Als je kind van een juniorbed naar een eenpersoonsbed gaat

Een eenpersoonsbed voor een kind? Vanaf welke leeftijd dan zou je jezelf kunnen afvragen. Voor sommigen is het de eerste stap na het ledikant, weer anderen – zoals ik – kiezen voor een tussenfase van een juniorbed. Hoe dan ook. Uiteindelijk gaat je kind de stap maken naar een eenpersoonsbed. Terugkijkend denk ik stiekem dat we de fase van het juniorbed best hadden kunnen overslaan. Aan de andere kant kies je ergens voor om een reden. En dat kan nooit verkeerd zijn.

Hoe hebben wij het precies gedaan?

Ik werd moeder op latere leeftijd en daardoor was mijn eigen wieg – ik lag in de wieg vanaf 13 september 1970 – eigenlijk na al die jaren niet meer geschikt voor mijn baby. Het was een wieg van geverfd riet in de kleuren wit en donkergroen. Zo über schattig en lief, maar de kwaliteit van de verf, het matrasje (dat zouden we natuurlijk hebben vervangen) en de stof van de hemel waren gewoon erg verouderd en daardoor kozen we voor een nieuwe wieg. Dat ging niet zonder slag of stoot trouwens. Ik had van te voren niet ingeschat dat ik zo ontzettend verkrampt en precies zou zijn. Ik heb zelfs een rapport aangevraagd bij het merk om na te gaan of deze wieg wel helemaal veilig was voor een baby.

Van ledikant naar junior bed

Afijn, na de wieg – je kind kan er maar een korte tijd in liggen – stapten we over op een ledikant. Ook het exemplaar dat ik zo over had mogen nemen van mijn ouders (daar had mijn broertje – geboren in 1987 – in gelegen) voldeed niet meer aan de voorwaarden van 2012. De ruimte tussen de spijltjes was te breed, het matrasje voldeed natuurlijk niet aan de eisen en zo was er nog meer dat ervoor zorgde dat we toch zelf een ledikant hadden aangeschaft. Na het ledikant zorgde een fijne samenwerking met het gerenommeerde merk Stokke ervoor dat we een heel cosy en gezellig (junior)bed voor Mila in haar kamertje hadden staan. Oorspronkelijk geschikt tot en met haar tiende jaar, maar zo rond haar negende jaar besloten we toch over te stappen op een eenpersoonsbed.

Eindelijk dat eenpersoonsbed!

Ze was er gewoon echt aan toe. Al haar knuffels konden dan in haar bed. Onder haar bed was ruimte voor twee lades waarin niet alleen haar beddengoed maar ook al haar extra knuffels konden ‘logeren’. Wij konden haar voorlezen in bed terwijl we er nu zelf ook gezellig bij konden liggen. En ze had ineens een veel groter dekbed dat veel warmer en ruimer aanvoelde. Dat betekende natuurlijk wel dat we ineens – los van het dekbed – ook nieuwe kinderdekbedovertrekken moesten aanschaffen. Van haar Oma had Mila (toen ze 3 jaar was) al haar eerste eenpersoonsbedovertrek gekregen, een schattige roze van Hello Kitty. Maar er moest natuurlijk wel een extra dekbedovertrek komen.

Photocredits: Pip Studio van De Bijenkorf

Een Pip Studio dekbedovertrek? De keuze is reuze!

Dat werd uiteindelijk een eenvoudige groene met treintjes erop. Treintjes? Niet meteen een logische keuze zou je denken, maar Mila vond het toen gewoon erg leuk. Inmiddels zijn we een aantal jaren verder en stiekem kijken we wel naar een meer ‘meisjesachtig’ dekbedovertrek, zoals dit Pip Studio dekbedovertrek. Ik vind ‘m geweldig (en ik zou er stiekem zelf ook onder willen slapen. Een plaatje toch?). Wat een keuzes en wat een bijzonder mooie kinderdekbedovertrekken! As we speak is Mila mee aan het kijken en kunnen we gewoon niet kiezen. Van vogels tot natuur, kleurig en bijzonder. En natuurlijk een bijzonder mooie kwaliteit.

Vanaf welke leeftijd ging jouw kind in een eenpersoonsbed slapen?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Dit artikel is tot stand gekomen door een samenwerking