Veiligheid voor alles! Aldus de Stokke Dresser

Veiligheid. Herken je dat? Die vingervlugge bewegingen van je kleine peuter. Inmiddels is ze in het stadium beland van: “zelf doen“. Iedere poging om haar te helpen wordt venijnig de kop ingedrukt. Ja, je wilt het misschien nog even uitstellen. Maar dat gaat niet meer. Peuter is op weg naar haar onafhankelijkheid. Dat betekent voor mij een stukje loslaten. Wel nog zoveel mogelijk ondersteunen. Nogmaals, daar waar dat wordt ’toegestaan’ dan.

Nachthemdje en regenlaarsjes

Wat betekent dat in de praktijk? Van onschuldige dingen zoals zelf sokken uit- of aan doen. Via het uitzoeken van kleertjes. Tot op een hekwerk of hoge glijbaan klimmen. Als we het over kleding hebben is Mila echt een kind van haar moeder. In die zin dat ze enorm van outfits bedenken houdt. Inclusief accessoires. Lades worden open en dicht getrokken. Deurtjes open en dicht gegooid. Zo had ze een paar weken geleden het geweldige idee om een nachthemd als jurkje te dragen. Een legging eronder die er ècht niet bijpaste. Regenlaarsjes (het was toen 27 graden) en een fietshelm. Ik kan daar moeilijk over doen. Maar ik kan haar ook leren zelf beslissingen te maken. En de consequenties te dragen.

Geen inloopkast, maar wèl een echte ladekast, de Dresser

Ja, want halverwege de dag. Na haar middagslaapje. Had het kleine meisje bedacht dat de combinatie toch niet ideaal was. Aldus begon de zoektocht naar een nieuwe outfit. En vanzelfsprekend: “Mila zelf doen“. Ze rent direct naar haar eigen, mooie ladekast en begint te rommelen in de lades. Het bijzondere aan deze Stokke Dresser is dat de lades heel langzaam dicht gaan. Zo langzaam, dat Mila’s vingertjes er niet tussen kunnen komen. Hoe klein ze ook is, ze heeft feilloos door dat ze haar vingertjes in de uitsparing moet doen. Een kind kan de was doen.

Geen vingertjes tussen de lades

Ideaal. En een stuk prettiger dan de harde kastdeurtjes van de vintage commode die meer dan eens hard tegen haar vingertjes zijn aangekomen. Wat ik ook niet verwacht had, is dat bijna al haar kleertjes in de grote dresser passen. Veel overzichtelijker ook dan alles op grote planken voor en achter elkaar te leggen. Ik kan Mila rustig bij de dresser laten en zelf ook een beetje rommelen in haar kamertje. Het enige aandachtspunt is, dat ik heb gemerkt dat ze de neiging heeft aan de zijkant van de lades te gaan ‘hangen’. Dat heeft niet eens zozeer met het aspect veiligheid te maken, als wel met het feit dat aan een lade hangen nooit goed kan zijn voor de dresser zelf.

Kost wat moeite, maar dan heb je ook wat!

Het in elkaar zetten is overigens een klus die je niet in een half uurtje gedaan wilt hebben. Best pittig om te doen. Wat je wel direct merkt is dat het om kwaliteitshout gaat. Het is zwaar, super degelijk en gewoon heel erg mooi. Tijdloos. Dit is een dresser die jarenlang meegaat. Eigenlijk vanaf de babytijd tot aan…wanneer eigenlijk? Ik zie deze prachtige dresser wel meeverhuizen naar Mila’s grote meisjeskamer, studentenkamer (slik) en uiteindelijk haar eerste huis. En mocht ze hem zelf niet meer willen hebben. Dan weet ik er wel een hele goede bestemming voor. Mijn thuiskantoor bijvoorbeeld.