Picture (not so) perfect #2, kijk je mee?

Kijk je mee? Met wat precies? Uh oh. Als ik nu zo terugkijk dan is het eerste artikel van deze rubriek alweer negen maanden geleden geschreven (kuch). Waar ik destijds vol enthousiasme begon aan een fotoverslag is het er dus toch echt bij ingeschoten. Enerzijds omdat ik denk: “Zoveel maak ik toch niet mee“. Anderzijds omdat ik merk (en mijn webhost ook) dat ik wel heel veel foto’s upload. Maar hé, je hebt een (persoonlijke) blog of niet? Aldus ga ik er weer voor en deel ik even de afgelopen weken met jullie … kijk je mee?

Beginnen bij het begin

Want die eerste week na de zomervakantie… Mijn hemel, wat een drukke week. Voor mini me, voor ons als gezin en voor mij als blogger. Ik geloof dat we als gezin best moe zijn van die eerste drukke dagen. Moe, maar zeker ook voldaan. Want van leuke dingen doen en beleven krijg ik veel energie. Absoluut! Kijk je mee naar mijn overzicht?

On y va … kijk je mee?

In het laatste weekend van de zomervakantie vlogen we terug vanaf de luchthaven van Rhodos. Wist ik veel dat drie uur van te voren (en door mijn precisie waren we er maar liefst 3,5 uur van te voren) géén goed idee was? Om even duidelijk te zijn. We stonden klaar om 17.45 uur en de incheckbalie ging open om 19.30 uur …

Eenmaal thuis aangekomen lagen we ’s nachts rond een uurtje of twee in bed. Waar de vroege ochtend erna kind en ik boodschappen gingen doen, terwijl H. toch echt direct aan het (thuis)werken moest. Een tikje brak gingen we gewoon dóór. Ondertussen alsmaar (terug)denkend aan de ontzettend fijne vakantie.

Op het dak van onze supermooie villa, H. lijkt te zeggen: “Zie je mij? Kijk je mee?”

Euh, bruine voetjes anyone? Best een artistieke foto, al zeg ik het zelf …

De allereerste school- en werkdag

Maandag was een dag die begon met genadeloos vroeg, héél vroeg opstaan. En met proberen in het vaste stramien te komen (rugzakje: check, broodje smeren: check, naar school brengen: check!). Ik nam nog wel even de tijd om een foto te maken van de prachtige lucht die ochtend.

Oenobiol anyone?

Toen ik diezelfde maandag belde met Laura van MOOI PR, hoorde ik dat het wel heel fijn zou zijn als ik dinsdag 5 september ook aanwezig kon zijn bij de officiële ‘launch‘ van Oenobiol Paris in Nederland. Oenobiol heeft een jarenlange ervaring in het leveren van beauty supplementen. Hoe fijn is het dat ik ambassadrice mag zijn van dit mooie merk en een deel van hun assortiment een geruime tijd (zes maanden) mag uitproberen zodat ik mijn oprechte mening hierover kan geven?

Een klein detail en pijnpuntje. Ik kan geen pillen slikken. Echt niet. Waar ik tot tien jaar terug zelfs dé pil (ja, een heel ieniemienie pilletje) niet kon slikken ben ik inmiddels wel wat verder gekomen. Hartstikke fijn dat ik in ieder geval één soort, namelijk de beauty supplementen ‘Oenobiol Volume’ (voor voller haar) wél kan innemen. Juist op wat latere leeftijd is de haardos namelijk ook wel een dingetje. Iedereen roept altijd dat ik heel mooi haar heb (dankjulliewel!) en dat is ook zo. Maar vroeger had ik meer haar én was het toch echt voller. Ik hou jullie op de hoogte van mijn ervaringen via mijn blog!

Bibberend bij de ambassade

Op woensdag had ik bijzonder veel ‘catching up’ to do via mail en was ik – met name online – druk bezig met veel merken en afspraken. Woensdag heb ik weinig tijd om te werken, omdat er natuurlijk maar een halve dag school is. Diezelfde middag kwamen Oma en Opa oppassen omdat ik – samen met H. – was uitgenodigd bij de Indonesische ambassadeur thuis voor de receptie te ter gelegenheid van ’the 72^nd Anniversary of the Republic of Indonesia’s Independence Day’. Natuurlijk was ik vergeten dat dit soort grootse aangelegenheden buiten worden gevierd. In de grote tuin. Bibberend in mijn jurkje was ik toch erg blij dat ik mijn jas had meegenomen. Heel bijzonder om hierbij aanwezig te zijn geweest. Naast natuurlijk erg lekkere Indonesische hapjes keek ik ook mijn ogen uit. Veel diplomaten, al dan niet in uniform. En ook kwam ik leuke Helena van de food- en travelblog Indorotterdammert weer tegen. Eerder zagen we elkaar bij het event van restaurant Blauw, waar ik ook voor het eerst de ambassadeur had ontmoet.

Kramp van het mailen en bellen en schrijven

Donderdag sprak ik telefonisch veelvuldig met de redactie van Koffietijd over het onderwerp van de uitzending van vrijdag, waar ik samen met twee andere koffietijdvrouwen voor was uitgenodigd. Een heel belangrijk onderwerp ook, het lerarentekort. Ik had kramp tussen mijn schouders van al het vooruit werken, schrijven en het lezen van alle mails in mijn te volle mailbox. Ook vandaag kwam Opa weer oppassen, omdat ik – samen met mijn (schoon)moeder – was uitgenodigd voor een wel heel speciaal event van Vichy en La Roche-Posay. Het (persoonlijke) artikel wat ik daarover heb geschreven lees je hier. Lees en kijk je mee?

En het is … Koffie, koffie … tijd!

Vrijdagochtend stond ik in alle vroegte op, toch wel een tikkeltje gespannen om ruim op tijd naar de Koffietijd-villa te rijden. Het was lekker weer, maar niet heus. Combineer dat met de ochtendspits op een vrijdagochtend en echt relaxt zat ik niet in de auto. Gelukkig ging het goed en kwam ik zelfs vroeger dan gewenst aanrijden. Kek jurkje aan, reserve-jurkje mee en gáán. Omdat ik – doordat we nog met vakantie waren – niet bij de eerste uitzending kon zijn waarbij de 18 Koffietijdvrouwen werden voorgesteld aan het publiek was dit de eerste keer dat ik de opnames mee zou maken. Ook al was ik al eerder bij RTL Live geweest voor opnames over het onderwerp ‘moederschap op latere leeftijd’ (terugkijken? Kijk je mee?) voelde het toch een beetje spannend. Maar het ging hartstikke goed!

Geen meisjeskamer zonder klamboe

Het weekend stond in het teken van de standaard taken zoals zwemles, boodschappen, sporten voor H. Eigenlijk sportte ik elke zaterdag, maar door de drukte is dat het eerste wat bij mij afvalt. Niet zo goed eigenlijk, want ook je lichaam heeft ontspanning nodig (en dat is sporten toch wel echt bij mij). En eigenlijk – als ik heel eerlijk ben – heb ik al weken niet meer gesport. Goed voornemen voor de week erna zal ik maar zeggen. Mila is dolblij met de klamboe die ein-de-lijk is opgehangen. Ja, het is echt nóg meer een meisjeskamer geworden.

Zondag rustdag

Zondagochtend ging ik nog even flink aan de bak, maar ik merk dat ik de achterstand gewoon niet meer inloop. Te hard werken is niet altijd de oplossing. Dus zondagmiddag werd ik min of meer gedwongen door H. en Mila om lekker even de natuur in te gaan. Een frisse neus te halen. Per ongeluk kwamen we uiteindelijk bij ons stamcafé Demmers uit, waar ik een wel heel bijzonder speciaalbiertje nam.

Iets met sporten en Indisch eten

En afgelopen week? Heb ik zowel maandag- als woensdagochtend gesport. Ineens was ik het zat. en dacht ik: “Even pas op de plaats met de blog en alles. Voorrang voor ontspanning“. Dat ik afgelopen woensdag jarig was (ik ben 47 jaartjes jong geworden, voor wie het zich afvraagt) en dus toch ook met bezinnen bezig ben geweest, zal er ook aan hebben bijgedragen. Ook zo fijn. Nieuwe restaurants ontdekken. Het komt er niet altijd meer van. Want van een salaris leven (mijn inkomsten groeien gestaag, maar ik ben nog – lang – niet bij mijn oude maandsalaris aangekomen) zorgt er wel voor dat niet alles meer kan. However was het heel fijn om op donderdag Het Indisch Veerhuys te ontdekken. Heerlijk, authentiek Indonesisch eten. We hebben genoten. Ja, Mila ook.

Friyay! En weekend

Vrijdagmiddag zag ik na twee weken mijn vriendin van Milaboekjes en het Kinderyogabordspel weer. Eindelijk weer eens in mijn geboortestad Utrecht afgesproken. Heerlijk! En natuurlijk moest mijn verjaardag gevierd worden. Dat deden we afgelopen zondag. Nothing special, gewoon heel gezellig een borrel met lekkere hapjes met familie. Voor het eerst heb ik nu andere tijden aangehouden, van 14 tot 17 uur. Waarom? Omdat ik merk dat Mila heel moe is van de eerste weken school (en wij ook) en het beter is dat ze op tijd naar bed gaat. Tot en met zondag liep trouwens ook de winactie op mijn blog van de ‘bloggershop’. Spannend! Wie zou er hebben gewonnen?