‘Je ne sais quoi’ betekent letterlijk: “Ik weet niet wat“. Iets onbestemds, zou je kunnen zeggen. Met ‘Je (ne) sais quoi‘, bedoel ik dan eigenlijk ook letterlijk dat het iets onbestemds leek te hebben van te voren. Een roadtrip met onze kleuter. Maar eigenlijk juist ook weer niet. Want heel eerlijk? Ons meisje past zich heel goed aan. Ze vindt bijna alles leuk. En is gewoon een heel blij meisje. Wat ons weer hele blije ouders maakt. Vandaar dat we dit durfden te proberen. Deze roadtrip.
Inpakken maar voor de roadtrip (en dat was geen probleem met de ruime kofferbak)
Poging 1: Schiermonnikoog
Want waar onze eerste poging tot een vakantie met een 4 maanden oude baby niet verder ging dan Schiermonnikoog. Wat ik overigens best dapper vond van mijzelf (ja, echt waar). Een paar uur rijden. Een overtocht met de boot. In een taxi (zonder kinderzitje, gewoon op schoot). Met een mini-trolley voor onszelf (voor twee weken! Dat was de allereerste keer dat ik zó weinig voor mijzelf had ingepakt) en een magnum koffer voor Mila.
Naar Schier met een vier maanden oude baby
Vier jaar op een rij: Ameland it is
Durfden we de vier jaar erna niet veel verder te gaan dan Ameland. Overigens heerlijke vakanties hoor! Een kleinschalig vakantiecomplex, volledig gericht op kinderen. Grote speelweide, de mooiste skelters en fietsjes. Enorme trampoline, ingebouwd in de grond. Geitjes. Mooie, zeer comfortabele woningen. En eerlijk is eerlijk. Nes is een gewoon een heel fijn plekje om vakantie te vieren.
Papa, ik vind het toch een tikje spannend
Ik wil échte zon!
Toch verlangden we na de eerste paar jaren vakantie in Nederland énorm naar ‘echte’ zon. Want laten we eerlijk zijn. Nederland is niet zon-zeker. Gelukkig mochten we in 2015 – naast onze tweewekelijkse ‘grote vakantie’ – een week in het vakantiehuis van onze vrienden logeren. In Nederland denk je? Nou nee, heerlijk in Olhos d’Agua. Waar dat ligt? In de Algarve in Portugal.
Vliegen met een peuter
Dat was meteen ook de eerste poging om te vliegen met een peuter. En ik zal je zeggen. Het ging helemaal goed. Gewapend met pakjes drinken, rozijntjes, kleine kadootjes en een iPad met vooraf ingeladen filmpjes (althans, dat was de bedoeling) was het een ontzettend fijne ervaring voor Mila, voor ons èn voor de rest van de mensen in het vliegtuig.
Niets was te gek
Nu gingen we natuurlijk niet heel ver weg. Portugal is maar een paar uurtjes vliegen. Met zijn tweetjes gingen de man en ik vroeger (heel) regelmatig naar Indonesië, Maleisië, Dubai en New York. Eigenlijk was niets te ver of te gek. Je realiseert het je eigenlijk niet, maar van deur tot deur kan je soms zomaar een hele dag (of meer) onderweg zijn. Omdat je zoveel verschillende dingen doet (trein, op Schiphol inchecken, drentelen, vliegen, taxi enzovoorts) merk je het niet zo.
Een roadtrip in ‘La Douce France‘
Maar ik dwaal af, want ik wilde het hebben over onze roadtrip. Of wij dat zelf weleens hebben gedaan vraag je? Best een behoorlijk stuk rijden? Ineens moet ik weer terugdenken aan onze eerste vakantie samen. Met een oldtimer (klassieke Alfa Romeo GTV Bertone uit 1970) een week naar Zuid-Frankrijk. Weet je nog dat jaar van de blokkades in de jaren negentig? Afijn, wij gingen dus via Italië en Zwitserland naar Zuid-Frankrijk. Voor een week? Inclusief reistijd ?!? Ja, dat was best een tripje. Daarna zijn we eigenlijk niet meer met de auto op vakantie gegaan volgens mij. In ieder geval niet zo ver.
On y va!
Toch begon het wel te kriebelen. Al rijdende zie je namelijk veel van de mooie omgeving. Het werd echt tijd voor een onvervalste roadtrip…en wel met zijn drietjes. On y va! Man o man. Wat was dit anders. Wat vóelde het anders. En fijn! Het is gewoon niet te vergelijken met het rijden in een oldtimer. Ik kreeg van Peugeot de 3008 GT mee op deze fijne roadtrip (wist je dat de 3008 is gekozen tot auto van het jaar 2017?!?). Wat een geweldige ervaring was het. Een verrijking. Voor ons. Ook voor kleuter. Voor ons als gezin.
Iets met voorpret en champagne
De pret begon al bij het uitstippelen van de route. In eerste instantie wilden we via Parijs naar Oost-Frankrijk rijden, omdat we daar heel graag het Peugeot Museum (Musée de l’Aventure Peugeot) wilden bezoeken. Maar dat werd van vrijdag tot en met zondag toch wel heel druk. Waarom niet via de champagnestreek reizen in plaats van via Parijs? Dat bood ook veel voordelen (champagne!), maar gaf met name iets meer rust. Qua duur van de reis, maar ook qua omgeving. Een perfecte roadtrip.
Wow! Twee regenbogen onderweg
Lekker luchtje
De rit zelf was heel prettig. Nu vind ik het ook heerlijk om eindelijk weer eens in een automaat te rijden. Het geeft je zoveel meer rust tijdens lange ritten. En wist je dat de adaptieve cruise control fantastisch werkt? De auto remt uit zichzelf (!) af zodra hij een auto vóór je signaleert en trekt weer op als daar ruimte voor is. En vind je de geur in de auto niet prettig? Pick another scent. Alles is mogelijk.
Prachtige luchten. Wat zie je toch veel als je rijdt
Stramme veertiger
Ineens vond ik een knopje ‘stoelmassage’. Prettig. Want ik kreeg wat pijn in mijn rug van het lange zitten (uiteindelijk moesten we die vrijdag toch zo’n 600 kilometer rijden). Het voelde wat stram (tja, boven de veertig Rory?) In het scherm verscheen een menu met allerlei verschillende massagestanden. Mijn persoonlijke favoriet: cat paw. Oftewel, poezenpootjes in je rug. Wat fijn. Het voelde alsof ik een tijdje uit de auto was geweest. Serieus, het werkt verkwikkend.
Mijn alltime favorite: Cat paw-massage
Rory en auto’s
Geloof mij. Ik ben dol op auto’s, maar ook op gadgets. Nu weet ik niet of je een dode hoek indicatie een gadget kan noemen of gewoon een ontzettend nuttige feature. Maar ik vind het erg prettig. Ik let enorm goed op tijdens het rijden. Zelfs nog veel meer sinds Mila er is. Maar soms ben je zo druk bezig met rijden en kijken, dat je zomaar zou kunnen vergeten een tweede (of derde) keer over je schouder te kijken. Het voelt een stuk veiliger om hierop te kunnen vertrouwen.
Éven een plaspauze
Kleuter zat ondertussen flink om zich heen te kijken. En genoot van de omgeving en natuurlijk ook van de korte (plas)pauzes tijdens onze roadtrip. Mila mag van mij namelijk niet in de auto eten. Niet omdat ik de auto schoon wil houden (dat is iets wat er wel ingebakken zit overigens) maar omdat ik het niet veilig vind als zij achterin eet en wij voorin zitten. Ik heb ooit een verhaal gehoord bij de peuterspeelzaal over een kindje wat bijna gestikt is in haar eten, terwijl de ouders op de voorstoelen aan het rijden cq naar voren aan het kijken waren. Brrr.
Chalons-en-Champagne, nous sommes arrivés
Arrète!
Wat hebben we tijdens het rijden gedaan? Heel veel gezongen. Liedjes verzonnen. Gerijmd. ‘Ik zie ik zie wat jij niet ziet’ gespeeld. En we hebben Mila Franse woordjes geleerd: “Arrète, merci, oui et non“. Na een rit van circa 6 uur kwamen we om 17 uur aan bij onze eerste bestemming. Huib had van te voren online dit heel charmante en kleinschalige hotel in Chalons-en-Champagne gevonden. En dat bleek zijn ontzettend goede reviews helemaal waar te maken. We voelden ons enorm welkom.
Kleuter vond al het licht in de auto erg fijn (panorama-dak)
Hotel Pasteur est fantastique, c’est vrai
Aan alles was gedacht. Een parkeerplek met een bordje met je naam. Bij het ontbijt idem. Een gereserveerd plekje voor ons drietjes. Zelfgemaakte cakes van lokale ingrediënten. En er werd heel erg meegedacht. Een krukje in de badkamer voor kleuter. Super!
Joepie! We zijn er!
Geweldige feature, de kofferbak gaat (serieus) open als je met je voet heen en weer beweegt onder de kofferbak. Ideaal als je allemaal zware koffers in je handen hebt
Champagne s’il vous plaît
In de kamer ging onze blik als vanzelfsprekend naar de Jacques Perrier-fles champagne in de mini-bar (demi bouteille overigens). Met zijn drietjes genoten we van een heerlijk aperitief (Mila non-alcoholisch natuurlijk) op onze gezellige kamer. Maar we hadden best al een beetje trek. En we wilden dat Mila niet al te laat naar bed ging. Vakantie of niet. Zo’n reis is toch best vermoeiend voor een kleuter.
Nu eerst even een drankje…
Om 18 uur eten ?!?
Via het hotel kwamen we uit bij een gezellige brasserie in het centrum. Waar we nog net niet (vriendelijk) uitgelachen werden omdat het toch echt niet mogelijk was om eerder dan 19 uur te dineren. Uhm, ok. Dan gaan we toch gewoon even verder met een tweede aperitiefje? Wij blij. Mila blij. Want hier kreeg ze échte Franse priklimonade (lees: frisdrank, iets wat ze normaal gesproken nooit krijgt). Met haar zelf meegenomen kleurboekje en stiften hielden we het uiteindelijk best lang vol.
Mama, ik ben toch een beetje moe
De ultieme foto van Huib. De liefde van een vader voor zijn kind…
Blij, blij, blij
L’Épine
Moe maar geheel voldaan rolden we uiteindelijk ons bed in. Ik verklapte al een beetje van te voren dat de mensen van het hotel ons heel goed hebben verzorgd. Het ontbijt was werkelijk heel uitgebreid. Geen croissantje en stokbrood met jam. Nee, allerlei soorten brood, beleg, patisserie. Heerlijk! We vonden het bijna jammer om hier maar een nachtje te blijven. Maar … de roadtrip lonkte. Want Marisa van de receptie vertelde ons dat het nabij gelegen L’Épine wel heel mooi was om te bezoeken. De Basilique en de mooie omgeving waren zeker de moeite waard voor een omweg.
En alweer een stralende ‘ussie’
Uitgebreid ontbijt met ook zelfgemaakte heerlijkheden van lokale ingrediënten
Mama, mag ik nog een croissantje? Mais oui, bien sûr ma petite
C’est drôle!
Drôle?!? Dat betekent grappig. Je begrijpt dat ik – nu mijn Franse woordenschat ineens omhoog kwam – behoorlijk mijn best deed om Frans te spreken en in ieder geval begrijpen. Wat er nu zo grappig was? De 3008 GT is een behoorlijk grote auto. Een echte SUV. Heel comfortabel en het voelt ook zó veilig. Enfin, bij het ontbijt keken we naar buiten en zagen we de auto ineens niet meer staan. Serieus. Mijn hart klopte in mijn keel. Bleek achteraf dat er twee mega grote auto’s naast stonden, waardoor ‘onze’ grote auto verstopt was.
Pfff, gelukkig stond ie er nog!
Ik heb zóveel te vertellen, dat er ook een deel 2 komt van het verslag van onze roadtrip. Wordt vervolgd!
Hoe ver was jullie langste autorit met een klein kind? En hoe vaak stoppen jullie?
Tot de volgende keer.
Rory Blokzijl
