch bleef er iets knagen, want eigenlijk wilde ik ook heel graag dat prachtige item in mijn slaapkamer hebben staan. Ik was benieuwd hoe het de uitstraling van onze – nu best rommelige – slaapkamer zou veranderen. En je weet. Van opruimen komt opruimen. Dan kan ik wellicht in een keer doorpakken met het selecteren, weggeven en wegdoen van kleding die ik niet meer draag. En waar een ander wellicht nog wat aan heeft. Want een goede stok achter de deur. Deze o zo comfortabele fauteuil moet dan ook weg. Daar is gewoonweg geen plek meer voor. Dus dan moet ik wel een afspraak met de Kringloop maken. En als ik dat toch doe … dan kan ik meteen wat meer meegeven. Done deal, zou je zeggen.
Kijk nu toch naar het uitzicht vanuit onze kleedkamer. Weg is de logge stoel en hallo ruimte!
Geen troep meer in de slaapkamer!
Zo gezegd zo gedaan. Het duurde even voordat we de tijd vonden om het kledingrek in elkaar te zetten. We zijn allebei niet superhandig en mijn ongeduldigheid in combinatie met H.’s wens om alles in rust te kunnen doen werkt niet altijd heel goed… Maar het staat er! En vind je het niet ontzettend mooi staan? Een ware make-over van onze slaapkamer. En hoe handig is het dat ik mijn strijkplankje (ook van Brabantia overigens) ook eraan heb gehangen? De fauteuil staat inmiddels nog even op een onhandige plek, maar de afspraak met de Kringloop is al gemaakt. Nu de rest van de spulletjes nog uitzoeken die we meteen willen meegeven.
Wat doe jij met de kleding die je hebt gedragen? En hoe ga jij om met het speelgoed en de spulletjes van jouw kind?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
Het kledingrek Linn van Brabantia – inclusief accessoires – heb ik gekregen
Linn kledingrek groot – € 149,-
Opvouwbare wasmand 40 liter – € 32,95
Aluminium kledinghangers, set van 4 (silver) – € 12,95
