Barefoot Boogie

Barefoot what?!? Yes, ik heb het over dansen op blote voeten. Absoluut niet mijn ding, dacht ik. Totdat ik door vriendin werd meegesleurd naar dit fantastische feest in Club Lite. Vriendin is een enorme fan van de Nataraj-feesten. Zij kan heel gelukkig zijn door gewoon in haar eentje naar het feest te gaan. De sfeer, de mensen, de muziek, het is volgens haar ideaal. Op naar Barefoot Boogie dus!

(Foto: aan het begin van het feest, nog vóór de aanvang, 21 uur)

Wicked Jazz…love it!

We zijn allebei enorm verknocht aan de Wicked Jazz Sounds-clubavonden. Ook al kunnen we niet vaak gaan (iedere zondag in de Sugar Factory is het feest!)…het zijn memorabele avonden. Toen ik voor mijn plog een fotootje had gemaakt van het programma van Club Lite en wij dan ook de namen van onze favoriete twee DJ’s zagen staan bij het feest ‘Barefoot Boogie’ . Was het volgens vriendin dan ook klip en klaar. Een combinatie van Wicked Jazz Sounds èn ‘Dansen op blote voeten’? Barefoot Boogie! Dansen maar!

Onwennig

Tikje onwennig was het wel. Ik durfde dan ook niet meteen op blote voeten te dansen. Allerlei vooroordelen komen dan bij mij omhoog: het is vies, het is vast koud op de vloer, ik ben waarschijnlijk een van de weinigen. Raar, al die oordelen over jezelf. Waar komt dat toch vandaan? Omdat we alleen maar dingen doen die ‘sociaal wenselijk’ zijn? Kop boven het maaiveld uitsteken wordt afgestraft? Waar het om gaat. Ik had er wat moeite mee. Dus danste ik in het begin op slofjes. Kan ook, maar wordt erg warm naarmate de avond vorderde.

Het nodige duwtje in de rug

Dat kwam al vrij snel. Uiteindelijk niet eens van vriendin, maar van iemand die ik weleens heb ontmoet bij een evenement waar zij een heel inspirerende spreekster was. “Rory! ditch die slofjes” was voor mij voldoende om te denken: klaar ermee! Uit die dingen. En lekker dansen. Want dat is iets wat mij is opgevallen tijdens deze ‘Barefoot Boogie’-avond. De sfeer is zo ‘laidback’, fijn, open en puur, dat je je heel snel ’thuis’ voelt. Ik voelde mij vrij. Vrij om lekker te dansen hoe ik wilde, wanneer ik wilde. En dat…op blote voeten!

Resumerend

Soms kost het even tijd om af te durven wijken van de gebaande paden. Iets wat ik voorheen als onmogelijk had bestempeld, heb ik toch gedaan. Nu wil ik hiermee niet impliceren dat iedereen maar eens op blote voeten moet gaan dansen. Ik bedoel dat het soms goed kan zijn om je blikveld te verbreden, te verruimen. Het voelt heel onwennig, maar uiteindelijk geeft het je ook heel veel. Mijn doel? Had ik niet op voorhand. Misschien is dit wel een stap voorwaarts. Persoonlijke groei. Het toepassen op mijn verdere leven. En dat allemaal dankzij een avondje Barefoot Boogie.