De allereerste (financiële) basis leggen voor je kind

Een financiële basis? Is dat nodig dan? Zou je kunnen denken. Komt tijd komt raad. Wij zorgen nu toch goed voor haar? Zij (of hij) is nog een baby en gaat nog lang niet naar school. Later kan ze wel beginnen met sparen. Gek genoeg waren wij er juist van overtuigd dat we niet vroeg genoeg konden beginnen. Goed voorbeeld doet volgen. 

Spaarrekening variant 1970

Wie kent de naam nog? Zilvervloot spaarrekening. Een bijna iconische naam. Voor mij iets uit het grijze verleden. Maar waar ik tot de dag van vandaag nog heel blij mee ben. Het was de basis voor mijn ‘uit huis gaan’. Waar we een groot deel van onze allereerste inboedel van hebben kunnen kopen. Ook al werkte alleen mijn vader (mijn moeder is huisvrouw), toch heeft hij van jongs af aan voor mij gespaard. Jarenlang spaarde hij en bouwde de rekening min of meer – natuurlijk met een regelmatige inleg – zichzelf op.

Guldens in plaats van euros

Ik probeer het mij even te herinneren, maar volgens mij keerde de spaarrekening uiteindelijk 6000 gulden uit. Nu lach je er misschien om, maar destijds was dat vreselijk veel geld. Het gaf De Man en mij een goede basis om de eerste basale aankopen te doen. Ik weet het nog goed. Ik was twintig en hij drieëntwintig. We huurden voor het eerst. Een ruim appartement (vrije sector) in Almere. Een keuken en badkamer zat er vanzelfsprekend in. Maar vloerbedekking? Behang? Een koelkast? Dat moesten we zelf aanschaffen.

Die allereerste financiële basis

Terugdenkend ben ik dus heel erg blij dat mijn ouders dit voor mij hebben gedaan. Voor mij hebben willen sparen. En natuurlijk willen wij dat ook voor onze dochter doen. De Man heeft direct – als financiële basis voor ons dochtertje – na haar geboorte een spaarrekening geopend. En daar iedere maand een vast geldbedrag op gestort. En dat is niet alles. Vanaf dat Mila een jaar is heeft hij ook een studierekening geopend. Want je kan wel denken: “Ah joh, dat zien we straks wel“. Maar het leven kan heel anders lopen. Als je het nu kan betalen, waarom niet?

En dan raak je ineens je baan kwijt

Ik bedoel dus niet dat je vanuit angst moet leven en verkrampt moet sparen. Maar wij hebben aan den lijve ervaren dat het soms anders kan lopen. Ik raakte na de geboorte van Mila mijn baan kwijt. En ineens was een groot deel van ons inkomen weg. Sparen ging niet meer. Voor mijn ouders niet (ik legde al een flink aantal jaar een klein bedrag per maand opzij om voor hen te sparen), voor mijzelf niet, voor dochterlief niet.

Sparen voor je kind, zo gek nog niet

Gelukkig kon Huib – ondanks het gemis van een tweede inkomen – nog wèl steeds een maandelijks bedrag opzij leggen en zo een basis voor de spaarrekening voor ons kind leggen. Verder maken we alles wat we voor Mila krijgen (Oma en Opa geven vaak geld voor haar verjaardag) netjes over. Erg vervelend vond ik het, dat ik niet een maandelijks bedrag kon sparen. Wat ik dan wel doe vraag je? Los van het feit dat de zorg voor haar niet in geld is uit te drukken (ik kon en kan zelf voor haar zorgen, zonder opvang of crèche), was Marktplaats inmiddels mijn ‘middle name‘ geworden.

Alternatieve manieren om een goede basis te leggen

Wist je dat het heel lucratief kan zijn om spulletjes als kinderfietsjes, een ledikant en andere dingen te verkopen? Je krijgt er niet de hoofdprijs voor, maar het scheelt toch. De opbrengst stort ik dan weer op haar spaarrekening. Kinderkleertjes, daar krijg je niet zoveel voor, maar die kocht ik dan weer tweedehands, waardoor ik geld bespaarde. Ook dat is een vorm van sparen. Zodat ik toch mee kon en kan helpen de financiële basis voor ons dochtertje te leggen. En zo dragen we allebei – op onze eigen manier – bij aan het spaargeld voor ons kind. Een basis. Een financiële basis. Zodat wij ons later niet zoveel zorgen hoeven te maken. En zij ook niet.

Sparen voor je kind, doe jij het al? En in welke vorm?

Tot de volgende keer.

Rory Blokzijl

Dit artikel is tot stand gekomen door een samenwerking