Je kan het meisje uit het Indische halen, maar niet het Indische uit het meisje

Ik weet nog goed wat mijn Oma tegen mij zei toen ik vertelde dat ik – behalve naar Java (Indonesië) – naar Bali ging. “Bali? Dat is niet echt Indonesië“. Met alle respect voor de Indonesische en Indische mensen en het eiland overigens. Wat ze namelijk bedoelde te zeggen, was dat het echte, oorspronkelijke, authentieke Indonesië – zoals zij dat kende vanuit haar jeugd? Daar – volgens haar – niet te vinden is. Nu is er al natuurlijk een groot verschil in religie tussen het grotendeels hindoeïstische Bali en het grotendeels islamitische traditionele deel van Indonesië, maar ze doelde meer op het toeristische aspect van het eiland.

Indische maaltijden? Ik draai mijn hand er niet voor om

Nu zit er ook iets soortgelijks met het koken tussen mijn oren. Oftewel: “Rory selluf doen“. Zonder zakjes en pakjes bedoel ik daarmee. Want als Oma en mama het kunnen, kan ik het ook. En dat is ook zo. Het lukt prima. Voor een Indische sajour paksoi (overheerlijk groentegerecht) draai ik inmiddels mijn hand niet meer om. Voor een bami en nasi – let wel, op mijn moeders manier met kipfilet, ei en (met name bij de bami) veel verse groente – idem. Maar … wel in het weekend graag. Want doordeweeks ziet het tijdschema nu eenmaal heel anders in elkaar.

Nasi op een totaal andere manier gemaakt dan hoe ik het gewend ben. Mét de pittige pindasaus van Conimex Black

Strakke avondplanning

Voorbeelden? Ik wil dat dochterlief om 19 uur in bed ligt. Gedoucht, voorgelezen en wel. Iets als ‘klaar voor de start’, maar dan om te slapen. Dat betekent: avondeten niet heel veel later dan half zes / zes uur. Wil het eten nog kunnen zakken. En wij haar tanden goed kunnen poetsen. Voor zover ik weet mag dat pas (bij voorkeur) een half uur na het eten. Liever nog langer, maar dat is ècht niet haalbaar.

Alles ‘selluf’ snijden. Nou ja … alles?

Vers Indisch eten maken? Is echt niet zo heel moeilijk. Maar het betekent wel veel snijwerk. Heel veel snijwerk. Sowieso snij ik altijd de knoflookteentjes (ik geloof niet in persen). En dat geldt ook voor de uien. En natuurlijk alle groentes. Behalve de spitskool. Die koop ik graag voorgesneden. Geef ik eerlijk toe. Zo’n gedoe zo’n hele spitskool. Plus het scheelt dat het behalve voorgesneden dan ook gewassen is. Een beetje op de Indische en een beetje op de Westerse manier dus.

Indonesian food is always a good idea

Maar goed. Ik wil niet alleen maar in het weekend uitgebreid Indisch koken. Ook doordeweeks geniet ik graag van een lekkere Indische sajour (groentegerecht) of een vegetarische Gado Gado met pindasaus. Hoe dat nu wel zou kunnen vraag je? Tja, dan toch met een beetje van mijzelf en een beetje van … Conimex Black (label). Ik vertelde er al eerder over in het verslag van een fijn event van Mr Experience Creators (ook wel bekend als Mr Goodiebag): The Grand Blogger Dinner.

The Grand Blogger Dinner 2017

Mijn medebloggers en ik genoten die avond van een heerlijk zesgangen diner. Allerlei gerechten passeerden de revue. De tweede (en Indische) gang die avond was voor mij echt verrassend: ‘Asian veggy pancake by Conimex Black’ (Aziatische rijstrol met geraspte tofu, verse kimchi, wakame puree en appel in gemberbier). Waarom verrassend? Omdat waar ik vroeger vond dat Conimex aangepast was op de Nederlandse smaakpapillen, de smaak van dit heerlijke gerecht van het ‘Grand Blogger Dinner’ echt niet onderdeed voor het eten van Indische toko’s en het zo geliefde ‘eten van de straat’ zoals we dat op Bali vaak namen. Dit gerecht was toegankelijk, smaakvol en had toch de authentieke Aziatische smaak die ik zo waardeer.

Do the ‘paste’

Dus tussen ons gezegd en gezwegen. Alles ‘selluf maken’ is een prachtig streven. En iets wat mij zeker regelmatig lukt. Maar de ‘pastes’ – zoals bijvoorbeeld de veggie sjalot paste (in plantaardige olie) – zijn wel ontzettend handig in gebruik. Vrij van kunstmatige kleurstoffen en conserveermiddelen is dit een goed alternatief wanneer je gewoon even niet zoveel tijd hebt in de drukke doordeweekse ‘avondspits’-tijd. Wat er dan precies in zit vraag je? Even weer als voorbeeld de sjalot paste: Sjalot 39%. Zonnebloemolie, suiker, zout, volledig geharde raapzaadolie, stabilisator E509.

Mijn eigen, zelfgemaakte sajour paksoi. Met als extra toevoeging een paar druppels zoete, dikke ketjapsaus en natuurlijk wat gebakken uitjes

Iets met E-nummers

Dus toch een E-nummer? Ja, maar over E-nummers zijn de meningen verdeeld. Ik probeer in de supermarkt altijd te letten op de hoeveelheid zout en suiker en ik kijk ook naar E-nummers. Maar ik heb geen lijstje bij mij met wat welk E-nummer inhoudt voor de gezondheid. Of wat het überhaupt betekent. Noem mij naïef, maar je kan niet alles uitsluiten. Mijn regel is: ‘Alles wat té is, is niet goed‘. Dus niet teveel E-nummers, teveel zout, teveel suiker, maar ook … niet teveel vermijden vanuit angst of verkramping. Dus als wij over het algemeen best gezond eten. Veel verse groente en vers fruit. Dan mag zo nu en dan een hulpmiddel heus wel. En laten we vooral niet overdrijven, want ik heb het over een theelepel hier en daar.

Tijdgebrek? Ik probeerde de sjalot paste, knoflook paste én chili paste uit (nadat de olie heet is van alledrie een theelepel kort bakken voordat de sperzieboontjes in de wok gingen). Natuurlijk de tahoe – nadat je die afgespoeld en in kleine stukjes hebt gesneden – apart bakken. Later alles bij elkaar. Plus taugé. Wat dikke zoete ketjap en een beetje water. Sudderen. Et voilà: sambal goreng boontjes

Sambal bij?

Wat ik verder heb uitgeprobeerd? Natuurlijk de dikke, zoete ketjap. Man, wat is dat lekker. Als ik zelf rudjak manis maak (stukjes komkommer en Granny Smith – groene appel – met een tikje hele hete sambal). Of over de rijst voor bij de Gado Gado. Oe, en bij diezelfde Gado Gado heb ik al de milde satésaus geprobeerd (met knapperige stukjes pinda). Komen we ook weer bij een uitspraak-issue aan. De gemiddelde Nederlander zegt (fonetisch opgeschreven): [satéé saus]. Ik zeg zoals ik het heb geleerd van mama en Oma: [sàttee saus]. Zie je het verschil?

Gado Gado volledig volgens het Conimex (Black) recept. Iets anders dan wat ik gewend ben. Want ook de pindasaus is van Conimex Black. Maar wat wás het lekker

Op de planning

De knoflook paste en de chili paste heb ik al in veel gerechten gebruikt. Seroendeng (kokos met pinda’s) en gebakken uitjes gebruikten we sowieso al. De lichte sojasaus is weer overheerlijk bij bami en bij gewokte groentegerechten. De andere pastes (Thai Basil en gember) staan nog op de planning (bijvoorbeeld voor een Thaise schotel als Pad Thai). Net als de oestersaus. De pittige pindasaus is iets wat we wilden uitproberen als Mila een keertje bij Oma en Opa zou logeren. Ondertussen hebben we het al gecombineerd met de nasi. En de bananenchips …  gaan we graag tussendoor bij de borrel opknabbelen.

En wat vind je van deze Turmeric Curry (curry met groene asperges?) Allemaal verse ingrediënten als basis. Verder heb ik gebruik gemaakt van een theelepel sjalot paste, een theelepel knoflook paste, twee theelepels chili paste (ons dochtertje logeerde bij Oma en Opa en heeft niet meegegeten), plus wat eetlepels van de vissaus en hoisin saus. En natuurlijk verse koriander

Resumerend

Ik had zo graag alles al willen uitproberen, maar dat is tot op heden met familieweekendjes weg en een vakantie tussendoor nog niet gelukt. Mijn oprechte mening? Natuurlijk ben ik voor zo gezond mogelijk eten. Daarbij doel ik op (veel) verse groente, vers fruit. En zo min mogelijk pakjes en zakjes. Maar ook en misschien juist in die levenswijze. Past het prima om zo nu en dan iets van deze product range van Conimex Black te gebruiken. In de strakke avondplanning scheelt het gewoon tijd. Je gebruikt nog steeds verse producten (veel groentes, soms kip, rundvlees of vis). Maar voegt een theelepel of scheutje toe. En de smaak? Die is – according to dit Indische meisje – authentiek en Aziatisch.

Vertel eens eerlijk. Maak jij weleens gebruik van toevoegingen zoals deze fijne pastes van Conimex Black?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Het volledige assortiment van Conimex Black heb ik toegezonden gekregen, de overige genoemde producten (zoals seroendeng en gebakken uitjes) had ik zelf al in huis

Ondanks dat ik geen food-fotografe ben, heb ik mijn best gedaan de gerechten zo smakelijk mogelijk op de foto te krijgen. Wat vind je. Is dat gelukt?