(Herkenbare) dilemma’s bij een kinderfeestje

De eerste keer een kinderfeestje. Voor je eigen kleuter. 5 jaar is  ze. Tot op heden is ze uitgenodigd geweest voor drie soorten kinderfeestjes. Groot, groter en grootst. Slik. Is dat waar ik aan moet voldoen? Ben ik een muts dat ik dacht dat kinderfeestjes gezellig thuis zouden zijn? Spelletjes doen. Koekhappen. Zaklopen. En dat soort kneuterige gezelligheid? De man herkent het van vroeger.

Kinderfeestje to the max

Ik daarentegen denk nu eens goed na. En herinner mij dat dat soort gezellige kinderfeestjes met name bij andere kindjes thuis plaatsvonden. Herinneringen oproepend, besef ik mij ineens dat mijn moeder hele andere dingen deed. Maar ook ontzettend leuke dingen! Met een aantal kindjes naar de bioscoop. Een verjaardagsfeestje bij McDonalds (en geloof mij, in de jaren zeventig / tachtig was dat best vooruitstrevend). En als kers op de taart had ik eens een geweldig verjaardagsfeestje gewonnen.

Een vliegfeestje

Gewonnen? Yep, met tekenen of was het nu kleuren? Hoe dan ook. Ik mocht met een kleine selectie vriendjes en vriendinnetjes naar vliegveld Lelystad (echt waar) en we mochten in twee groepjes gaan vliegen! In een zweefvliegtuigje boven de Flevopolder. Het is bijna niet te geloven dat ik dat als klein kind heb gedaan. Over heftige verjaardagsfeestjes gesproken. Dat spande toch wel de kroon.

Ezeltje rijden

En alsof dat niet genoeg was gingen we erna ook nog naar een dierenpark met speeltuin. Ezeltje rijden (een van mijn vriendjes hing – nog vastzittend aan het zadel – ónderaan de buik van het beestje). Wat ontzettend leuk dat ik ter plekke – terwijl ik dit typ – oprecht warme herinneringen krijg aan ‘mijn’ verjaardagsfeestjes van vroeger.

Dilemma 1: wat voor kinderfeestje

Wat ik nu voor Mila had bedacht? Niet groot, groter, grootst. Want we vieren het graag apart. Een verjaardagsfeest met de familie èn een kinderfeestje met een paar kindjes uit haar klas. Na veel te hebben gelezen en gehoord bedacht ik mij dat tussen de twee à maximaal drie uur lang genoeg is voor kindjes van 4 en 5 jaar oud. Een andere richtlijn die mij aanspreekt is om niet meer kinderen uit te nodigen dan de leeftijd van je kind.

We hebben gekozen voor een ‘pannenkoeken kinderfeestje’ op locatie. Een superleuke (speel)plek waar je tijdens het feestje niet alleen zelf je pannenkoek mag versieren. Maar waar je ook heel leuk binnen èn buiten kan spelen. Binnen is er van alles te doen. Maar ook buiten is de ‘sky the limit’. Klimmen, schommelen, over een loopbruggetje lopen, in netten hangen, spoorzoeken, (tamme) schapen die zich lieten aaien. Alles kan.

Kneuterige gezelligheid

En thuis? Met familie? Hebben we het zelf gezellig gemaakt, met elkaar. Met Oma’s en Opa’s, ooms en tantes zingen voor de jarige. Pianospelen (helaas nog niet door mij. Ik heb het nog steeds niet geleerd). Spelen. Taart eten. Een mooie verjaardagsjurk aan. Genieten van de dag. Van het feestje. Van de verjaardag.

Verjaardagskroon

Ieder jaar maakte ik zelf een ‘verjaardagskroon’ zoals wij dat zo noemen. Dit jaar hoefde ik dat niet te doen omdat ik kennis heb mogen maken met een lieve vrouw – Anne – met een bijzonder bedrijf, Studio Kisa. Wat zij doet geeft mij het vertrouwde, gezellige, warme gevoel van vroeger. Mooie zelfgemaakte producten. Met liefde bedacht en gemaakt. Het maakt een groot deel van het verjaardagsfeest al. Het zorgt voor een prachtige herinnering. Natuurlijk mocht Mila de kroon op tijdens, voor en ná haar kinder- en / of familiefeest.

Dilemma 2: wie nodig je uit en hoe krijg je stiekem die uitnodigingen bij ze

En niet alleen de verjaardagskroon is door Anne gemaakt. Wat vind je van deze überlieve bijpassende uitnodigingen? De superleuke verjaardagsbuttons? Ideaal en niet alleen voor een kinderfeestje. Dat brengt mij direct bij het andere dilemma. Wie nodig je uit? En hoe krijg je stiekem die uitnodigingen bij de genodigden zonder dat de andere kindjes het zien? Want dat is niet leuk. Dat je onderscheid moet maken. Met zweet in mijn handen ging ik het klaslokaal in. En Mila? Zonder blikken of blozen zei ze dat 4 kindjes genoeg was. Anders vond ze het te druk worden. Ze wilde ook alleen meisjes (om dezelfde reden). Met een stralende lach deelde ze haar uitnodigingen uit. Heerlijk! De onbevangenheid van een kind.

Kunt u mij achter in de zaal ook goed horen?

Waar ik door de grond wilde zakken toen een van de uitgenodigde kindjes op zaalsterkte riep: “Is dat voor Mila’s verjaardag?” Vond Mila het geen enkel probleem. “Ja, voor mijn kinderfeestje!“. Andere kinderen keken even. En gingen allemaal vervolgens over tot de orde van de dag. Maak ik mijn eigen problemen? Zie ik issues waar die er gewoon niet zijn? Blijkbaar wel.

Dilemma 3: traktaties. Gezond graag!

Ik ben een van de voorstanders van gezonde traktaties (sorry voor diegenen die het daar niet mee eens zijn). In het jaar dat ons dochtertje inmiddels op school zit heb ik vele snoepzakjes en chipzakjes voorbij zien komen. Ik word daar gewoon niet blij van. En is het niet zonde dat – bij ons – één snoepje bij Mila beland en de rest wordt weggegooid? Ja, ik heb eerst alles netjes bewaard voor een later moment. Maar het liep de spuigaten uit toen het snoeptrommeltje werd vervangen door een trommel, formaat 3 liter bak. Rory, dat is niets voor jou? Zomaar dingen weggooien? Dat klopt. Maar het zijn vaak losse snoepjes in een zakje. Ik heb geen idee van de houdbaarheid en eerlijk gezegd wil ik het zelf ook niet opeten.

Gezonde traktaties

Sinds kort zijn gezonde traktaties verplicht op de school van ons dochtertje. En daar ben ik het helemaal mee eens. Fruit, mini-kadootjes, het is best mogelijk om iets leuks te fabriceren. Dat hoeft helemaal niet zoveel tijd en geld te kosten. Ik kies voor een mandarijntje, een doosje rozijntjes en een leuk gedessineerd potlood inclusief gummetje. Dankzij de leuke traktatiebuttons wordt het een persoonlijk kadootjes, een persoonlijke traktatie.

DIY

Anne dacht ontzettend goed mee en vertelde dat je een mandarijntje heel mooi kunt inpakken in zijde vloeipapier. De traktatiebuttons kan je bevestigen door middel van een touwtje, maar ook leuk is om de buttons op mini-knijpertjes te plakken. Een oude (schoenen)doos beplakt met mooi (kado)papier maakt een gezellige traktatieschaal. Meer inspiratie nodig? Wist je dat Anne ook nog een site heeft waarbij je allerlei ideeën en inspiratie op kunt doen? Op Hiep en Hoera vind je allerlei leuke ideeën.

Gewoon omdat het kan

Of er minpuntjes zijn? Geen! Want hoe leuk is het dat deze producten met de hand zijn gemaakt? Het is bijzonder, het is mooi en je ziet en voelt dat het met liefde is gemaakt. Als ik dan toch iets moet opnoemen, dan is het dat ik een extra plakbandje bij de bevestiging van de verjaardagskroon heb moeten plakken, omdat hij de neiging had om los te schieten. Maar ook dat geeft niet, want Mila draagt de kroon nu nog regelmatig. Gewoon, omdat het kan.

Kinderfeestje. Of je nu 40envoorheteerstmoeder bent of 20 of 30. Die allereerste keer. Ik vond het heel spannend en ingewikkeld. Wat voor kinderfeestje heb jij bedacht?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

De prachtige verjaardagskroon, buttons en uitnodigingen heb ik ontvangen